Foreign Policy: Падзенне рынку Кітая цягне новыя рызыкі для нафтаздабываючых дзяржаў

Гэта прычыніцца да балючай адплаты паўсюль - ад Масквы да Маракайба.

Кітайская бацыла, якая выклікала "чорны панядзелак", уяўляе асаблівую пагрозу для коштаў нафты, якія, як меркавалася, гэтым летам, нарэшце, дасягнулі дна пасля працяглага год зніжэння. Але гэта дно раптам выявілася старым: базісныя кошты нафты ў ЗША ўпалі ніжэй за 40 даляраў за барэль у панядзелак, што з'яўляецца самым нізкім узроўнем з часоў сусветнага фінансавага крызісу, піша аглядальнік Foreign Policy Кіт Джонсан (пераклад - Инопресса.ру).

"Улічваючы пытанні, навіслыя над краінай з другой паводле велічыні эканомікай у свеце, надзеі на рост коштаў нафты знікаюць - і гэта прычыніцца да балючай адплаты паўсюль, ад Масквы да Маракайба", - гаворыцца ў артыкуле.

Падзенне коштаў нафты стукнула па Расеі: у панядзелак рубель знізіўся да гадавога мінімуму і цяпер каштуе ўдвая менш, чым у мінулым годзе. У спалучэнні з заходнімі санкцыямі эканоміка і бюджэт Расеі знаходзяцца пад моцным ціскам, што ў сваю чаргу стварае разнастайныя палітычныя праблемы для прэзідэнта Уладзіміра Пуціна.

"Ці гатовы Пуцін нанесці шкоду інтарэсам 45 мільёнам пенсіянераў, зрэзаўшы бюджэтныя выдаткі, або вайскова-прамысловага комплексу, які з'яўляецца ягонай галоўнай апорай?" - задаецца пытаннем Аляксандр Клімент, дырэктар аддзела стратэгіі паводле Расеі і дзяржавам з якая развіванай рынкавай эканомікай кампаніі Eurasia Group.

Гадамі Расея і Венесуэла, а таксама нафтаздабытчыкі Блізкага Усходу і Афрыкі з радасцю назіралі, як неспатольная патрэба Кітая ў сыравіне падымала кошты нафты да рэкордных узроўняў, гаворыцца ў артыкуле. "Гэтыя нафтавыя даходы запоўнілі казну нафтаздабываючых дзяржаў, умацавалі іх упэўненасць у сабе і дапамаглі сфармаваць іх геапалітычную стратэгію", - разважае аўтар.

"Паварот Расеі да Азіі быў у значнай ступені абумоўлены бясконцым попытам на энэрганосьбіты ў Кітаі. І пуцінскі эканамічны "цуд" у 2000-я гады, не кажучы ўжо пра ягоныя пераабранні на пасаду прэзідэнта, было б нашмат цяжэй ажыццявіць без нафты за 100 даляраў за барэль. Аднак цяпер шэраг каласальных энэргетычных угод Расеі з Кітаем апынуўся пад пытаннем праз нізкія кошты нафты", - адзначае Джонсан.

Самая вялікая праблема складаецца ў тым, што ніхто з поўнай упэўненасцю не ведае, што менавіта адбываецца ў эканоміцы Кітая. Афіцыйныя ўрадавыя звесткі паказваюць рост ВУП дакладна на запланаваным узроўні ў 7%, але іншыя паказчыкі - ад спажывання сталі і медзі да выкарыстання электраэнэргіі - дазваляюць выказаць здагадку, што запаволенне эканамічнага росту Кітая, магчыма, пераўзыходзіць усе асцярогі.

"Мяняецца ўся парадыгма. На працягу 15 гадоў велізарныя даходы ад прыродных рэсурсаў дазвалялі гэтым краінам падтрымліваць палітычную стабільнасць, а цяпер усё гэта запавольваецца", - адзначае Клімент.

"Цяжка пераацаніць ролю Кітая ў зменах на нафтавых рынках з пачатку гэтага стагоддзя. Да 1993 года Кітай сам забяспечваў сябе нафтай. Да 2000 годзе ён імпартаваў 1,3 мільёна барэляў у дзень. Да канца 2014 года ён імпартаваў 7,1 мільёна барэляў у дзень , столькі ж, колькі ЗША. Гэта значнае павелічэнне попыту на нафту апярэджвала здольнасць сусветных вытворцаў задаволіць яго, што, у канчатковым выніку, прывяло да рэкордна высокім коштаў нафты напярэдадні фінансавага крызісу ў 2008 годзе і да трохзначных коштаў нафты не далей як летам мінулага года", - адзначае аўтар артыкула.

Кітай як і ней спажывае нафту ў велізарнай колькасці. Нягледзячы на спад, эканоміка Кітая ўсё яшчэ з'яўляецца другой паводле велічыні ў свеце. Але спажыванне нафты, як і іншых прадуктаў, у Кітаі расце не так хутка, як раней, разважае Джонсан.

Тым не менш, краіны ОПЕК ды іншыя буйныя нафтавытворцы працягваюць яе здабываць так, як калі б бяздонная бочка кітайскага попыту як і раней існавала, мяркуе ён.

"Праз адсутнасць вялікіх сум грошай, якія дапамагаюць людзям заставацца задаволенымі, многія краіны сутыкнуцца з сур'ёзнымі праблемамі", - мяркуе Клімент.