Шматдзетная сям'я інваліда 20 гадоў жыве ў бараку без каналізацыі

Улады адмаўляюцца дапамагчы сям'і з-пад Пухавічаў.

Чытачка Юлія Сабаленка распавяла рэдакцыі сайта charter97.org аб цяжкай сітуацыі, у якой апынулася яе сям'я. З яе слоў, яшчэ з 1994 года, калі яе бацька атрымаў вытворчую траўму на Пухавіцкай кардоннай фабрыцы і іх сям'я стала шматдзетнай, улады не зрабілі абсалютна нічога, каб ім рэальна дапамагчы. Дваццаць гадоў цягнецца перапіска з адпіскамі ад дзяржаўных устаноў, Юлія ўжо пераехала жыць у Менск, а бацькі так і жывуць у страшнай антысанітарыі ў бараку 1937 году ў вёсцы Светлы Бор Пухавіцкага раёна. Яшчэ ў пачатку гэтага года Юля распавяла аб гэтым у відэазвароце да Лукашэнкі, аднак, мяркуючы па ўсім, адрасата ён так і не дасягнуў.

Мы пацікавіліся ў Юліі, на якой стадыі цяпер знаходзіцца развязанне праблемы і ці ёсць хоць які-небудзь прагрэс.

- Усё на стадыі поўнай адсутнасці выканання законаў з боку ўладаў. Пачнём з таго, што мой бацька Юрый Сабаленка - інвалід, ён атрымаў траўму на вытворчасці, а акт аб траўме склалі толькі ў 2001 годзе, гэта значыць атрымліваецца, што 7 гадоў нехта іншы атрымліваў за майго бацьку адсоткі за вытворчую траўму. Гэта першае парушэнне, з якога ўсё пачалося.

Пасля гэтага мая мама Валянціна Сабаленка звольнілася з ААТ «Пухавіцкая кардонная фабрыка» ў 2002 годзе. Тут жа пастановай прафкама яна была знятая з уліку маючых патрэбу ў паляпшэнні жыллёвых умоў. Паводле закона аб гэтым ёй павінны былі паведаміць пісьмова, але ніякага дакумента мы не атрымлівалі. Так як мой бацька застаўся працаваць на вытворчасці, мая мама магла перадаць правы на чаргу ў паляпшэнні жылля, але так як нас не апавясцілі пра гэта, мы гэтага і не зрабілі, застаючыся ўпэўненымі ў тым, што мы працягваем стаяць у чарзе на паляпшэнне жылля.

- У якіх умовах жывуць ў гэты момант вашы бацькі?

- Цяпер мой бацька - інвалід 3 групы з віны вытворчасці - жыве з маёй мамай у бараку 1937-га года пабудовы. Без халоднай вады, без змывання, без каналізацыі і без ваннай. Прыбіральня - на вуліцы. Жылая плошча - 16 квадратных метраў. Паводле закона "Аб правах інвалідаў ці людзей з абмежаванымі магчымасцямі» людзі-інваліды павінны пражываць у жылых памяшканнях з усімі камунікацыямі. Але, відаць, гэты закон прыдуманы для прыгажосці. Хрыбетнік майго бацькі рассыпаецца, але дзяржава не плаціць за такую траўму, бо ўлады мяркуюць, што чалавек з рассыпаным крыжавым аддзелам пазваночніка ў стане працаваць, маючы тытанавы шунт у крыжы і гіганцкую тарлавую кісту.

- Што зрабілі для вас улады і прадпрыемства за ўсе гэтыя гады? Ці былі нейкія спробы вам дапамагчы?

- За тыя гады, што мы былі шматдзетнай сям'ёй нам ніяк не дапамаглі, нават у плане рамонту і пракладкі камунікацый, хоць мы пісалі пра гэта кіраўніцтву вытворчасці і ў мясцовы райвыканкам неаднаразова. Усюды адзін адказ: нам нічога нявінныя ні тады, ні цяпер.

Ёсць дакумент, у якім гаворыцца, што нам замянілі старую электраправодку, і што пасля гэтага іншых зваротаў наконт рамонта кватэры не паступала з 2007 года - гэта хлусня. Каму спадабаецца жыць у бараку без камунікацый, які развальваецца? Ва ўсіх суседзяў ёсць і вадаправод, і каналізацыя, а нам сказалі, што на нашу сям'ю труб не хапіла. Самі мы не маем права нічога рабіць, ды і мы не можам пракапаць траншэю і самі пакласці каналізацыйныя трубы і падвесці іх да цэнтральнай каналізацыі. А дзяржаўныя прадпрыемствы, якія павінны гэта рабіць, проста адмаўляюцца гэта рабіць. Унутраную праводку мы мянялі самі, гэта незаконна, але выйсця не было! Вытворчасць, якой належыць гэты барак, адмовіла нам у дапамозе, а праводка перагарэла, бо была вельмі старая, вось мы самі яе і мянялі.

- А вашы бацькі не спрабавалі стаць у чаргу на жыллё цяпер?

- Як мы маглі стаць на чаргу, калі нас нават не апавясцілі аб тым, што з чаргі на паляпшэнне жыллёвых умоў наша сям'я знятая? Нядаўна мы хадзілі на вытворчасць «Пухавіцкая кардонная фабрыка» для таго, што б папрасіць гэты дакумент, але нам было катэгарычна адмоўлена, маюцца сведкі. Паводле закону гэты дакумент павінен знаходзіцца на руках у маіх бацькоў.

- Якое стаўленне да вашага бацькі з боку прадпрыемства, з віны якога ваш бацька стаў інвалідам?

- Бацька быў звольнены дырэктарам прадпрыемства Аляксандрам Саўчыкам, але потым быў адноўлены судом, бо звальненне было незаконным. Дарэчы, ад Аляксандра Саўчыка неаднаразова паступалі пагрозы ў адрас маёй сям'і за тое, што мы спрабуем дамагчыся таго, што нам належыць паводле закона, г.зн. паляпшэнне жыллёвых умоў.

- Што вы думаеце рабіць далей?

- Далей мы проста не ведаем што рабіць. Я напісала ў адміністрацыю Лукашэнкі электронны зварот восенню 2013 года, але адказу да гэтага часу няма.