У менскай сям'і пасялілася 17 змей

Гаспадары плануюць павялічыць колькасць незвычайных гадаванцаў.

Карэспандэнт агенцтва «Менск-Навіны» пабывала ў гасцях у сям'і, дзе жывуць вельмі незвычайныя хатнія гадаванцы - змеі і яшчаркі.

Упэўнена і спакойна 5-гадовая Дыяна гладзіць імператарскага ўдава, свайго любімца Прохара. Абвітая ім, уладкоўваецца чытаць кнігу. Трэба ўбачыць гэта, каб паверыць: змей таксама можна любіць усёй душой і ўважаць сваімі сябрамі.

Колькі сябе памятае, Андрэй Саламаха заўсёды хацеў набыць змяю. Уважае, што нешта незвычайнае, загадкавае ўласціва гэтым жывёлам. Гэта прыцягвае яго, нібы магніт. Аднак доўгія гады мара заставалася недасягальнай.

І вось тры гады таму жонка Вера наважыла мару Андрэя зрабіць явай і купіла на дзень нараджэння каралеўскага пітона Жужыка. Вось гэта быў падарунак! Услед за Жужыкам у доме адзін за адным з'явіліся некалькі імператарскіх ўдаваў: Нюша, Прохар, альбінос Лорд. І пайшло-паехала... Віялета, Дэйзі, Арнольд, Ары. Сёння ў сям'і Саламахі ў тэрарыумах і кантэйнерах жывуць 17 змей: каралеўскія пітоны, імператарскія ўдавы, каралеўская змяя, а яшчэ дзве барадатыя агам Бэт і Дэрыл. І ўсе яны - сябры сям'і: са слоў гаспадароў, дзіўна мірныя, кантактныя, выдатныя стварэнні.

- Пітоны і ўдавы ў прынцыпе не атрутныя. Але ў дзікай прыродзе, безумоўна, уяўляюць некаторую небяспеку для чалавека, могуць напасці на яго, - адзначае Андрэй. - Аднак выведзеныя ў няволі (а мы набываем паўзуноў у заводчыкаў) абсалютна неагрэсіўныя. Думаю, калі выпусціць дамашніх змей у натуральнае асяроддзе пасялення, яны не выжывуць.

Як сцвярджае Андрэй, усе іх насельнікі адрозніваюцца не толькі узростам, памерамі, узорам на скуры, але і характарам, звычкамі, манерамі. Так, імператарскі ўдаў Прохар дзіўны дамасед. Калі адкрываюць тэрарыум, ён рэдка выказвае жаданне выскачыць з яго. Нюша выключна ласкавая: вельмі любіць, калі яе чухаюць, гатовая гадзінамі сядзець на руках. Альбінос Лорд (самы стары, яму 5 гадоў) трохі палахлівы.

А барадатая агама Дэрыл на рэдкасць цікаўная: да ўсяго ёй ёсць справа, усё ёй цікава. Страшна не любіць, калі пра яе забываюць. Раніцаю, варта прагаладацца, тут жа пачынае грукацець па шкле тэрарыума і будзіць гаспадароў, патрабуючы сабе сняданак.

Са слоў гаспадароў, утрыманне такой колькасці змей не ўяўляе вялікай праблемы для іх сямейнага бюджэту.

- Адзін чацвераногі гадаванец абыходзіцца, упэўнены, шмат каму значна даражэй, чым увесь наш хатні заапарк, - сцвярджае Андрэй. - Змеі вельмі непераборлівыя. У тэрарыумах і кантэйнерах падтрымліваецца патрэбная тэмпература: ёсць у іх свой халодны (з пакаёвай тэмпературай) і цёплы кут. Ядуць пітоны і ўдавы няшмат. 2 пацукоў (або пясчанак, хамякоў) стае дарослым асобінам на месяц. Калі вы едзеце адпачываць, змей цалкам можна пакінуць адных. Яны выжывуць. Нядоўгае галаданне ім нават на карысць.

Усе прадугледжаныя законам умовы рэгістрацыі і патрабаванні да ўтрымання паўзуноў у гэтай сям'і цалкам выкананыя. На кожнага жыхара ёсць поўны пакет дакументаў. У мінулым слесар-зборшчык радыёэлектроннай апаратуры, Андрэй Саламахі год таму аформіўся як ІП і займаецца цяпер тым, што дае сваіх гадаванцаў для фотаздымак. Са слоў Андрэя і Веры, са з'яўленнем у доме змей жыццё сям'і стала значна цікавейшым.

- Пашырыўся круг знаёмых, - дзеліцца Вера. - Людзі, даведваючыся пра нашых гадаванцаў, праяўляюць да іх жывую цікавасць. У мяне самой зніклі многія фобіі і прадузятасці. Пастаянна адкрываем нешта новае пра гэтых рэптылій. Зараз бяру змей у рукі і адразу ж супакойваюся, расслабляюся. Калегі не адзін раз прасілі прынесці ім у якасці сувеніра змяіную скуру пасля лінькі: лічыцца, што калі пакласці яе ў кашалёк, грошай там прыкметна дадасца. Некаторыя прыяцелькі ўжывалі яе для манікюру. А адна жанчына нават зрабіла брошку са змяінай скуры.

Кантэйнераў у сям'і Саламахі сёння больш, чым гадаў. А як жа інакш! Трэба ж думаць пра будучыню! У іх насельнікаў па дасягненні палавой сталасці з'яўляюцца нашчадкі. І кожнаму трэба мець свайго куток.

Увогуле, на 17 сябрах тут спыняцца не маюць намеру. У гэтай сям'і перакананыя: лепш за змей могуць быць толькі змеі.