Гродзенскі гарбарны завод хочуць зачыніць: 300 чалавек застануцца без працы

На Гродзенскім гарбарным заводзе асцерагаюцца, што ў хуткім часе страцяць працу. Прадпрыемства можа быць закрытае.

З аднаго боку, завод, дзе захаваліся старыя тэхналогіі апрацоўкі шкур, ручная праца, няма якасных ачышчальных, даўно пара вывесці за мяжу горада. З іншага - інвестараў, якія жадаюць укласці грошы ў новае прадпрыемства, так і не знайшлося. Будаўніцтва новага гарбарнага завода на вуліцы Карскага не пачата. У адміністрацыі прадпрыемства пакуль не ведаюць, які яго будучы лёс, піша «Вечерний Гродно».

Як распавёў намеснік старшыні Гродзенскага аблвыканкама Юрый Шулейка, ёсць два варыянты развіцця падзей. На месцы старога завода можна адкрыць міні-гарбарню з захаваннем старадаўніх традыцый, але з новымі экалагічна бяспечнымі тэхналогіямі. Пакінуць частку абсталявання і персаналу. Або вывесці магутнасці з вытворчасці і паступова працаўладкаваць работнікаў. «Стратэгічнага значэння Гродзенскі гарбарны завод ўжо не мае», - мяркуе Юрый Шулейка.

На гарбарным заводзе працуе каля трохсот чалавек. Людзі пакуль не ведаюць, куды пойдуць, калі вытворчасць зачыняць. Іван Казіміравіч прапрацаваў на вырабе скур амаль усё жыццё.

- Мне позна перавучвацца, тут добры калектыў, да ўмоў працы прывык, - кажа ён. - Да чаго рыхтавацца, шукаць новую працу? Заробак невялікі, каля 3 мільёнаў рублёў. Але ёсць пэўныя перавагі ў сувязі са шкоднасцю вытворчасці: выхад на пенсію ў 55 гадоў, даплаты за выслугу гадоў і іншыя. Сыходзіць ніхто не хоча, хоць праца нялёгкая.

- Чуткі ходзяць розныя, маўляў, на месцы завода пабудуюць казіно, ці гатэль, ці іншую забаўляльную ўстанову, - уступае ў размову іншы рабочы. - Але дакладна нам нічога не гавораць.

Гарвыканкам яшчэ ў 2008 годзе выдзеліў участак пад будаўніцтва новага завода на вуліцы Карскага. Па экалагічным патрабаванням цэхі неабходна перанесці з цэнтра горада ў прамзону. На новым месцы планавалася пабудаваць вытворчы комплекс c ачышчальнымі збудаваннямі. Агульны яго кошт складае 46 мільёнаў даляраў. Магутнасць - 600 тысяч квадратных метраў скуры ў год для абутнікаў, мэбельшчыкаў, выпуску галантарэі. Выручка ад продажаў павінна была ўзрасці ў 2,5 разы. Архітэктурны праект ужо прайшоў дзяржэкспертызу.

Форма рэалізацыі - прамыя інвестыцыі, стварэнне сумеснага прадпрыемства, прадастаўленне крэдыту, будаўніцтва пад ключ. Прычым запрашаліся і замежныя інвестары. Па звестках газеты, прапановы ад замежнікаў, былі. Напрыклад, абмяркоўваліся прапановы ад буйных іспанскіх гарбарных фірмаў. Вяліся перамовы і з іншымі кампаніямі.

Але ад іх вырашана было адмовіцца: з'явіліся сумневы ў сапраўдных мэтах партнёраў.

«Замежнікам нявыгадна у нас наладжваць выпуск скур, - паведаміла крыніца на заводзе. - Навошта ствараць сабе канкурэнта? Лягчэй зачыніць вытворчасць і пастаўляць нам скуры з іншых краін».