Дык хто тут галоўны дармаед?

На самай справе дармаедамі можна з упэўненасцю назваць чыноўнікаў, а не народ.

Можа здацца, што ці ледзь не з панскага пляча беларусу дастаюцца розныя даброты – бясплатная дзяржаўная медыцына, сацыяльныя дапамогі, пенсіі па ўзросту, ільготныя камунальныя тарыфы і многае іншае. Наўзамен грамадзяніну сацыяльна-арыентаванай Беларусі прапануецца толькі моўчкі працаваць, задавальняючыся тым, што ён мае.

Працягам такой логікі стаў скандальны дэкрэт пра «дармаедаў», што на вялікі рахунак, прынізіўшы блізу 400 тысяч грамадзян – людзей, якія ў існуючых умовах не могуць знайсці годную працу і вымушаныя жыць на ўласныя ашчаджанні, не жадаючы рэгістравацца на біржы працы, піша gazetaby.com.

У рэальнасці ж справы ідуць як раз наадварот.

З дапамогай праекта «Кошт урада» можна палічыць, колькі грошай простыя грамадзяне выдаткоўваюць на ўтрыманне беларускай дзяржавы. Да прыкладу, кожны беларус плаціць не толькі падаходны, але і немаленькі падатак у Фонд сацыяльнай абароны насельніцтва, які за кожнага работніка плаціць працадаўца, а таксама і падатак на дабаўленую вартасць, закладзены ў кошт усіх тавараў, а таксама акцызы на аўтамабільнае паліва, алкагольную і тытунёвую прадукцыю.

Гэта значыць, сярэднестатыстычны беларус, які зарабляе блізу 370 даляраў у месяц, з якіх ён марнуе 180 даляраў на пакупкі, 30 – на аплату камунальных паслуг, 25 – на аўтамабільнае паліва, які паліць дзве пачкі цыгарэт у тыдзень і выпівае бутэльку віна, заплаціць дзяржаве блізу 280 даляраў.

Расшыфроўка гэтай сумы выглядае так:

Агульныя падаткі: 97.20 даляраў

- падаходны падатак: 55.94 даляраў

- акцызы: 10.87 даляраў

- ПДВ: 25.00 даляраў

- транспартны падатак: 5.39 даляраў

Сацыяльныя адлічэнні: 153.16 даляраў

- Пенсійны фонд: 4.30 даляраў

- Фонд сацыяльнай абароны насельніцтва: 148.86 даляраў

Паслугі ЖКГ: 30.00 даляраў

І гэта толькі мінімальныя і самыя арыенціровачныя лічбы. У рэальнасці ж значная частка беларусаў аддае дзяржаве суму, прыкладна роўную свайму месячнаму заробку.

І мае права патрабаваць наўзамен калі не абслугоўвання вышэйшай якасці, то хоць бы павагу з боку чыноўнікаў, якія, здаецца, забыліся, у каго знаходзяцца на сацыяльным утрыманні.