29 сакавiка 2024, Пятніца, 15:26
Падтрымайце
сайт
Сім сім,
Хартыя 97!
Рубрыкі

Святлана Алексіевіч - двойчы лаўрэат прэміі Рышарда Капусцінскага

2

Вядомая беларуская пісьменніца Святлана Алексіевіч другі раз стала лаўрэатам адной з галоўных літаратурных прэмій Польшчы - прэміі імя Рышарда Капусцінскага.

Цырымонія ўручэння прэміі імя Рышарда Капусцінскага адбылася ўвечары 14 траўня ў Палацы культуры і навукі Варшавы. Прэмія ўручаецца за лепшую рэпарцёрская кнігу, якая закранае важныя праблемы сучаснасці. Яе арганізатарамі з'яўляюцца мэрыя Варшавы і «Gazeta Wyborcza».

Журы пад кіраўніцтвам польскага публіцыста са Швецыі Мацея Зарэмбы-Бяляўскага ацэньвала 84 кнігі.

Сёлета прэмію атрымалі два лаўрэаты: беларуская пісьменніца Святлана Алексіевіч за кнігу «Час second-hand. Канец чырвонага чалавека» і польскі пісьменнік, журналіст Міхал Альшэўскі за кнігу «Лепшыя чаравікі ў свеце», паведамляе карэспандэнт charter97.org.

Кнігу Святланы Алексіевіч таксама назвалі лепшай чытачы вядучага польскага выдання «Gazeta Wyborcza».

Асобную прэмію сёлета атрымаў перакладчык Марыюш Каліноўскі за пераклад на польскую мову кнігі шведскага пісьменніка Горана Разенбэрга «Кароткі прыпынак па дарозе ў Аўшвіц».

Прэміі лаўрэатам уручала асабіста мэр Варшавы Ханна Гранкевіч-Вальц. З вітальнымі словамі выступілі галоўны рэдактар «Gazeta Wyborcza» Адам Міхнік і вядомы аўстрыйскі публіцыст Марцін Полак.

Святлана Алексіевіч

Выступаючы на цырымоніі, Святлана Алексіевіч падзякавала ўладзе Польшчы за падтрымку беларусаў, якія былі вымушаныя пакінуць сваю краіну праз палітычны пераслед на радзіме:

- Я вельмі радая, што другі раз стаю на гэтай сцэне і атрымліваю гэтую ўзнагароду. Усё гэта вельмі для мяне важна, і я нават падумала, што я шчаслівы чалавек. Рэдка думаеш пра сябе, што ты шчаслівы чалавек, але я магу гэта сказаць. 40 гадоў я рабіла тое, што хацела рабіць. Мне ўдалося зрабіць тое, што я задумала яшчэ ў юнацтве.

Сваё дзяцінства я правяла ў Беларусі і Украіне і памятаю бясконцы жаночы хор. Як я разумею цяпер, гэта, напэўна, была глыбокая траўма, таму я чула пастаянныя размовы пра «верхніх» людзей, пра смерць, пра тых, хто сышоў. І калі я з вуліцы прыходзіла дадому і садзілася за кнігі, мне здавалася, што ўсё адно ў гэтых кнігах няма таго, што я чую на вуліцы. Цяпер я радая, што гэтыя галасы, якія ўвесь час гучалі ўва мне, у маёй свядомасці, у маіх днях, начах, размовах, цяпер сталі словам, кнігай і належаць свету.

Я шчыра скажу, што не люблю слова «савок». Занадта я любіла свайго бацьку, сваю бабулю, тых людзей, якіх я сустрэла ў сваім жыцці, каб так грэбліва сказаць аб іх жыцці. Я была сведкай трагічнага жыцця некалькіх пакаленняў.

Камунізм не знік. Ён, можа быць, цяпер сыходзіць, але сыходзіць з вялікай крывёю. Калі я сёння бачу ўкраінскіх бежанцаў, іх твары, асабліва твары дзяцей, мяне не пакідае адчуванне вялікай вайны.

Асобна я хацела б сказаць словы падзякі Польшчы і асабліва Варшаве за тое, што вы падтрымліваеце беларусаў. Я толькі другі дзень тут і сустрэла ўжо дзесяткі людзей з Беларусі, якія знайшлі тут прытулак, падтрымку, сяброўскае плячо. Дзякуй, што падтрымліваеце нас у цяжкую хвіліну. Толькі шкада, што нашы трагічныя часы ніяк не канчаюцца, - сказала пісьменніца.

Рышард Капусцінскі (1932-2007) нарадзіўся ў Пінску. Журналіст і пісьменнік, аўтар больш за дзесяць публіцыстычных кніг, лаўрэат шматлікіх літаратурных прэмій і ўзнагарод. У Польшчы яго называлі «каралём рэпартажу». Ён працаваў у Афрыцы, сярэднеазіяцкіх савецкіх рэспубліках, Лацінскай Амерыцы, Блізкім Усходзе, пісаў рэпартажы з дзесяткаў краін свету.

Напісаць каментар 2

Таксама сачыце за акаўнтамі Charter97.org у сацыяльных сетках