29 сакавiка 2024, Пятніца, 13:36
Падтрымайце
сайт
Сім сім,
Хартыя 97!
Рубрыкі

Financial Times: Галоўная пагроза Захаду - не ісламісты, а Расея

21
Financial Times: Галоўная пагроза Захаду - не ісламісты, а Расея

Частка адказнасці за гэта ляжыць на саміх краінах Захаду.

На думку сурэдактара Financial Times Марціна Вульфа, зусім не «Ісламская дзяржава», а Расея ўяўляе найбольшую замежнапалітычную пагрозу для ЕЗ і ЗША, паведамляе Инопресса.ру. Ён піша: «Расея - гэта валодаючы ядзернай зброяй аскепак былой супердзяржавы, і яшчэ яна страшнейшая, на мой погляд, бо ёю кіруе амаральны аўтакрат».

Вульф не сумняваецца, што з халоднай вайны Захад выйшаў пераможцам. Адбылося гэта таму, што ён адкрыў людзям шлях да лепшага жыцця - «гэта была магчымасць, за якую шмат хто ў Цэнтральнай і Усходняй Еўропе ўхапіліся абедзвюма рукамі». Сам Захад пры гэтым вельмі часта не дацягваў да ўласных стандартаў свабоды і законнасці, але гэтыя стандарты «застаюцца арыенцірамі. У пачатку 1990-х яны былі арыенцірамі для шмат каго з расейцаў. Як вялікі прыхільнік рускай культуры і мужнасці рускіх я, магчыма, наіўна спадзяваўся, што краіна знойдзе спосаб прабіцца праз абломкі сваёй ідэалогіі, дзяржавы і імперыі. Я ведаў, што гэта будзе цяжка. Трэба сказаць, мне хацелася, каб Расея абрала заходнія каштоўнасці, не толькі дзеля нас, але і дзеля самой сябе. Занадта дэпрэсіўнай была альтэрнатыва - новы віток дэспатыі».

«Менавіта такі зыход быў вызначаны Барысам Ельцыным - ён прызначыў сваім пераемнікам былога палкоўніка КДБ Уладзіміра Пуціна. На сённяшні дзень [расейскі] прэзідэнт - гэта папулярны дэспат. Але ён дэспат. Акрамя таго, ён спадчыннік праекта мадэрнізаванай аўтакратыі, які прасоўваў былы кіраўнік КДБ і савецкі лідар Юрый Андропаў. Як адданы слуга дзяржавы, ён мяркуе, што толькі вынік мае значэнне. Хлусня - гэта ўсяго толькі адзін з інструментаў кіравання дзяржавай», - працягвае аглядальнік.

На ягоную думку, «частка адказнасці за такі трагічны зыход ляжыць на Захадзе. Ён не праявіў неабходнай паспешнасці і своечасова не аказаў Расеі падтрымку, якая патрабавалася ёй у пачатку 1990-х. Замест гэтага ён недарэчным чынам кінуў усе сілы на тое, каб высветліць, хто будзе плаціць па савецкіх запазычанасцях. Ён маўкліва ўхваліў рабунак расейскага здабытку ў інтарэсах вузкага кола людзей. Але важней за гэтыя абставіны было нежаданне расейскай эліты выправіць тое, што паслужыла прычынай краху [СССР], і затым пачаць з чыстага ліста. Толькі аддаўшы сабе справаздачу ў рэальнасці бесчалавечных сталінскіх механізмаў тэрору і хлусні, яна мела шанец пабудаваць нешта новае».

«Што ў выніку атрымаецца менавіта такая дзяржава - гэта заўсёды было даволі прадказальна, - гаворыцца ў артыкуле. - Гэта дзяржава мяркуе, што яго атачаюць ворагі. Замежныя стасункі ёй здаюцца гульнёй з нулявой сумай: чужы поспех - гэта няўдача для Расеі. З гэтага пункту гледжання, калі Украіне ўдасца прыйсці да дэмакратыі і росквіту (згодны, перспектыва вельмі аддаленая), то гэта будзе [для Расеі] страшны сон».

Як піша Вульф, «часам погляды расейскай эліты мяжуюць з пародыяй. Адна з прычын, паводле якой палітычны саюз з Еўропай шмат каму у Маскве ўяўляецца немагчымым, складаецца ў тым, што Еўропа адыходзіць ад хрысціянскіх і «традыцыйных» стандартаў. Але я памятаю, што ў Савецкім Саюзе, распад якога аплаквае Пуцін, хрысціянства бязлітасна падвяргалася пераследу. Можна ўспомніць і пра тое, што расейскай эліце гэты заходні вэрхал вельмі падабаецца. Захад нічым не пагражае Расеі. Наадварот, Захад вельмі добра разумее, што добрыя стасункі з гэтай краінай - прадмет яго кроўнай зацікаўленасці. Але не так проста заплюшчыць вочы на ўварванне (так, гэта менавіта ўварванне, хай гэта слова шмат каму і не да спадобы)».

«Ці ёсць выхад з гэтага складанага становішча? - Задаецца пытаннем аўтар. - Усе варыянты (новыя санкцыі, масіраваная эканамічная - а можа быць і вайсковая - падтрымка Украіны ці проста марнаванне) спалучаныя з рызыкамі. Захаду варта пачаць з таго, каб непрадузята ацаніць Расею, з якой яму цяпер даводзіцца суіснаваць. Сённяшняя Расея адчувае сябе ахвярай гістарычнай несправядлівасці і не прымае ключавыя заходнія каштоўнасці. Акрамя таго, яна адчувае сябе дастаткова моцнай для таго, каб дзейнічаць. Цяперашні расейскі лідар расцэньвае гэтыя настроі, якія валодаюць магутным патэнцыялам, як спосаб утрымацца ва ўладзе. Падобныя кіраўнікі былі і да яго. Расея пад яго ўладай - гэта небяспечны сусед. Захаду трэба адкінуць апошнія з тых ілюзій, якія засталіся ў яго пасля заканчэння халоднай вайны».

Напісаць каментар 21

Таксама сачыце за акаўнтамі Charter97.org у сацыяльных сетках