Салігорскія пенсіянеры эканомяць на малацэ

Сёння ў Беларусі павялічаць суму працоўных пенсій. Яны паднімуцца ў сярэднім на 7,3 працэнта.

Ці здольная гэтая набаўка паўплываць на змяненне жыцця пенсіянераў у лепшы бок, як ім наогул жывецца пры бесперапынным росце коштаў?

Camarade.biz падае выказванні салігорскіх пенсіянераў.

- Калі б рост коштаў спыніўся - можна было б радавацца, - разважае 66-гадовая Людміла Мікалаеўна. - Але на тое, што далейшага падаражэння не будзе, надзеі практычна няма. У нас, пенсіянераў, ужо нават прымаўка ходзіць: адзін пернік падсунуць, два адбяруць.

У Людмілы Мікалаеўны пенсія пасля папярэдняга павелічэння – 2 мільёны 160 тысяч. Яна ўдава ўжо больш за 10 гадоў. Кажа, што апошнія тры гады жыццё ў матэрыяльным плане толькі пагаршалася, урэшце ўжо стала абмяжоўваць сябе нават у патрэбным.

- Пакуль малочныя прадукты можна было купіць сацыяльнымі коштамі, што даволі танна, многія з нас, пенсіянераў, хоць бы ў малацэ, кефіры, тварагу сябе не абмяжоўвалі, - кажа яна. - Я, да прыкладу, сырнікі часта пякла, кашкі толькі на малацэ варыла, блінцы з рознай напаўненнем. Цяпер ужо нават на гэтым эканомлю. Пачак тварагу 9-12 тысяч, літр малака або кефіру 8 з гакам. Пачак масла 15-17 тысяч. Цукар стаў дарогі, вунь кошт зноў падскочыў. Іду ў краму - ужо адначасова малако і кефір не бяру, тварог купляю значна радзей. Цукеркі шакаладныя люблю, але цяпер кошты на іх такія, што дазваляю сабе толькі на святы. А мясную? Раней купляла час ад часу сабе кавалачак вэнджанай грудзінкі, на бутэрброды раніцай, добрай варанай кілбаскі. З некаторага часу толькі часночную кілбасу, тую, што па 30 тысяч цяпер. І тое зусім не кожны дзень. Ну, курынае рагу для супу раз у тыдзень.

Людміла Мікалаеўна кажа, што яе ратуе лецішча, тое, што вырасце на зямлі і з чаго яна робіць нарыхтоўкі на зіму. І яшчэ дапамагае яе ўменне вязаць. Дзякуючы гэтаму яна мае магчымасць зэканоміць грошы на патрэбныя рэчы і выглядаць прыстойна адзетай.

Яшчэ яна дазваляе сабе раз у тыдзень выдаткавацца грошы на лазню і звадзіць з пенсіі 9-гадовага ўнука на атракцыёны або ў кіно, заадно купіць яму марозіва, цестачка:

- Гады 3-4 таму купляла яму яшчэ іншы раз што-небудзь з адзення, абутку, добрую цацку. Паступова ўсё радзей. А цяпер ужо і наогул перастала. На апошні дзень яго нараджэння ў гэтым годзе, каб купіць падарунак за 400 тысяч, два месяцы збірала.

Муж і жонка-пенсіянеры Віктар і Таццяна. Яму 63, ёй 59. У яе пенсія амаль 2 мільёны, у яго 2 мільёны 300. Яна ў мінулым работнік грамадскага харчавання, ён працаваў у сферы адукацыі. Віктар пакутуе сардэчным захворваннем, на лекі выдаткоўвае амаль 300 тысяч у месяц. Астатнія грошы ў агульны сямейны кацёл.

- Сталі заўважаць, што не можам звесці канцы з канцамі з мінулага лета, - распавядае Наталля. - Муж незадоўга да гэтага сур'ёзна захварэў, трэба было яго выходжваць, дарагія лекі. Сышлі рэшткі ашчадкаў, што ў нас дагэтуль былі. І падпрацоўку ў кафэ я страціла. Вось мы і зажылі толькі на пенсіі пры коштах, што ўвесь час растуць. Давялося нашмат радзей і менш купляць мясную прадукцыю, перайсці на самую танную рыбу, абмежаваць сябе ў малочных вырабах, гарбату самую танную браць, на садавіне эканоміць. Малочных вырабаў бяру на сённяшні дзень я прыблізна ўдвая менш, чым яшчэ год таму. Мяса або кілбасу толькі для мужа. І тое патроху. Яму без мяса цяжка. Ну, а я абыходзіцца навучылася.

Што яшчэ сабе не дазваляем, з таго, на што раней грошы знаходзіліся? Вось, напрыклад, абое любім марозіва, але гэтым летам давялося стрымліваць сябе. У ранейшыя гады ўлетку праз дзень, ды куплялі, у гэтым - раз у тыдзень, а то і радзей. Сыр яшчэ абое любім. Але цяпер ён для нас дарагі - зрэдку кавалачак купіш. Парашок пральны стала браць самы танны, гель для душа не заўсёды ў доме ёсць - мыемся, як у дзяцінстве, мылам. Абутак, новае адзенне - за год толькі чаравікі сабе і мужу на распродажах. Праз мабільнік тэлефануем толькі ў выпадку пільнай патрэбы. Месяц таму давялося пралку рамантаваць - мільён аддалі. З тых, што адклалі, каб да дачкі і ўнучкі ў госці з'ездзіць у Мазыр. Ну, не паехалі.

Таццяна прызнаецца, што настрой беднае жыццё не паляпшае. Што ўсе гэтыя абмежаванні нават стамляюць і прыніжаюць. Але яна стараецца трымацца, а вось муж, асабліва пасля таго, як не выпала з'ездзіць да дачкі з унучкай, відавочна зажурыўся.

- Але ў мяне ёсць для яго сюрпрыз, - кажа яна з іскрынкамі ў вачах. - Свет не без добрых людзей. Дапамаглі мне знаёмыя ў адну фірму прыбіральшчыцай уладкавацца. 1 жніўня - першы працоўны дзень. Так што будзе прыбаўка ў паўтара мільёна ўжо ў верасні. А таму, смела адпраўлю свайго любага пасля таго, як пенсію атрымае, на пару тыдняў да дачкі і ўнукі. З падарункамі.