Танная нафта высмоктвае моц з «восі дызеля»

Свет стаіць на парозе ўзнікнення новага нафтавага парадку.

"Мы жывем у век войнаў, эпідэмій і смуты, але ўсё роўна застаюцца падставы для радасці: "вось дызеля" пераламалася", - піша ў артыкуле аб глабальных наступствах падзення коштаў на нафту рэдактар The Times Роджэр Бойс (пераклад - InoPressa). На ягоную думку, калі чорнае золата патаннее да 60 даляраў за барэль, "можна чакаць узнікнення новага нафтавага парадку".

"Петракраты Ірана, Расеі, Венесуэлы, Лівіі і Нігерыі пачалі ўсведамляць, што іх час імкліва сканчаецца, - мяркуе Бойс. - Першымі пойдуць на дно густанаселеныя краіны, якія вырабляюць нафту, не зрабіўшыя вялікіх запасаў на чорны дзень". Да гэтай катэгорыі ён адносіць Нігерыю і Венесуэлу: "Калі пахіснецца Венесуэла, тое ж адбудзецца з яе саюзнікамі. Куба ўжо адчувае цяжкасці. Год таму прэзідэнт Венесуэлы Мадура мог разлічваць на дапамогу з Масквы. Больш не можа".

"У 1970-я гады, калі міністр нафтавай прамысловасці Саудаўскай Аравіі шэйх Ахмед Яман ліха выхваляўся, што ў яго "свет на кароткім павадку", АПЕК чэрпаў моц у высокіх цэнах на нафту. Сёння саудаўцы карыстаюцца нізкімі коштамі, караючы сваіх заклятых іранскіх ворагаў і падштурхоўваючы Іран да сур'ёзных і непадробных саступак у ядзернай праграме. Нізкія цэны разам з санкцыямі таксама аказваюць ціск на Уладзіміра Пуціна. І тое, і іншае ў вышэйшай ступені выгаднае Захаду", - піша журналіст.

Ён прадаўжае: "Сёння картэль АПЕК, які калісьці прадстаўляў больш за палову сусветнай нафтаздабычы, ператварыўся ў недысцыплінаваную кучу-малу. Эканамічная падаплёка зразумелая: Сірыя адмаўляецца скарачаць вытворчасць і не дазваляе цэнам расці, таму што хоча, каб распрацоўка сланцаў уляцела ЗША ў капейчыну... У Саудаўскай Аравіі, ААЭ, Катара і Кувейта ёсць свабода манеўру, каб пайсці на такую рызыку. Ім, у адрозненне ад іншых – якія пакутуюць - вытворцаў, здабыча нафты абыходзіцца нядорага, а велізарныя фінансавыя рэзервы дазваляюць захоўваць спакой. Лівіі, каб звесці бюджэт, трэба прадаваць нафту па 184 даляра за барэль, Ірану - па 130, а Кувейт ў стане абысціся і 54".

Выступаючы з пасланнем да Федэральнага сходу, Пуцін "не выглядаў чалавекам, прыпёртым да сценкі, - адзначае Бойс. - Ён мяркуе, што цэны на нафту падымуцца, што валютныя рэзервы Расеі досыць вялікія і што дэвальвацыя рубля, разам з праблемамі, прынясе і выгады. Аднак ягоныя банкі ў бядотным становішчы, у іх велізарны аб'ём знешняга доўгу, адбываецца хуткі адток капіталу, а народ бурчыць праз рост коштаў на прадукты харчавання".

Адным са станоўчых наступстваў зніжэння коштаў на нафту, на думку Бойса, будзе імкненне Масквы паўстаць у вачах Захаду надзейным пастаўшчыком газу. Як вынік - "хутчэй рана, чым позна, прыйдзецца заключыць нейкі дагавор" для вырашэння ўкраінскага канфлікту, мяркуе ён. "У цэлым жа, калі правільна скарыстацца магчымасцямі, падзенне коштаў на нафту будзе спрыяць стварэнню некалькі больш асвечанага свету", - рэзюмуе Бойс.

Але ёсць, паводле ягоных слоў, і негатыўны бок: "лідары "восі дызеля", калі іх прыціснуць да сцяны, бывае, становяцца асабліва жорсткімі. Пуцін вельмі нават здольны на іррацыянальнае балансаванне на мяжы вайны... Так што, калі ўсё яшчэ раз абдумаць, то не спяшаецеся радавацца", заключае Бойс.