Гарачыя напоі для халоднага надвор'я

Традыцыйныя напоі, якія абавязкова трэба піць у холад, - глінтвейн, эг-ног і гарачы пунш.

Гарачыя напоі - тое, што нам трэба кожнай зімой, піша «Газета.Ru». І гэта не толькі гарбата ці кава: калі за акном шэра або чорна, хочацца чагосьці асаблівага, рамантычнага, рэзкага, духмянага. Каб пахла святам. Для разнастайнасці мы вывучылі, якія традыцыйныя гарачыя (і не вельмі) напоі з алкаголем п'юць у Еўропе і ЗША, выбралі самае смачнае - і выявілі, што гэта не толькі глінтвейн. Хоць куды ж без яго?

Глінтвейн

Ідэю падаграваць віно і прыпраўляць яго спецыямі прыпісваюць старажытным рымлянам: прыкладна ў II стагоддзі н.э. яны пачалі піць духмянае гарачае віно і прыпісваць яму лячэбныя ўласцівасці. Нічога дзіўнага ў гэтым няма: многія з нас да гэтага часу вераць у тое, што спіртное - ідэальны сродак ад прастуды. Падчас заваявальных паходаў рымляне распаўсюдзілі свой сродак у Еўропе. Пацешна пры гэтым, што цяпер больш за ўсё глінтвейну п'юць у Скандынавіі, Нямеччыне і на поўначы Францыі, гэта значыць там, куды рымляне са сваім віном так і не дакаціліся: у гэтых рэгіёнах глінтвейн - святочны напой, які пахне Калядамі.

У кожнай краіне ёсць свой варыянт глінтвейну. Нямецкі glühwein адказвае нашым уяўленням пра сапраўдны глінтвейн больш за ўсё: гэта падагрэтае, але не даведзеные да кіпення (гэта важна!), чырвонае віно з палачкай карыцы, гваздзіком, зорачкай бадзяна, цытрусавымі і цукрам. Французскае vin chaud падаграваецца з цукрам, карыцай і лімонам, прычым яно не павіннае быць занадта салодкім. У Балгарыі ў напой кладуць духмяны перац і мёд.

У Скандынавіі ў падагрэтае віно - glögg - дадаюць цукар, гваздзік, карыцу, кардамон, імбір, цытрусавыя, а яшчэ разынкі, міндаль і які-небудзь моцны алкаголь, напрыклад гарэлку і брэндзі.

Вы можаце выбраць любы варыянт. Або прыгатаваць падагрэтае віно па арыгінальным старажытнарымскія рэцэпце - так, як раіў рымлянін Апіцый.

Conditum Paradoxum

Старажытнарымскае падагрэтае віно

Арыгінальны рэцэпт

У бронзавую чашу наліце 1,8 л віна і пакладзіце туды 5,4 л мёду. Падагрэйце, каб мёд растаў. Віно павіннае павольна выпарвацца. Падагравайце на павольным агні, змешваючы драўлянай лапаткай, а калі мёд пачынае кіпець, падлівайце халоднае віно. Загасіце агонь і дайце мёду астыць. Калі стане зусім халодным, зноў падагрэйце. А потым - і ў трэці раз. І толькі пасля гэтага зніміце з агню і пакіньце. На наступны дзень зніміце з паверхні пену, якая ўтварылася. Дадайце ў мёд 120 г здробненага перцу, 4 г масцікі, па жмені лісця шафрана і нарду і пяць абсмаленых пальмавых костачак - яны папярэдне павінныя быць здробненыя і замочаныя у віне. Пасля гэтага ўліце ў посуд 16 л лёгкага віна. У гатовы напой кідайце гарачыя вугольчыкі.

Сучасны варыянт

Падагрэйце 50 г мёду з 30 мл белага віна, пакуль мёд не растане, увесь час памешваючы. Тым часам вымачыце ў віне некалькі фінікаў. Адцісніце вадкасць, дробна парэжце фінікі, пераліце мёд у коўшык пабольш і дадайце да яго фінікі, чайную лыжку молатага перцу, дробку шафрана, лаўровы ліст, чайную лыжку молатай карыцы. Уліце ў коўшык 250 мл віна разам з віном ад фінікаў і пастаўце на слабы агонь. Няхай грэецца - але кіпець не давайце.

Эг-ног

Яшчэ адзін святочны напой: у Каляды яго часта п'юць у ЗША і Канадзе. Вытокі ягоныя, як лічаць гісторыкі - хутчэй за ўсё, у ангельскім пусэце, напоі на аснове малака, яек і элю, якім саграваліся брытанцы ў Сярэднія стагоддзі. Пазней у сумесь яек і малака сталі дадаваць мадэру, шэрры і брэндзі - у такім выглядзе ён быў асабліва папулярны ў арыстакратаў, якія маглі сабе дазволіць дарагі алкаголь.

У ЗША рэцэпт эг-нога апынуўся ў XVIII стагоддзі разам з ангельскімі асаднікамі - яны як раз разводзілі курэй і кароў, так што падыходных інгрэдыентаў было дастаткова. Да таго ж аказалася, што на партугальскую мадэру марнавацца зусім не абавязкова - у напой выдатна пайшоў мясцовы танны ром.

Цяпер усе амерыканцы, якія паважаюць традыцыі, абавязкова п'юць эг-ног падчас калядных вакацый і дзеляцца адзін з адным самым знакамітым рэцэптам напою, які належыць першаму прэзідэнту ЗША.

На жаль, вялікі чалавек не пазначыў дакладную колькасць яек, неабходных для напою, так што ў гэтым пытанні мае сэнс спадзявацца на ўласны разумны сэнс. Таксама не зусім зразумела, калі змешваць спіртное з яйкамі: не адважваючыся рэдагаваць прэзідэнцкі рэцэпт, прапануем і гэтае пытанне вырашыць самастойна.

Эг-ног Джорджа Вашынгтона

Вазьміце кварту вяршкоў, кварту малака, тузін сталовых лыжак цукру, пінту брэндзі, паўпінты жытняга віскі, паўпінты ямайскага рому, чвэрць пінты шэрры. Змяшайце спачатку спіртныя напоі, затым аддзяліце жаўткі ад бялкоў, узбіце жаўткі, дадайце цукар, добранька змяшайце. Дадайце малако і вяршкі, павольна збіваючы сумесь. Узбіце бялкі да цвёрдых пікаў і акуратна ўвядзіце ў эг-ног, змяшайце - і пакіньце ў прахалодным месцы на некалькі дзён.

Класічны гарачы эг-ног

Узбіце ў місцы чатыры жаўткі, дадайце траціну кубку цукру і яшчэ раз ўзбіце, каб сумесь пабялела. У рондалі злучыце паўлітра малака, кубак вяршкоў, дадайце дробку мушкатовага арэха і давядзіце да кіпення, пастаянна змешваючы, зніміце з агню і акуратна пераліце сумесь у міску з жаўткамі. Вярніце на слабы агонь і прадаўжайце падаграваць, пакуль сумесь не згусне. Асобна ўзбіце бялкі да цвёрдых пікаў - і ўвядзіце ў сумесь. У канцы ўліце 90 мл рому або бурбона.

Пунш

Гэты напой прыдумалі ў XVII стагоддзі маракі кампаніі British East India - ім патрэбная была нейкая слабаалкагольных альтэрнатыва піву, якое ў паўднёвых шыротах неяк губляла ў гусце. Так з'явіўся напой на аснове рому - з вадой, садавінай, цукрам і спецыямі: лічыцца, што ў ім павінна быць пяць складнікаў - моцны, слабы, салодкі, кіслы і рэзкі.

Напой хутка распаўсюдзіўся - сярод той лонданскай арыстакратыі, якая стагоддзем пазней палюбіць эг-ног: яго разлівалі ў гіганцкія чашы для пуншу і падавалі на прыёмах. А потым ён вельмі прыжыўся ў Амерыцы, дзе былі даступныя трапічныя інгрэдыенты, уключаючы ямайскі ром.

Як і эг-ног, пунш можа быць халодным і гарачым. Гарачы, праўда, называецца па-свойму - smoking bishop, ён стаў асабліва папулярным у Англіі ў віктарыянскую эпоху. Мы знайшлі рэцэпт халоднага пуншу, які падаюць у найстарэйшым закрытым клубе ЗША - The Boston Clubу Нью-Арлеане. Трапіць ва ўстанову ўсё роўна немагчыма - дык хаця б нам пуншу паспрабаваць. А гарачы smoking bishop будзе класічным, віктарыянскім, такім, каб адразу Дзікенса ўспомніць.

Пунш з The Boston Club

У шклянцы для змешвання добранька расцярыце з цукрам цэдру двух апельсінаў і адстаўце ў бок на паўгадзіны. Дадайце 110 г ананаса, парэзанага дробнымі кавалачкамі, і сок двух апельсінаў, старанна змяшайце. Пераліце вадкасць у вялікі збан, затым дадайце туды 100 мл малінавага сіропу, 30 мл каньяку, 30 г кіршу, 15 г рому, 15 г лікёру «Гран Марна», два кубкі халоднага белага віна, літр сельтэрскай. Змяшайце і пастаўце ў халадзільнік. Пры падачы разліце па куфлях, не даліваючы да канца, дадайце ў кожны келіх пеністага віна - каля 60 г - і ўпрыгожце апельсінавай цэдрай.

Віктарыянскі Smoking Bishop

Вазьміце пяць апельсінаў і адну цытрыну, начыніце кожны бутонамі гваздзікі і запячыце ў духоўцы на працягу 75 хвілін, пасля чаго выміце з садавіны гваздзіку і пакладзіце ў глыбокі рондаль. У невялікі рондаль наліце кубак вады, дадайце чвэрць чайнай лыжкі карыцы, чвэрць чайнай лыжкі духмянага перцу, кавалак імбіра, закіпяціце, калі вада выпарыцца напалову, выключыце. Наліце ў рондаль бутэльку віна, давядзіце да кіпення, паменшыце агонь, дадайце цукар, змяшайце, дадайце ваду са спецыямі, падагравайце на працягу 10 хвілін. Пераліце ў рондаль з апельсінамі і лімонам. Накрыйце і на дзень і ноч пастаўце ў цёплае месца. Праз 24 гадзіны выдушыце сок з садавіны, працадзіце, дадайце бутэльку партвейну і падагрэйце. Цытрыну парэжце на лустачкі. Падагрэтае віно разлівайце ў тоўстыя шклянкі, паклаўшы ў кожны па лустачцы цытрыны.