29 сакавiка 2024, Пятніца, 18:59
Падтрымайце
сайт
Сім сім,
Хартыя 97!
Рубрыкі

Святлана Алексіевіч: Спадзяюся, Нобелеўская прэмія абароніць мяне ад Пуціна

9
Святлана Алексіевіч: Спадзяюся, Нобелеўская прэмія абароніць мяне ад Пуціна
Святлана Алексіевіч
ФОТА: CHARTER97.ORG

Беларуская пісьменніца не баіцца супрацьстаяць рэжымам Пуціна і Лукашэнкі.

Кнігі Святланы Алексіевіч - гэта падарожжа па падвалах Савецкага Саюза, у падмурку якога яна выявіла шмат таямніц і мерцвякоў, піша карэспандэнт El Mundo (пераклад - inopressa.ru) Альберта Рохас, папярэднічаючы інтэрв'ю з пісьменніцай, якая летась атрымала Нобелеўскую прэмію.

«Які кошт заплацілі вы асабіста за свой пісьменніцкі шлях?» - спытаў журналіст.

«Я вырасла, калі пісала гэтыя кнігі, і яны змянілі мяне цалкам. Але гэта трагічнае веданне. Кожны чалавек аддаў бы перавагу не ведаць такіх рэчаў, але ў той жа самы час мы не можам збегчы ад нашай рэальнасці», - адзначыла Алексіевіч. Яна перасцерагла ад сакралізацыі пісьменніцкай працы: «анколагу ў дзіцячай лякарні значна цяжэй, чым мне», - але адзначыла, што жахі, якія яна пабачыла ў Афганістане, даводзілі яе да роспачы.

Са словаў Алексіевіч, маці і дзеці пакутуюць яшчэ мацней, чым мужчыны, якія ўдзельнічаюць у вайне. «Калі вайна сканчаецца, жанчыны прадаўжаюць пакутаваць, бо яны павінны даглядаць за параненымі і нават за псіхічнахворымі. Для мяне важная гэтая думка: існуе культ бога Марса. Тых, хто сыходзіць на вайну, мы ўзнагароджваем ордэнамі. І ўсё ж я мяркую, што ўсякая вайна - гэта забойства. Гэта варварства. Мы павінны забіваць ідэі, а не людзей», - сказала яна.

«У СССР вы супрацьстаялі магутным сілам, а цяпер вам даводзіцца супрацьстаяць такім лідарам, як Уладзімір Пуцін ці Лукашэнка. Вас не засмучае, што нічога не мяняецца?» - спытаў журналіст.

«Для расейскага пісьменніка супрацьстаянне ўладзе - нармальная сітуацыя. З XVI стагоддзя. А вось што складаней - супрацьстаяць твайму ўласнага народу, які падтрымлівае аўтарытарызм Пуціна і Лукашэнкі. Вось што складана. Цяжка бачыць, што ты ўцягнутая ў вайну супраць твайго народа, дзе слова дэмакратаў не чуваць, а прапаганда дыктатараў - чутная», - адказала Алексіевіч.

«Ці не адчуваеце вы фізічнага страху перад супрацьстаяннем Пуціну?» - спытаў журналіст.

«Пра гэта я не хачу нават думаць. Спадзяюся, Нобелеўская прэмія абароніць мяне ад яго, хоць я ў гэтым цалкам не ўпэўненая», - адказала пісьменніца.

«А рэвізіянізм у дачыненні да гісторыі СССР таксама мае месца?» - спытаў журналіст.

«Многія маладзёны настальгуюць па СССР. Таму што мяркуюць, што іх бацькі спустошаныя сістэмай. У Расеі багацце краіны засяроджанае ў руках 7% насельніцтва. Магчыма, бацькі распавядалі гэтым маладзёнам, што раней народу жылося лепш. Камуністычная роўнасць усяляе ў іх тугу аб мінулым. Акрамя таго, у 90-х мы былі прастадушныя рамантыкамі. Думалі, што, выйшаўшы з Гулагу, здабудзем шчасце. Бегалі па плошчах, верылі ў свабоду і не ведалі, у чым яна. Грошы ўмомант набылі велізарнае значэнне. Для нашага грамадства гэта стала чымсьці накшталт атамнай бомбы. У тую эпоху былі выдадзены кнігі Салжаніцына, але людзі ішлі побач і адпраўляліся купляць новую вопратку, прадукты, якіх раней не каштавалі, квіткі ў незнаёмыя краіны... Матэрыяльныя каштоўнасці ўзялі верх», - адзначыла Алексіевіч.

«Ці пакінуў СССР нейкую пазітыўную спадчыну?» - спытаў журналіст.

«Некаторыя людзі, хоць у савецкі перыяд яны нават адседзелі ў турме, прызнаюць, што існавалі пэўны ідэалізм, пэўнае людское братэрства. Яны не знаходзілі расслаення на бедных і багатых», - заявіла Алексіевіч.

«Чаму вы перайшлі ад болю, галоўнай тэмы вашых пяці кніг, да кахання - пуцяводнай ніткі таго, што вы пішаце цяпер?» - спытаў журналіст.

«Таму што я маю патрэбу ў перакананні, што каханне для нас - адзіны паратунак», - адказала пісьменніца.

Напісаць каментар 9

Таксама сачыце за акаўнтамі Charter97.org у сацыяльных сетках