Брэстчанку з двума дзецьмі высяляюць з інтэрната

Маладую маму Ірыну Гачко, якая нарадзілася і вырасла ў Брэсце, выкідваюць на вуліцу.

Яна распавяла пра складаную сітуацыю, у якую трапіла, а таксама пра тое, што выйсця з яе яна пакуль не бачыць, піша «Брестская газета».

«У маіх бацькоў звычайная кватэра, але будынак, у якім яна знаходзіцца, мае статус інтэрната і належыць ААТ «Будаўнічы трэст №8», - тлумачыць Ірына. - У гэтым жыллі, дзе я з бацькамі пражыла ўсё жыццё, два пакоі, пярэдні пакой, кухня, ванная, туалет. Словам, ёсць усё неабходнае. Там я і была прапісаная да таго, як паехала ў Ваўкавыск да грамадзянскага мужа, бацькі свайго дзіцяці».

«Ехала туды з надзеяй, што наладзіцца сумеснае жыццё, - працягвае дзяўчына, - аднак, на жаль, нічога не атрымалася. Вярнуўшыся ў Брэст, я нечакана апынулася ля разбітага карыта... Аднавіць прапіску ў бацькоўскім доме ўжо не змагла. Праўда, мне далі часовую рэгістрацыю на год, але калі тэрмін скончыўся, падоўжыць яе наадрэз адмовіліся».

Спачатку да адміністрацыі 8-га трэста з просьбай аб рэгістрацыі дачкі і ўнука звярнулася мама Ірыны Марыя Рыгораўна, якая шмат гадоў адпрацавала там тынкоўшчыкам. Аднак яна атрымала адмову, матываваную літарай закона: «У адпаведнасці з п. 29 Палажэння аб інтэрнатах, зацверджанага пастановай Саўміна РБ №269 ад 5 красавіка 2013 года, наймальнікі, якія займаюць жылыя памяшканнi ў інтэрнаце, прызначаныя для пражывання сем'яў, маюць права падаваць іх у валоданне і карыстанне сваім непаўналетнім дзецям і жонцы (мужу), якія не маюць жылых памяшканняў ва ўласнасці, у валоданні і карыстанні ў дадзеным населеным пункце». А калі дачка паўналетняя, то і падстаў для яе рэгістрацыі ў інтэрнаце, атрымліваецца, няма.

Са сваёй праблемай Ірына звярнулася ў аблвыканкам, але там яе ліст разглядаць не сталі, пераадрасаваўшы ў гарвыканкам. Адказ рыхтаваў намеснік начальніка аддзела жыллёва-камунальнай гаспадаркі Брэсцкага гарвыканкама Вадзім Панасюк. У ім падкрэсліваецца, што ў жніўні 2010-га Ірына Гачко добраахвотна знялася з рэгістрацыйнага ўліку ў інтэрнаце па вул. Савецкай Канстытуцыі, 26/1 і з'ехала ў Ваўкавыск. Затым Панасюк спаслаўся на 29-ы пункт Палажэння аб інтэрнатах і паказаў, што ў рэгістрацыі жанчыне адмоўлена правамерна.

«Хоць мы даўно ўжо жывем у Брэсце, мой сын Кірыл 2010 года нараджэння яшчэ зарэгістраваны ў Ваўкавыску, - працягвае Ірына Гачко. - Але там месцам рэгістрацыі таксама з'яўляецца інтэрнат, і я папярэджаная пра тое, што маці майго грамадзянскага мужа адтуль высяляюць. Ад мяне, пагражаючы судом, патрабуюць зняцца з рэгістрацыі ў Ваўкавыску. Так што сын неўзабаве не будзе лічыцца нідзе. Хоць я не да суседзяў прыехала, а да ўласных бацькоў, якія зусім не супраць, каб я жыла ў іх, 8-ы трэст не дае дабро на нашу рэгістрацыю. Мае бацькі не па адным дзесятку гадоў адпрацавалі ў будтрэсце. У сям'і ёсць ордэр на займаную жылплошчу, у які і я ўнесеная.

Зараз я знаходжуся ў адпачынку па доглядзе за дзіцем, 7 сакавіка гэтага года нарадзіла дачку. Дзяўчынка наогул нідзе не зарэгістраваная. Дапамога на дзіця - 2 мільёна рублёў з невялікім. З такім прыбыткам пры ўсім жаданні з'ехаць з інтэрната і зарэгістравацца ў іншым месцы я не магу. Ды і пражыць на такія грошы маці-адзіночцы з двума дзецьмі нерэальна. На сына я не атрымліваю нічога. З-за нерваў знікла малако. Малой пакладзенае бясплатнае дзіцячае харчаванне, але аформіць яго атрыманне не магу па прычыне адсутнасці рэгістрацыі. Таксама мяне знялі з чаргі на паляпшэнне жыллёвых умоў. Я вымушаная звяртацца за платнымі медыцынскімі паслугамі».

«Гэта інтэрнат 8-га трэста, ён і займаецца рэгістрацыяй у сваім ведамасным інтэрнаце, - адказвае намеснік начальніка аддзела жыллёва-камунальнай гаспадаркі Вадзім Панасюк. - Нам будтрэст не падпарадкоўваецца. Калі б мы проста адказалі, што пытанне не ў нашай кампетэнцыі, то потым з нас бы спыталі. Таму і спаслаліся на 29-ы пункт Палажэння аб інтэрнатах, паказаўшы, што дзеянні будтрэста №8 правамерныя. Што тут няправільнага? Калі б гаворка ішла пра рэгістрацыю ў інтэрнаце ЖРЭУ, мы б разглядалі пытанне на сваім узроўні. А так мы ніякіх рычагоў не маем для яго вырашэння. Гэтым займаюцца адміністрацыя будтрэста №8 і яго прафсаюзны камітэт».

Нельга не адзначыць, што ўладальнік інтэрната фармальна мае рацыю. Але карэспандэнт ўсё ж палічыла неабходным абмеркаваць праблему Ірыны Гачко з намеснікам генеральнага дырэктара будтрэста №8 Ігарам Сільчанкам.

«Думаю, заканадаўцы, якія рыхтавалі Палажэнне аб інтэрнатах, разглядалі яго ўсебакова, - дзеліцца сваім меркаваннем Ігар Віктаравіч. - Гэта ж не я гэтую інструкцыю сцвярджаў, і нават не будтрэст, яна адобраная Саветам міністраў. Інтэрнат прадастаўляецца для таго, каб менавіта работнікі маглі ў ім пражываць, а не іх дзеці, унукі і праўнукі. Гэта часовае жыллё, і мы не абавязаныя, ды і не маем права засяляць туды грамадзян, улічваючы заслугі іх бацькоў.

Нашы інтэрнаты ўтрымліваюцца за кошт прыбытку прадпрыемства. Сёння будтрэст траціць мільярды рублёў на падтрыманне тэхнічнага стану інтэрнатаў. Чаму маладой жанчыне патрэбнае жыллё менавіта ў Брэсце? Што, акрамя яго, больш жыць няма дзе? Вырашым яе пытанне - заўтра прыйдуць іншыя з такой жа сітуацыяй, пойдзе ланцуговая рэакцыя. Скажуць: чаму ім можна, а нам нельга?».

І ўсё ж Ігар Сільчанка паабяцаў яшчэ раз вывучыць пытанне і ператэлефанаваць у рэдакцыю. Сваё слова ён стрымаў.

«Параіўся з начальнікам ЖЭКа будтрэста, прынятае рашэнне, што ў выглядзе выключэння можам часова зарэгістраваць гэтую жанчыну па месцы знаходжання, - паведаміў ён. - Зарэгіструем на год. А далей няхай думаюць яе бацькі, яна сама, дзе ёй жыць і як жыць. Не будтрэста гэта галаўны боль...»

Фота: з сямейнага архіва Ірыны Гачко