Навошта Пуціну патрэбнае войска РФ у Беларусі

У Расеі пачаўся перыяд вайсковай істэрыі.

У 2017 годзе з Расеі ў Беларусь плануецца перавезці беспрэцэдэнтна вялікі аб'ём вайсковых грузаў. Так, у параўнанні з 2015 годам, аб'ёмы чыгуначных перавозак павялічацца ў 33 разы, а ў параўнанні з гэтым годам - у 83 разы. Усяго ў 2017 годзе з Расеі ў Беларусь павінны прыбыць да 4162 вагоны з грузамі вайсковага прызначэння.

Расейскі палітолаг Дзмітрый Арэшкін распавёў «Апострофу», што такімі дзеяннямі Расея стварае пастаянную атмасферу вайсковай пагрозы, каб атрымаць перавагу ў перагаворных стасунках з Захадам, якому прайграе эканамічна.

Ёсць тры складнікі, якія варта мець на ўвазе. Першы, і самы галоўны: пуцінская Расея прайграе спаборніцтвы з усім іншым светам у тым, што называецца soft power - мяккая сіла. Маецца на ўвазе эканоміка, культурны і інфармацыйны ўплыў, валюта, стварэнне іміджу, прывабнага для іншых дзяржаў — гэта тое, у чым быў вельмі моцны таварыш Сталін, на якога многія ліберальныя і дэмакратычныя левыя еўрапейскія палітыкі глядзелі як на альтэрнатыву несправядлівасці капіталізму. У Пуціна гэта не атрымліваецца.

Таму ён перакладае плоскасць спаборніцтва з іншым светам у вайсковае супрацьстаянне, і ён увесь час вымушаны балансаваць на лязе нажа, ствараючы пастаяннае пачуццё пагрозы ў Захаду, каб такім чынам атрымаць перавагу ў перагаворах з Захадам. Захад павінен баяцца, Захад разумее, што ён выйграе ў эканамічным спаборніцтве, а Расея прайграе. Таму застаецца адзіная сфера, якую ўмоўна можна назваць парытэтнай — гэта вайсковая. Нагнятаецца ідэалогія вайсковага супрацьстаяння, у тым ліку адкрытая, а не сакрэтная перакідка войскаў у Беларусь. Логіка такая: калі вы будзеце працягваць нас абмяжоўваць, то мы будзем нагнятаць узброеную небяспеку і вы спалохаецеся.

Другі складнік складаецца ў тым, што на самой справе наўрад ці ўсё гэта будзе рэалізавана, таму што Пуцін імкнецца не рабіць таго, чаго ад яго чакаюць. Ніхто не чакаў, напрыклад, што ён так лёгка парушыць міжнародныя дамоўленасці і далучыць Крым, а ён гэта зрабіў. Ніхто не чакаў, што ён будзе так актыўна ўдзельнічаць у вайсковых падзеях на тэрыторыі Данецкай і Луганскай абласцей, а ён гэта зрабіў, таму выдатна ўсе разумеюць, што новы цыкл вайсковых дзеянняў будзь то накіраваных супраць Балтыі ці супраць Украіны выкліча яшчэ адну, але ўжо зусім жорсткую хвалю рэакцыі на Захадзе. У сувязі з гэтым, я думаю, што Пуцін на гэта не пойдзе. Але ён выкарыстоўвае блеф, яму трэба запалохваць Захад гэтай магчымасцю, і мне здаецца, што ўсім варта гэта ўлічваць.

А трэцяе — гэта ўнутрыпалітычны складнік. Так, вакол ворагі а значыць - трэба пашыраць сферу палітычнага кантролю, які ў Пуціна асацыюецца з вайскоўцамі. І тут атрымліваецца таксама свайго роду гандаль, бо Беларусь згаджаецца на нейкія эканамічныя льготы ад Расеі, у тым ліку - у нафтагазавым гандлі. У абмен жа яна павінна даваць сваю тэрыторыю для такога роду вайсковых дэманстрацый. Але не варта гэта пераацэньваць. Так, у Беларусі будуць размешчаныя войскі, але яны там і так размешчаныя, а паколькі ў Расеі цяпер перыяд вайсковай істэрыі, адпаведна яны ўзмацняюць свой кантроль і ўплыў на ўсіх даступных ім тэрыторыях. Іх не так ужо шмат гэтых тэрыторый, але адна з іх - гэта Беларусь.

Прычым гэта ўсё робіцца не бясплатна. Лукашэнка за кожны прапушчаны на сваю тэрыторыю вагон запатрабуе ад Расеі нейкія эканамічныя льготы, таму што ў Лукашэнкі таксама вельмі неэфектыўная эканамічная мадэль і яго ўласная эканоміка даўно ўжо сядзіць кілем на мялі. І ён адзінае, што можа зрабіць, гэта выбіваць, выціскаць, выпрошваць грошы ў суседа з усходу, у якога ёсць газ і нафта. Значыць, гэта яшчэ і такая выгада, мы табе даем льготы, а ты дазваляеш нам размясціць сваё ўзбраенне. Збольшага гэта адпавядае жахам пуцінскай эліты, якая сама верыць ва ўласныя міфы аб тым, што Захад хоча на яе напасці. А збольшага - гэта стварэнне пагрозлівага кулака над Захадам у разліку на тое, што Захад спалохаецца і пойдзе на саступкі.