44 беларускіх дальнабойшчыка апынуліся ва ўзбекскім «палоне»

Больш 40 беларускіх дальнабойшчыкаў апынуліся ва Узбекістане ці ледзь не ў палоне: груз яны даставілі яшчэ 20 траўня, але вярнуцца на радзіму не могуць да гэтага часу.

Увесь гэты час жыць яны вымушаныя ў кабінах сваіх жа велікагрузаў. А тэмпература паветра ў паўднёвым мястэчку нават ноччу не падае ніжэй 30 градусаў. Да васьмі вечара там працуе... туалет. Антысанітарыя, як гаворыцца, відавочная. Тое, што наўрад ці можна назваць «душам», - побач, паведамляе ОНТ.

У такіх умовах, ды яшчэ ў самую спёку, беларусы жывуць ужо не першы тыдзень. 9 траўня яны выехалі ва узбекскі Тэрмез, больш чым за 4 тысячы кіламетраў ад дома, на мяжу з Афганістанам. У пункт прызначэння прыбылі 20 траўня. І далей - ні з месца.

Зміцер Кавалёў, дальнабойшчык па тэлефоне з г. Тэрмез (Узбекістан): «Жывем у машынах, тэмпература днём 45-48 градусаў, ноччу апускаецца ў лепшым выпадку да 30. Мясцовую кухню страўнікі не вытрымліваюць. Свае прадукты, што былі, ужо скончыліся. Кормяць абяцаннямі, што вось-вось-вось пойдзе праца. Гэта першы раз такая сітуацыя, раней былі падобныя, але яны неяк вырашаліся больш-менш хутка».

Грошы эканомяць як могуць. Трэба тэлефанаваць дадому і пастаянна трымаць уключаным кандыцыянер. І падобныя сітуацыі сапраўды былі. Мінулай зімой беларускія дальнабойшчыкі затрымаліся ўсё ў тым жа Узбекістане. Праўда, з-за непагадзі. Пустыня, што стала снежнай, тыдзень пратрымала пры трыццаціградусным марозе. А вось чарга з велікагрузаў роўна год таму. Шлях следавання - транзіт праз Узбекістан у суседні Афганістан.

Розныя часы года - перавозчык адзін і той жа. Тое, што вызваліць беларусаў пара б, ды няпроста, перавозчык прызнае. Вось на стале іх 44 прозвішчы. Кажа, схема працы кіроўцы-міжнародніка ў гэтым праекце такая: прыбыць трэба ў Тэрмез, далей прычэп з грузам забіраюць у Афганістан. І як толькі з-за мяжы вяртаецца свабодны прычэп, дальнабойшчык яго забірае і выязджае дадому. Адсюль пытанне: чаму ўвесь гэты час пустыя прычэпы не выходзяць з Афганістана?

Віктар Прашковіч, дырэктар беларуска-балгарскага прадпрыемства міжнародных перавозак: «Стаяць, на самай справе, шэсць фірмаў. Палякі, балгары, латышы, расейцы і дзве беларускія кампаніі. Нам складана, вядома, судзіць пра прычыну прастою, таму што недзе гэта можа быць камерцыйнай тайнай нашага заказчыка. Але па інфармацыі не зусім афіцыйнай, ёсць праблема з мытнымі плацяжамі ў нашага заказчыка з Афганістанам. Усё спынена, мяжу ніхто не перасякае менавіта па гэтай прычыне».

Заказчык, дарэчы, - балгарскі бок. Што ён не падзяліў з афганскімі партнёрамі, даведацца ці ледзь магчыма. У дырэктара не тое выходны, не тое і зусім адпачынак. Сітуацыю ўскладняе і тое, што ў Афганістане няма беларускага дыппрадстаўніцтва. І нават па сумяшчальніцтве там ніхто не акрэдытаваны. А вось амбасада нашай краіны ва Узбекістане праблем не бачыць і пра нягоды землякоў-дальнабойшчыкаў не ведае. Але ўжо, здаецца, і пачынаць выратавальную аперацыю было б позна. Перавозчык паабяцаў заўтра пачаць выводзіць свае велікагрузы дадому. Па пяць машын у парадку, у якім яны калісьці заязджалі ва Узбекістан. А яшчэ дальнабойшчыкам абяцалі дадатковыя камандзіровачныя, у тым ліку і за прастойванне. Калі гэта, вядома, зможа згладзіць уражанні ад ваяжу, які відавочна зацягнуўся.