Бацькі Алеся Чаркашына: Ён быў патрыётам сваёй радзімы - за гэта і ваяваў

У Берасці рыхтуюцца да пахавання ваяваўшага на баку ўкраінскіх войскаў і загінулага на Данбасе беларуса.

Дадому да Чаркашына журналіст «Радыё Свабода» трапіў разам з сябрамі Аляксандра Чаркашына. Бацькі пазбягаюць журналістаў, кажуць, што знаходзяцца ў шоку.

Дома сустракаюць бацька Мікалай і маці Святлана. У Алеся ёсць яшчэ два браты – старэйшы за яго і маладзейшы. Святлана ў чорнай хустцы, у шафе - фатаграфіі Алеся.

Сябры абмеркавалі з бацькамі, якая ім спатрэбіцца дапамога на пахаванні, потым бацькі згаджаюцца крыху пагаварыць аб Алесі з карэспандэнтам, катэгарычна адмаўляючыся фатаграфавацца.

- Вы не ведалі, што Алесь знаходзіўся ў зоне баявых дзеянняў?

Мікалай: Не, вядома. Ён казаў, што знаходзіцца на вучобе, рыхтуецца да іспытаў на апошнім курсе хрысціянскага інстытута.

- Вы кажаце, што апошні раз на сувязь выходзіў у ліпені. Пра што ён распавядаў тады?

Святлана: Мне паказаная была аперацыя, вось ён і тэлефанаваў, пытаўся ў мяне пра аперацыю. Я казала, што пакуль адкладаецца, бо грошай 7 мільёнаў трэба было назбіраць. Толькі пра здароўе пытаўся, больш абсалютна нічога.

Мікалай: Сцісла - усё нармальна, і ўсё...

Святлана: спасылаўся на тое, што дорага размаўляць, казаў, што ўсё парадку, ён жывы і здаровы.

- І не было нават думак пра вайну?

Мікалай: Ды не, ён казаў, што ў Кіеве знаходзіцца, рыхтуецца да іспытаў у сваіх сяброў. А сяброў у яго, як вядома, і тут, і там... Казаў, восенню на сайт, абарона дыплома.

- Гэта значыць, вы даведаліся пра тое, што адбылося ўпершыню, калі да вас прыйшлі ягоныя берасцейскія сябры?

Мікалай: Вядома, гэта быў шок! Як гаворыцца, як гром сярод яснага неба...

Святлана: Я нават у дом не пускала, у калідоры стаялі, потым увайшлі і просяць: «Дайце сказаць». Увайшлі і сказалі, я не верыла...

Мікалай: Ды я і цяпер не магу паверыць, пакуль не ўбачу. Калі ўбачым, сэрца па-іншаму кальне.

- У інтэрнэце многія людзі называюць яго героем. Як вы ставіцеся да такога меркавання?

Святлана: Для нас - сын.

Мікалай: Тут ніякага гераізму я не бачу...

Святлана: Ніхто сына не заменіць мне. Герой ці не герой.

- Але вы выхавалі сына, які пайшоў адстойваць свабоду, тую, якую ён уважаў за правільную?

Мікалай: Можа, гэта гучныя словы, але ён быў сапраўды патрыётам сваёй радзімы. За гэта і ваяваў.

Святлана: Ён хадзіў і ў праваслаўную царкву, і ў іншыя, хацеў, каб усе ў свеце жылі. У яго такая энэргія, каб усіх злучыць разам.

- А якім было ягонае дзяцінства, чым захапляўся?

Мікалай: З самага дзяцінства ён быў актыўным хлопцам. На футбол 10 гадоў хадзіў у юнацкую спартовую школу. У гэты ж перыяд займаўся яшчэ каратэ і дзюдо. Я яго пытаўся, ці не ў цяжар яму ўсё гэта. Не, казаў.

- У адзін і той жа час такія нагрузкі?

Мікалай: Так. Адначасова! Футбол, дзюдо, каратэ. А калі трапіў у Менск, то там ужо рукапашны бой. У акадэмію спартовую паступаў, здаў усе спартыўныя нарматывы, але потым сказалі, што аднаго бала не хапіла.

- Ці не былі вы супраць таго, што ён займаўся палітыкай? Ці ён быў вольны ў поглядах?

Ну хіба гэта можна забараніць? Гэта ж не пацан які-небудзь...

Святлана: Ён выбраў такі шлях сабе.

Мікалай: Страху ў яго ніякага не было. Калі я загаворваў пра КДБ, ён адказваў: «Са мной Бог, я не баюся». І былі «добразычліўцы», якія аднойчы яму ў аўто ўсе чатыры колы парэзалі. Ён кудысьці павінен быў выязджаць, а яны ўсё гэта адсочвалі, і чатыры колы... А так, з ім ніколі пытанняў у нас не ўзнікала. Усюды хвалілі - у спартыўнай і звычайнай школе. Дзякавалі за выхаванне сына.

Святлана: З ім ніякіх праблем у школе не было. Я з ім не сядзела, з братамі ягонымі сядзела да пятага класа.

Мікалай: Вось уявіце - урок беларускай літаратуры. Ён завучваць верш на беларускай мове і ў канцы ўрока расказваў. Такая памяць у яго была.

Сазвоньваўся з ягонай выкладчыцай з Херсона. Яму аднаму дазволілі вучыцца завочна. У іх не было ніякага завочнага навучання. Яна была ў захапленні ад яго, бо ён такі ва ўсім. І планы ў яго былі далей вучыцца, не памятаю, у якой краіне.

Святлана: Усяго месяц не дажыў да дня нараджэння.

Мікалай: Так, 27 верасня яму 33 будзе. Узрост Хрыста.