«Беларускую мару» пераклалі на італьянскую мову

Перакладчык-валанцёр з Італіі з творчым псеўданімам Дыега, які ў мэтах бяспекі пажадаў застацца інкогніта, перавёў «Беларускую мару» на сваю родную мову.

Пра гэта ён паведаміў у інтэрв'ю charter97.org.

«Я сур'езна зацікавіўся Беларуссю пасля выпадковай сустрэчы з адным з сямі кандыдатаў, арыштаваных за Плошчу ў 2010 годзе. Да гэтага я толькі мімаходзь чуў пра гэтую краіну. Пасля гэтага выпадку мне стала цікава даведацца пра тое, што на самой справе адбываецца ў беларускай дзяржаве. Я пачаў шукаць інфармацыю ў Інтэрнэце і звярнуў увагу на фільм «Беларуская мара», які да гэтага існаваў у мностве моўных версій», - адзначыў валанцёр.

Ён дадаў, што да гэтага ўжо быў знаёмы з беларусамі, якія сцвярджалі, што ў краіне няма ніякіх праблем і ўсё выдатна.

«На мой погляд, гэты фільм вельмі добра паказвае беларускую рэчаіснасць нават людзям, якія да гэтага нічога не чулі пра Беларусь. Адзначу, сярод маіх знаёмых і сям'і ў Італіі амаль ніхто не ведае аб гэтай краіне, і ўсе дзівяцца, калі пазнаюць пра існаванне смяротнага пакарання. Італьянскія СМІ, у сваю чаргу, часцяком скажаюць факты. Таму я вырашыў, што праяўлю салідарнасць з беларускім народам, перавядучы гэтую кінастужку на сваю родную мову», - падкрэсліў перакладчык.

Аўтар паказаў на той факт, што вялікую ўвагу ён надаў тэхнічным дэталям і стараўся зрабіць пераклад і тытры вельмі высокай якасці.

«Ажыццявіўшы пераклад, я адразу ж апублікаваў вынікі сваёй працы ў Інтэрнэце. Некалькі дыскаў з запісам кінакарціны былі высланыя маім знаёмым журналістам. Прызнаюся шчыра, што я не разлічваю на тое, што фільм паглядзяць сотні тысяч людзей. Усім, каму я яго рэкамендую, удакладняю, што гэта не кіно пра праблемы ўсяго свету, але лепш паглядзець гэтую кінастужку, чым тэлевізар. Я хачу, каб як мага больш італьянцаў пасля прагляду «Беларускай мары» сталі салідарнымі з беларусамі», - завяршыў Дыега.

Фільм «Беларуская мара» ў італьянскім перакладзе можна знайсці на сайце www.infobielorussia.org або увёўшы ў пошукавіку «sogno bielorusso».

Нагадаем, кінакарціна выйшла ў 2011 годзе. У ёй распавядаецца гісторыя жыцця маладога чалавека з Менска, які апошнія 18 гадоў жыве ў краіне «апошняга дыктатара Еўропы». У аснову фільма ляглі падзеі 2010 - 2011 гадоў у Беларусі: прэзідэнцкая кампанія, рэпрэсіі супраць іншадумцаў, суды над беларускай апазіцыяй і тое, як гэта адбілася на жыцці самай «стабільнай» постсавецкай рэспублікі.