Расея летам увядзе войскі ў Беларусь

Сапраўдны супраціў агрэсару можа аказаць толькі сам народ Беларусі.

Пра гэта ў «Фэйсбуку» напісаў вядомы ўкраінскі аналітык, вайсковы экспэрт і блогер Аляксей Арастовіч:

«Пакуль усе дружна чакалі подласці ад Крамля дзе-небудзь у Балтыі ці Адэсе, Пуцін знайшоў «просты і хупавы» выхад - акупаваць Беларусь.

Расейскія войскі, якія зойдуць на тэрыторыю краіны летам гэтага года, пад эгідай маштабных вучэнняў «Захад-2017», хутчэй за ўсё, там і застануцца (прынамсі, часткова).

Гэта пастанова дае РФ адразу некалькі значных выгод:

1. Украіна неадкладна аказваецца перад пагрозай вайны ўжо не на два (Усход, Поўдзень), а тры франты.

Мы вымушаныя будзем адэкватна рэагаваць, а гэта азначае:

- павелічэнне колькасці ўзброеных сіл з разгортваннем групоўкі на беларускім кірунку,

- павелічэнне нагрузкі на вайсковы бюджэт і эканоміку агулам, запаволенне праграм высокатэхналагічнага развіцця ўзброеных сіл на карысць «простага» павелічэння колькасці наземнай групоўкі,

- магчымае правядзенне новых хваляў мабілізацыі, і, адпаведна, ускладненне ўнутрыпалітычнай сітуацыі, на якую адначасова, будзе працаваць уся прапагандысцкая машына Крамля, што ў спалучэнні з актыўнай палітычнай барацьбой ва Украіне (напрыклад, выбарчай кампаніяй у Вярхоўную Раду), здольна істотна аслабіць перагаворныя пазіцыі краіны ў пытаннях развязання данбаскай і крымскай праблем;

2. Стварэнне не апасродкаванай, а непасрэднай пагрозы Балтыі і Польшчы.

Адна справа - грозныя заявы і палёты самалётаў, іншая - разгорнутая ў непасрэднай блізкасці групоўка войскаў.

Палякі, балтыйцы, а з імі і іншыя еўрапейцы раптам адчуюць, што вайна - гэта не дзесьці там далёка ў Сірыі або на Данбасе, а вось яна - наўпрост на парозе.

Што маленькі, утульны свет ветраных генератараў і добрых дарог стаў патэнцыйнай зонай ваеннага канфлікту Расея - NATO - з усімі яго страшнымі наступствамі для насельніцтва, прамысловасці, экалогіі і геаграфіі.

Што зробяць еўрапейцы? Яны захочуць таргавацца. Асабліва, калі ўсімі намі горача любімы дзядуля Трамп сапраўды мінімізуе ўдзел ЗША ў еўрапейскай бяспецы, як абяцае.

Як вы думаеце, што запатрабуе Расея ад Еўропы на такіх перамовах? Правільна - Украіну.

Як мінімум, істотнае зніжэнне падтрымкі, магчыма, скасаванне санкцый, а, не выключана, і новыя мюнхенскія пагадненні нам, у такой сітуацыі, практычна гарантаваныя.

3. Акупацыя Беларусі вельмі моцна праблематызуе праект «Міжмор'е» і шырэй - ўсякі праект Балта-Чарнаморскага саюза.

Таму што ў кожным варыянце - Беларусь ключавы апорны элемент такіх канструкцый.

Адпраўка расейскай ўдарнай групоўкі непасрэдна да межаў Польшчы рэзка ўзмацняе расейскі ўплыў ва Усходняй Еўропе.

Уплыў - гэта тое, што рэальна значыць і ацэньваецца ў палітыцы. Гэта прадмет гандлю і перамоваў.

Здольнасці еўрапейскіх эліт, расслабленых 70-гадовымі цяплічнымі ўмовамі пад парасонам бяспекі NATO, да сур'ёзнага, кансалідаванай і прынцыповай барацьбы з Расеяй, мякка кажучы, выклікаюць вельмі моцныя сумневы.

Такім чынам, летам гэтага года радыкальна зменіцца ўся вайскова-палітычная абстаноўка ва Усходняй (а потым і ўсёй) Еўропе.

Апратэставаць мяккую акупацыю Беларусі ў Захаду няма фармальнай падставы: Беларусь і РФ - у адной Саюзнай дзяржаве.

Нагадаю, што з вучэнняў «Каўказ-2008» Расея пачала вайну з Грузіяй, а падчас вучэнняў «Каўказ-2012», разгарнула групоўку, накіраваную на акупацыю Крыма.

Магчымасці Украіны для мінімізацыі ўплыву расейскай гульні ў Беларусі таксама вельмі і вельмі абмежаваныя – на многія прычыны: ад недальнабачнасці палітычнага кіраўніцтва да вельмі магчымага ўнутранага крызісу, у які мы вельмі ўпэўнена заходзім.

Сапраўдны супраціў агрэсару мог бы аказаць сам народ Беларусі.

На жаль, Беларусь у пэўнай ступені ўяўляе сабой чорную палітычную скрыню, рэальныя працэсы, у якой (напрыклад, ступень разумення пагрозы беларускім вайскова-палітычным кіраўніцтвам, гатоўнасць беларускага народа да супраціву) ацаніць вельмі складана.

Аднак, абмаляваць сцэнарныя прасторы мы можам.

Сцэнар нумар 1.

Лукашэнка і значная частка беларускай «эліты» і сілавікоў радасна вітае вызваліцеляў ад «пагрозы NATO».

У такім выпадку, мы атрымліваем кумулятыўны эфект ад аб'яднання намаганняў дзвюх краін у анты-заходняй і, адпаведна, анты-ўкраінскай барацьбе, вайсковая і палітычная абстаноўка ва Усходняй Еўропе абвастраецца, ваенная пагроза Украіне, Польшчы, Літве - абвастраецца істотна, ціск на нас узрастае, да гібрыднай вайны дадаецца халодная.

Ва Украіну мігруе частка беларускай апазіцыі і актывістаў, што перспектывы ў дачыненні з афіцыйным Менскам не дадае.

Расейскае кіраўніцтва пачынае новую стратэгічную гульню супраць Украіны ўжо з узмоцненых пазіцый.

2. Лукашэнка, значная частка беларускай «эліты» і сілавікоў радасна вітае вызваліцеляў ад «пагрозы NATO», а вось некаторая або значная частка насельніцтва выступае супраць.

У залежнасці ад сілы гэтага «супраць», магчымыя відэльцы развіцця ад асобных актаў пратэсту і грамадзянскага непадпарадкавання да спробаў правядзення аксамітнай рэвалюцыі і сабатажу дзейнасці расейскай групоўкі ў краіне.

У сваю чаргу, аб'яднаныя расейскія і беларускія сілавікі спрабуюць здушыць антыўрадавыя і антырасейскія выступы, што, у сваю чаргу, спараджае наступныя варыянты:

- мірныя пратэсты душацца, Беларусь надоўга апускаецца ў змрок дэспатычнага рэжыму, спецслужбы лютуюць у барацьбе з іншадумствам, праводзяцца рэпрэсіі і чысткі,

- мірныя пратэсты пераходзяць ва ўзброеную і партызанскую барацьбу супраць акупантаў і рэжыму.

У такім выпадку ёсць малая, але магчымасць, пераходу на бок паўстанцаў часткі беларускіх сілавікоў, вайна з элементамі грамадзянскімі, магчымы раскол тэрыторыі.

3. Лукашэнка, значная частка беларускай «эліты», сілавікоў вітае вызваліцеляў ад «пагрозы NATO», а пасля правядзення «вучэнняў» недвухсэнсоўна прапануе ім вымятацца прэч з Беларусі.

Далей, магчымыя варыянты спробаў Крамля сілавой адстаўкі кіраўніцтва Беларусі ад улады і ўсталявання марыянеткавага ўраду - з такім жа спаўзаннем у партызанска-грамадзянскую вайну толькі з вялікім удзелам беларускіх узброеных сіл у барацьбе супраць маскоўскіх акупантаў.

Або - што вельмі малаімаверна, але ўсё ж - пачатак паўнавартаснага супраціву Беларусі, як незалежнай дзяржавы, спробе пазбавіць яе незалежнасці - з апорай на NATO, Польшчу, Балтыю, Украіну.

У такім варыянце, Усходняя Еўропа і NATO ўпаўзае ў канвенцыянальную вайну з РФ, у якой апошняя, безумоўна, трывае паразу, вынікам якой будзе як вызваленне Беларусі, так і Украіны, ліквідацыю ў сярэднетэрміновай перспектыве пагрозы Еўропе і альянсу.

Пры ўсякім развіцці падзей, спакойнае жыццё для Беларусі скончылася.

Колькасць адпаведных публікацый у беларускім сегменце Інтэрнэту, паказвае, што народ і лідары меркаванняў Беларусі цалкам разумеюць сітуацыю, пагрозу, якая склалася, а значыць, пачынаюць рыхтавацца да яе адлюстравання, хоць бы пакуль і толькі ў інтэлектуальнай прасторы.

Застаецца рытарычнае пытанне да ўкраінскага кіраўніцтва - ці разумее яно значэнне тых зменаў, якія чакаюць Усходнюю Еўропу і паўночныя межы Украіны ў самыя кароткія палітычныя тэрміны - тры-шэсць месяцаў?..

Ці рыхтавацца?»

Нагадаем, што Беларускі нацыянальны кангрэс на чале з Мікалаем Статкевічам пачаў стварэнне рэгіянальных вайсковых камісій для абароны Беларусі ад ваеннай пагрозы з усякіх кірункаў.