Гамельчукі вучацца граць на ўнікальных інструментах

На беразе ракі Сож часам пануе незвычайная атмасфера.

Там можна сустрэць хлопчыкаў і дзяўчынак, якія граюць на найстарэйшых духавых інструментах у свеце. Пабываўшы побач з імі, нібы трапляеш у нейкае першабытнае жыццё, куды цябе пераносяць гукі дыджэрыду, джэмбэ і варгана, піша мясцовы партал «Моцныя навіны».

Пачуўшы ў першы раз два гады таму ў Маскве дыджэрыду - музычны духавы інструмент абарыгенаў Аўстраліі, - гамельчук Улад Старынскі наважыў не толькі навучыцца граць на ім, але і стварыць сваю «школу», каб навучаць бясплатна іншых. І з лютага гэтага года на заняткі традыцыйна збіраецца нямала аднадумцаў сярод хлопцаў і дзяўчат, узрост якіх складае ад 19 да 27 гадоў.

«Першапачаткова спадабалася гукавая атмасфера інструмента дыджэрыду. Пры ігры на ім выкарыстоўваецца тэхніка бесперапыннага дыхання, дзе немагчыма сыграць два аднолькавыя гукі, - падкрэслівае адзін з удзельнікаў «школы» Яўген Пашэнец. - Гэта адзіны інструмент, на якім няма нот, але пры гэтым ён дазваляе падладжвацца пад розныя стылі ў музыцы: метал-рок, бітбокс і іншыя».

Хлопцы адкрылі для сябе і іншыя, не менш цікавыя і рэдкія, што спалучаюцца з дыджэрыду, музычныя інструменты. Такія, як джэмбэ - гэта заходнеафрыканскі бубен у форме кубка з адкрытым вузкім нізам і шырокім верхам, на які нацягваецца мембрана са скуры - часцей за ўсё казінай. Граюць на ім двума рукамі. Асноўныя гукі тры: нізкі ўдар (бас), высокі (тон) і звонкае плясканне (слэп). Варган - гукавы язычковы інструмент у выглядзе тонкай, вузкай металічнай пласціны. Яго прыціскаюць да зубоў або да вуснаў, дзе ротавая паражніна служыць рэзанатарам. Змена артыкуляцыі рота і дыхання дае магчымасць мяняць тэмбр інструмента. Нельга забыць таксама і пра свістульку «Птушачка вадзяная».

«Наліце ў паражніну прылады крыху вады, падуйце ў яе - «птушка» заспявае. Калі вы налілі вады трохі, то атрымаюцца хуткія пошчакі, калі больш, то загучыць пералівісты спеў. Без вады свістулька таксама спявае, але высока, на адной ноце», - распавяла Аляксандра Васільева.

Варта адзначыць, што такія музычныя інструменты малавядомыя і іх вельмі цяжка набыць. Таму некаторыя ўдзельнікі самі іх і вырабляюць. Хлопцаў прыцягвае не толькі ігра на дыджэрыду, варгане і джэмбэ, але і жывыя стасункі з цікавымі людзьмі, а таксама атмасфера творчых сустрэч. У час іх правядзення традыцыяй сталі паглынанне булачак з гарбатай, а таксама заняткі дыхальнай гімнастыкай, тувінскім гарлавым спевам. У групе «Эха Зямлі» ў сацыяльных сетках хлопцы ўвесь час паведамляюць аб сваіх чарговых сустрэчах.