Нічога святога

Прадусар Уладзімір Шаблінскі распавёў, чаму не дазволілі канцэрт памяці Ганны Вольскай у КЗ «Менск».

Пра гэта Уладзімір Шаблінскі напісаў у Фэйсбуку:

- Першага траўня было сорак дзён, як нас пакінула Аня Вольская. Тады, у канцы сакавіка, практычна адразу, вялікая колькасць сяброў-музыкаў прапанавалі правесці канцэрт памяці Ганны. Акустычны, ціхманы і добры. Сямейны. Каб усе, каму дарагая Аня, змаглі прыйсці разам са сваімі дзецьмі і пабыць разам. Паўзгадваць...

Доўга выбіралі пляцоўку і прыйшлі да разумення, што трэба рабіць у КЗ «Менск». І ў часы NRMa, і наступныя імпрэзы «Крамбамбулі» мы разам перажылі ў гэтай залі многае. Значную частку жыцця. Пакуль КЗ «Менск» не стаў ужо зусім РКПЦ. Зборы з канцэрта збіраліся накіраваць альбо Лявону на альбом, альбо на рамонт яго хутара.

Яшчэ тады Лявон выказаў здагадку, што нам не дадуць дазволу на канцэрт. Мне здавалася, што дадуць, бо «ўсе мы людзі, усе смяротныя і памяць пра чалавека, які пайшоў - гэта святое».

Я памыляўся. Святога нічога няма.

Цяпер, перад дзевятым траўням, мне прыгадваюцца гісторыі з апошніх сусветных войнаў, калі жаўнеры супраціўніка хавалі сваіх ворагаў з вайсковымі ўшанаваннямі, аддаючы даніну павагі. Дык то ж ворагі. Сваіх ворагаў. З павагай.

Мне вельмі горка ўсведамляць, што ў чарговы #годкультуры ў краіне, ідэалагічныя ўстаноўкі апошняга часу не дазваляюць людзям у Беларусі памятаць, што яны Людзі. Суайчыннікі. І ўсе смяротныя.

Мы не дайшлі да падачы дакументаў на атрыманне гастрольнага пасведчання. Нам адмовілі на ўзроўні здачы залі ў арэнду.

«Дата вольная? - так, вольная... дасылайце гарантыйны ліст... Але мы павінны пракансультавацца ў нашай галаўной арганізацыі, ці здаваць вам залю... раптам вы там чаго... дашліце спіс выступоўцаў калектываў і музыкаў... Вы ведаеце, мы не можам здаць вам залю ў арэнду».

Безумоўна, я папрасіў афіцыйны адказ. Мне стала проста цікава, чым матывуюць. На днях ліст прыйшоў.

Я нават не здзівіўся. Думаю пра воінаў, што хаваюць сваіх супраціўнікаў з вайсковымі ўшанаваннямі...