Вахтанг Кікабідзэ: План Пуціна будзе з трэскам правалены

Вядомы спявак і акцёр збіраецца прыехаць у Кіеў з сольным канцэртам, каб ушанаваць памяць «Нябеснай сотні».

Сярод вядомых асоб, якія падтрымлівалі Майдан з першых дзён, і народны артыст Грузіі, спявак і акцёр Вахтанг Кікабідзэ. Бубу, як яго ласкава называюць прыхільнікі, любяць ва ўсіх кутках былога Савецкага Саюза. Вясёлая песенька «Чито-гврито, чито-маргалито…» з кінафільма «Міміно» ў выкананні Кікабідзэ ўмомант стала народным хітом. Да таго часу, калі на экраны выйшла карціна Георгія Данэлія, Вахтанг Канстанцінавіч ужо развітаўся з папулярным вакальна-інструментальным ансамблем «Арэра» і пачаў сольную кар'еру.

Вахтанг Кікабідзэ ўжо даўно размяняў восьмы дзесятак, але па-ранейшаму працягвае гастраляваць. Не выступае, праўда, у Расеі. Пасля ваеннага ўварвання гэтай краіны ў Грузію Кікабідзэ вельмі крытычна выказаўся з нагоды палітыкі расейскіх уладаў і публічна адмовіўся ад расейскага ордэна Дружбы. «Я нічога не забыўся і не дараваў», - кажа Вахтанг Канстанцінавіч, успамінаючы пра трагічны для сваёй краіны час. Зараз Кікабідзэ жыве ў Тбілісі. Часта ездзіць у Батумі, дзе адпачывае душой. Заканчваць канцэртную дзейнасць пакуль не збіраецца. Кажа, калі спыніцца хоць на адзін дзень, то для яго надыдзе канец. Апошні месяц Кікабідзэ складае сольную праграму і марыць праехаць з ёй па Украіне. Першым горадам, дзе ён выступіць з канцэртам у памяць аб «Нябеснай сотні», будзе Кіеў, пішуць fakty.ua.

«Калі вы перажывеце гвалт з боку Расеі, то адрадзіцеся»

- У цяперашні час я актыўна займаюся падрыхтоўкай сваіх канцэртаў ва Украіне, - сказаў Вахтанг Кікабідзэ. - Бо гэты год для мяне юбілейны. Выступленне ў вашай краіне вырашыў прысвяціць героям, якія загінулі на Майдане. Гэта будзе канцэрт памяці «Нябеснай сотні», у Кіеве хачу правесці яго ў бліжэйшы час. Праўда, цяпер сітуацыя складваецца такім чынам, што прагназаваць што-небудзь вельмі небяспечна.

- Ці сочыце за падзеямі, якія адбываюцца ва Украіне?

- З першых дзён, калі на Майдане быў жорстка разагнаны мітынг студэнтаў. Глядзеў гэтыя кадры і не мог стрымаць слёз. Узімку, перад Новым годам, я быў у Кіеве. Прыходзіў на Майдан і бачыў хлопчыкаў і дзяўчынак, якія змагаліся за свабоду сваёй краіны. Грузіны заўсёды падтрымлівалі ўкраінцаў, ведаеце, у нас у крыві ёсць нешта агульнае. Напэўна, таму нас ніколі не зразумець расейцам, якія прагнуць загнаць усіх у сваё стойла. Твары маладых людзей і дарослых мужчын, якіх я бачыў на Майдане, былі адухоўленыя, думаючыя, свабодныя. Гэта не замбіяванне або прапаганда. І ўжо, вядома, ніякага не мае дачынення да «бандэраўшчыны», якой так цяпер баяцца ў Расеі. Я бываў у Львове, Цярнопалі і нідзе, паверце, не сустракаў узлаванага, варожага стаўлення да сябе. Размаўляў на рускай мове і мне адказвалі на ёй жа. Якія праблемы?! Проста гэта чарговая моўная карта, якую спрабуе разыграць Расея на вашай тэрыторыі. Вельмі веру, што гэты яе ход будзе з трэскам правалены.

- Тады, на Майдане ў Кіеве, у вас не ўзнікла пачуцця страху?

- Калі б я бачыў такое супрацьстаянне ўпершыню, то, можа, нешта падобнае і закралася ў маю душу. Але для мяне на Майдане нічога нечаканага не адбылося. Я ўсё гэта ўжо перажываў у маёй роднай Грузіі. Тое, што было ў нас і цяпер адбываецца з вамі, вельмі падобна. Кожны дзень лаўлю сябе на думцы, што праводжу паралелі, адчуваючы літаральна на фізічным узроўні, як цяжка зараз кожнаму ўкраінцу. Але, паверце, калі вы выстаеце, перажывеце гэты гвалт з боку Расеі, то адрадзіцеся. Гэта будзе цалкам новая, свабодная, некарумпаваная еўрапейская Украіна.

- Вы так і не даравалі Маскве?

- Не, гэта забыць немагчыма. Я не быў у Маскве ні разу з лета 2008 года, калі Расея напала на Грузію. Прыняў рашэнне адмяніць юбілейныя канцэрты ў Маскве. Тады ж адмовіўся ад расейскага ордэна Дружбы, які збіраліся ўручаць да майго 70-годдзя. Так, у той час на мяне вылілася шмат бруду, у тым ліку і ад людзей, якіх лічыў сваімі сябрамі. Але паступіць інакш не мог. Як бы я тады глядзеў у вочы сваім унукам? Памятаю, як 8 жніўня 2008 года ехаў да сяброў у Батумі. Тады яшчэ ніхто ні пра што не здагадваўся. Не даязджаючы Горы, у 50 кіламетрах ад Тбілісі, мне патэлефанавала дачка і ўсхваляваным голасам сказала: «Вяртайся, там бамбяць...»

Шчыра кажучы, у мяне быў проста шок. Не мог сабе ўявіць, што буду жыць падчас вайны. Мой бацька быў савецкім афіцэрам і загінуў пад Керччу ў 1942 годзе. Тэма Вялікай Айчыннай была святой ў нашай сям'і. Пачуўшы ад дачкі пра пачатак вайны, я не стаў разварочваць машыну. Не ведаю, чаму. Напэўна, не мог да канца паверыць у тое, што адбываецца. А потым... Я ўбачыў 28 грузінскіх вёсак, якія проста зраўнялі з зямлёй. Хачу, каб гэта цяпер пачулі і ва Украіне. Асабліва тыя, хто заклікае расейскія войскі для абароны ад «бандэраўцаў». Вы разумееце, што машыну вайны спыніць немагчыма?! Таму, калі ў мяне цяпер пытаюцца, ці дараваў я Расеі ўсё ахвяры той вайны, што можна сказаць? Тое, што адбылося, да гэтага часу ў мяне перад вачыма. Кажуць, час павінен расставіць усё па сваіх месцах. Мабыць ,ён яшчэ не прыйшоў...

«Пуцін марыць разарваць Украіну на часткі»

- Многія нават зараз не вераць у рэальнасць таго, што адбываецца.

- Сапраўды, мы, выхаваныя ў Савецкім Саюзе, не маглі сабе ўявіць, што сяброўскія народы пачнуць ваяваць адзін з адным. Я вырас у тбіліскім дворыку, дзе жылі дзеці 17 нацыянальнасцяў. Мы ўсе былі даваенным пакаленнем і безбацькоўствам. Вядома, жылі ў беднасці, у кіно хадзілі толькі па вялікіх святах. Памятаю, як прыдумлялі сабе забавы: залазілі на гарышча, і я разыгрываў сцэнкі з музыкай і стральбой. Сябры зачаравана сачылі за мной, верачы маім выдумкам. Увогуле, гэта было, як кіно. Потым яно ператварылася ў рэальнае жыццё... Цяпер страляюць па-сапраўднаму і, на жаль, не на экране.

Адзінае, што трэба разумець - гаворка ідзе не пра ўвесь рускі народ, а пра Пуціна і яго бліжэйшых паплечнікаў. Ужо даўно стала зразумела, што Пуціну верыць нельга. Яго імперскія замашкі прагрэсуюць з велізарнай хуткасцю. Бо план захопу Украіны, я ўпэўнены, выспяваў у яго даўно. Расея так і не змагла дараваць Украіне прызнанне яе незалежнасці. Увесь гэты час Пуцін распрацоўваў стратэгію таго, як павярнуць гісторыю назад. І тут здарыўся Майдан, які, безумоўна, страшна напалохаў Пуціна. Да таго ж гэтыя падзеі адбыліся ў страшна нязручны для пуцінскай улады час, Расея як раз рыхтавалася да правядзення пампезных Алімпійскіх гульняў. Але планы па захопе Украіны ніхто змяняць не захацеў, яны проста адтэрмінаваліся. У той момант, калі ваша краіна была максімальна ўразлівая, Расея забрала Крым.

- Але ёсць крымчане, якія лічаць, што Крым заўсёды быў расейскім.

- Што за глупства. Тады давайце пачынаць з таго, што ён быў татарскім. У сітуацыі, якая склалася ў Крыме, балюча думаць пра тое, што адбудзецца з татарскім народам. Няўжо ім напісана лёсам перанесці яшчэ адну нацыянальную трагедыю? Я быў у Крыме гадоў пяць таму. Дзіўнае месца, дзе не хочацца думаць пра варожасць, вайну. Мне здаецца, там сама прырода схіляе да адзіноты, асэнсавання свету. Тое, што адбываецца цяпер у Крыме, гэта ненатуральна, ніякім іншым словам, акрамя анэксіі, я назваць тое, што здарылася, не магу. Крым быў і ёсць украінскай зямлёй, як бы ў гэтым не спрабавалі пераканаць кагосьці расейцы.

- Цяпер ужо зразумела, што Крыма Пуціну мала.

- Вядома, ён марыць разарваць Украіну на часткі і не супакоіцца, пакуль не зробіць гэтага. Таму цяпер, як ніколі, важна клапаціцца аб сваёй мяжы, каб ні адзін, як іх называюць, «зялёны чалавечак» не ступіў на ўкраінскую зямлю. (Размова праходзіла да цяперашніх падзей у Данецкай вобласці. - Аўт.) І тут не толькі армія абавязана абараніць народ, але і самі людзі павінны быць гатовыя адстойваць сваю свабоду і незалежнасць. Я сам ўсе гэтыя месяцы жыву ў велізарным напружанні і не магу не адсочваць навіны з маёй любімай Украіны. Ды і ўсе грузіны зараз заўзеюць за вас душой. Ведаеце, што вам трэба? Узяцца за рукі і ўсім светам абараняць сваю радзіму.

- Многія вашы калегі, асабліва з Расеі, прынялі бок уладаў і даволі агрэсіўна выказваюць уласныя пазіцыі.

- Я ўжо нічому не дзіўлюся. У сітуацыі, якая склалася, цалкам усё роўна, якую пасаду ты займаеш. Будзь ты Кабзон, Пугачова, Макарэвіч, галоўнае - твае перакананні, пачуццё справядлівасці. Я цалкам падтрымліваю ўсё тое, што кажа аб тым, што адбываецца, Андрэй Макарэвіч і, зразумела, не падзяляю цалкам думкі іншых сваіх калегаў. Гэта ўсё мы ўжо праходзілі ў Грузіі. Так, будзе цяжка. Многія вас не зразумеюць і назавуць нацыяналістамі, але ў выніку будзеце жыць у вольнай краіне, а яны застануцца ў турме. Думаю, галоўнае для вас цяпер - гэта фармаванне моцнага ўрада і правядзенне выбараў. Я мала кампетэнтны ў палітыцы, але гэта рэчы відавочныя.

- Як думаеце, ці пачнецца ўсё ж вайна з Расеяй?

- Цяжка адказаць на гэтае пытанне, таму што на самой справе ніхто не ведае, што робіцца ў галаве ў Пуціна. Тое, што зараз адбываецца ва Украіне, сур'ёзная правакацыя з боку Расеі. І яна разлічаная на тое, каб у рэшце рэшт развязаць баявыя дзеянні. Больш за тое, вы знаходзіцеся ў такім становішчы, калі мяжа паміж мірам і вайной вельмі тонкая. Дастаткова аднаго няслушнага кроку, каб здарылася катастрофа. І ніхто не можа дакладна ведаць, што гэты крок не зробіць сама Расея, абвінаваціўшы потым украінскі бок. Я, ужо паверце, ведаю, пра што кажу. Падобнае перажыта намі ў Грузіі. Мы гэта праходзілі. Цяпер нават смешна гучыць: Грузія напала на Расею. А тады ж, у 2008 годзе, гэта стала фармальнай прычынай для ўвядзення расейскіх войскаў на нашу тэрыторыю. Таму я нічому не здзіўляюся.

- Значыць, ад нас, украінцаў, нічога не залежыць?!

- Ну чаму ж, лёс краіны як раз цяпер у руках народа. Але вы павінны кансалідавацца і зразумець, што вораг адзін. Па-мойму, кожнаму дурню зразумела, што Расея любымі спосабамі спрабуе расхістаць і без таго прыгнечаны ўкраінскі народ. Маса так пабудаваная: адзін нешта крыкне, а ўсе пачынаюць за ім паўтараць. Таму менавіта цяпер важна данесці да кожнага жыхара, асабліва на ўсходзе краіны, што на самой справе іх галоўны вораг знаходзіцца не ўнутры Украіны, а стаіць ля яе межаў. Нават страшна ўявіць наступствы катастрофы, якая можа выліцца ў бліжэйшы час, калі народ Украіны не аб'яднаецца. Біце ў званы, забараняйце расейскую прапаганду, любіце свой народ. Я абдымаю вас усіх і веру ў тое, што Украіна будзе свабоднай і непадзельнай.

Фота: РІА «Новости»