Вольга Маёрава: Шмат хто ў АГП мяркуе, што партыя ідзе памылковым курсам

Сёння кіраўніцтва Аб'яднанай грамадзянскай партыі правядзе закрыты сход актыву ў пытанні «дэпутацтва» Ганны Канапацкай.

Сёння ў Менску пройдзе сход спікераў Аб'яднанай грамадзянскай партыі, якія ўдзельнічалі ў «выбарах» «дэпутатаў» «палаты прадстаўнікоў» 6-га склікання. Мерапрыемства абвесцілі закрытым, прэсу абяцалі не пускаць.

Нагадаем, што спікерамі партыя называла сваіх кандыдатаў, бо ў АГП перакананыя, што ніякіх «выбараў» у нашай краіне няма. Партыя ўдзельнічала ў «выбарах», каб не дапусціць легітымізацыю новага беларускага парламента на міжнародным узроўні, але нечакана атрымала дэпутацкі мандат для Ганны Канапацкай. «Як так?! Хацелі не дапусціць легітымізацыі Палаты прадстаўнікоў, а ў выніку наадварот – паспрыялі ёй. У партыі наспявае бунт», – піша «Беларускі партызан».

Напярэдадні мерапрыемства прадстаўнік партыі Вольга Маёрава дала інтэрв'ю «Белгазеце»:

– Апазіцыя ўпершыню за доўгія гады атрымала лакальную перамогу на «парламенцкіх выбарах», чаму ж Вы называеце згоду АГП прыняць дэпутацкі мандат ганьбай?

– Гэта здрада тым прынцыпаў, пра якія мы гаварылі, напрыклад, у мінулым годзе, калі крытыкавалі пазіцыю «Гавары праўду». У нас адбыўся сход у офісе, я задала пытанне з гэтай нагоды спадару Лябедзьку, і ён у сваім адказе фактычна паўтарыў усю леташнюю рыторыку Андрэя Дзмітрыева. Тады гэта катэгарычна крытыкавалася і меркавалася непрымальным, цяпер жа лідар нашай партыі заняў супрацьлеглую пазіцыю. Мяркую, што трэба альбо афіцыйна прызнаць, што вы прынцыпова змяняеце курс партыі, альбо рыхтуйцеся да таго, што некаторыя сябры пакінуць шэрагі.

– Да парламенцкай кампаніі Вы часта перасякаліся з Канапацкай?

– Я доўгі час нават не ведала, што яна з'яўлялася кіраўніком гарадской арганізацыі, потым, калі даведалася, з зносінаў з ёй зразумела, што яна нічога не рабіла на гэтай пасадзе. У партыі тлумачылі, што ў Ганны свой бізнэс і яна не можа ім рызыкаваць. Тады я прыняла гэтую сітуацыю, тым больш усе з гэтым у партыі былі згодныя, і гэта пазіцыянавалася як неабходнасць для развязання нейкіх бюракратычных нюансаў. Цяпер той жа самы чалавек прыходзіць у ПП НС, у яго застаецца той самы бізнэс і тыя самыя праблемы, а ведаючы, як вялася праца раней, я разумею, што цяпер з вялікай доляй верагоднасці ранейшыя падыходы будуць спраецыраваныя і на працу ў парламенце. Калі мы прызнаем незаконнасць і карыстаемся гэтай сітуацыяй, каб далей змагацца за закон, то гэта – верх цынізму.

– У Вас ёсць канкрэтныя доказы таго, што Канапацкая разваліла працу гарадской арганізацыі?

– Як мне ў свой час патлумачылі, Ганну папрасілі заняць пасаду кіраўніка мінскай арганізацыі, паколькі больш гэта зрабіць не было каму. Яна кіравала, падпісвала нейкія паперы, потым наступіла прэзідэнцкая кампанія, і яна ўвогуле знікла. Не ведаю дакладна, што адбылося, але з чужых словаў мне стала вядома, што яна з'ехала ў Нямеччыну праз нейкія асабістыя пытанні. У выніку гарадская арганізацыя практычна не ўдзельнічала ў той кампаніі, выконваў абавязкі кіраўніка Мікалай Казлоў, якога потым абралі на пасаду афіцыйна. Канапацкая нават не прыехала на сход хоць бы для таго, каб проста здаць справы. Яна з'явілася ў гэтай парламенцкай кампаніі, калі махавік закруціўся.

– Лябедзька спасылаецца на большасць спікераў партыі, якія выступаюць за прыняцце мандата Канапацкай. Можа, Вы валодаеце іншымі звесткамі?

– У сеціве ёсць агульнадаступная група, але на гэтай пляцоўцы не было ніякага абмеркавання, пакуль я не размесціла там свой тэкст. І толькі ў каментарах да гэтага посту сталі з'яўляцца думкі: пераважная большасць захоўвала нейтралітэт і ніяк не каментавала сітуацыю, але было некалькі прозвішчаў, якія мільгалі з разу ў раз. Калі падлічыць усе прозвішчы, якія выказаліся, наўрад ці варта казаць пра большасць: фактычна гэта былі каментары адных і тых людзей.

На наступны дзень пасля выбараў я з раніцы прыехала ў офіс, прасіла Анатоля Уладзіміравіча сабраць спікераў, абмеркаваць сітуацыю. Ён адказаў, што ў гэтым няма неабходнасці, паколькі ў партыі няма магчымасці ўплываць на пастанову Ганны. Яны збяруць раду, спікераў збіраць не будуць, мне пра гэта было сказана проста ў офісе. Пасля гэтага я і пастанавіла сфармуляваць гэты тэкст, размесціла адразу на ўнутранай пляцоўцы, але, атрымаўшы некалькі вельмі непрыемных каментароў, надумала вывесці праблему ў агульны доступ.

– Вы ўпэўненыя, што адмовіліся б ад мандата, калі б атрымалі перамогу на сваёй выбарчай акрузе?

– Абсалютна, паколькі ў нашай акрузе былі пастаянныя фальсіфікацыі: за адзін дзень яўка магла быць завышаная ў 11 разоў, назіральнікаў выдалялі з участкаў, на адзін участак нават выклікалі МНС, эвакуявалі людзей – было яўнае бязладдзе. Я не сцвярджаю, што перамагла электаральна, наўрад ці гэта адбылося, але зачыняць вочы на такія парушэнні немагчыма. Было крыўдна, калі на пляцоўцы для спікераў спадар Лябедзька напісаў прыкладна наступнае: маўляў, паклаўшы руку на сэрца, давайце спытаем у сябе ціхім шэптам, калі б вам напісалі 23%, няўжо вы не пагадзіліся б? Быў адказ, што, вядома ж, пагадзіліся б, але я асабіста для сябе мяркую такую пазіцыю абразай.

– Маёрава і Малочка – адзінкавыя людзі, якія не падзяляюць пазіцыю партыі?

– Мне тэлефанавалі аднапартыйцы, выказвалі падтрымку, у тым ліку адзін з лідараў абласной арганізацыі. Але я пакуль не хацела б называць канкрэтныя прозвішчы, каб не падставіць людзей перад запланаванай на 25 верасня сустрэчай спікераў.

– Адно з вашых абвінавачванняў у адрас Канапацкай заключалася ў тым, што яна не паказала на перадвыбарным плакаце ні сваю партыйнасць, ні спасылку на праграму «Мільён новых працоўных месцаў»...

– Нам патлумачылі, што гэта была ідэя Канапацкай, пасля таго, што адбылося, некалькі разоў паўтарылі, што з Ганнай былі праведзеныя гутаркі, яна раскаялася і прызнала, што не мела рацыі. Акрамя таго, у момант з'яўлення гэтага плаката ў групе для спікераў з'явіўся пост Лябедзькі з прыкладна наступным зместам: фатаграфія наша, прозвішча наша, а што яшчэ наша, дзе астатняе? Гэта дакладна было не пастановай партыі.

– Цяпер вядзецца шмат размоваў наконт двух падораных уладай месцаў, але старшыня ТБМ Алег Трусаў, кажучы пра перамогі Канапацкай і сваёй намесніцы Алены Анісім, перакананы, што гэта дзве абсалютна розныя гісторыі...

– Таксама так мяркую – я пакуль не чула пра факт фальсіфікацый у акрузе Анісім. Тут накшталт усё добра: гэта яе асабісты выбар, яе маральная пазіцыя. У нашым жа выпадку фальсіфікацыі мелі месца: захаваліся скрыншоты каментарыяў работнікаў офіса, сяброў нашай партыі, гэта пацвярджае. Праблема тут не ў пазіцыі самой Канапацкай, а ў пазіцыі партыі: ці гатовая яна пераступіць праз прызнанне гэтых фальсіфікацый і пагадзіцца з тым, што яе кандыдата ўсё адно прызначаюць у «парлямэнт». Ёсць водападзел, праз які я асабіста перайсці не магу, але партыя, на жаль, яго перасягнула.