29 сакавiка 2024, Пятніца, 14:26
Падтрымайце
сайт
Сім сім,
Хартыя 97!
Рубрыкі

Гібрыдная сістэма імя Шарыкава

4
Гібрыдная сістэма імя Шарыкава

У асобе Пуціна ўжываюцца яго «сабачае» чэкісцкае мінулае і сучаснасць даляравага мільярдэра.

Палітычны рэжым прэзідэнта РФ Уладзіміра Пуціна, а таксама сацыяльна-эканамічная сістэма Расеі і ўсе асноўныя грамадскія інстытуты з'яўляюцца гібрыднымі. Такое меркаванне выказаў расейскі сацыёлаг і палітолаг Ігар Эйдман у сваім Facebook.

«Пуцінскі рэжым можна назваць гібрыдным, але з'явіўся ён у выніку скрыжавання не аўтарытарызму і дэмакратыі, а савецкага бюракратычнага «рэальнага сацыялізму» і «дзікага», бандыцкага капіталізму», – адзначыў ён.

На думку палітолага, дзяржаўная сістэма Расеі набыла горшыя рысы «дзікага капіталізму» перыяду першапачатковага ўзбагачэння, захаваўшы і асноўныя савецкія заганы.

«Панаванне дзяржаўнай бюракратыі ў эканоміцы не перашкаджае росквіту драпежніцкай фінансава-прамысловай алігархіі. Нізкапробная рынкавая масавая культура, арыентаваная на пахабныя абывацельскія густы, суседнічае з амаль савецкім ідэалагічным кантролем над асноўнымі СМІ. Камерцыялізацыя і дарагоўля аховы здароўя, адукацыі, камунальных паслуг не мяняе іх нізкай «саўковай» якасці», – падкрэсліў ён.

На думку сацыёлага, маці гэтай сістэмы з'яўляецца «савок», а бацькам — «дзікі капіталізм» з савецкіх прапагандысцкіх жахалак.

«Усе 1990-я гады ішоў пакутлівы працэс нараджэння монстра. А потым з'явіўся на святло пуцінскі вырадак-гібрыд, які ўзяў у бацькоў усё самае горшае. Можна ўжыць і іншую метафару. Прафесар Праабражэнскі, перасадзіў двароваму сабаку гіпофіз Кліма Чугункіна, стварыў монстра-Шарыкава. А наменклатура, перасадзіўшы ў савецкае цела нейкае перакручанае падабенства інстытутаў «дзікага капіталізму», стварыла монстра пуцінскай сістэмы. Гэтая гібрыдная сістэма «імя Шарыкава» персаналізаванай у асобе Пуціна, у якой мірна ўжываюцца ягонае «сабачае» чэкісцкае савецкае мінулае і сучаснасць даляравага мільярдэра», – заявіў Эйдман.

Ён адзначыў, што бацькі-заснавальнікі постсавецкай Расеі і эканамісты-«рэфарматары», якія далучыліся да іх, судзілі пра капіталізм паводле савецкай прапагандзе.

«Праводзячы рэформы», яны арыентаваліся менавіта на гэты вобраз. Савецкая наменклатура, думаю, люта зайздросціла буржуям з малюнкаў «Кракадзіла», з тоўстымі цыгарамі ў зубах, якія сядзяць на грашовых мяхах, да паслуг якіх уласныя яхты, самалёты і чароўныя красуні. Уяўляеце, чытае савецкі міністр сыну вершы Маршака і думае: «Вось шанцуе ж гэтаму містэру Твістэру – былы міністр, а «уладальнік заводаў, газет, параходаў». А я сапраўдны міністр, але няма нічога ўласнага, нават лецішча і машына дзяржаўныя. Здымуць, наогул без штаноў застануся, перадаць табе сыночак, акрамя сувязяў, нічога не змагу». Так, у калектыўнай несвядомасці наменклатуры і зарадзілася мара аб карыкатурным капіталізме, у якім яны змаглі б стаць сапраўднымі «містэрамі Твістэрамм». І, трэба сказаць, мара большасці з іх спраўдзілася», – падкрэсліў палітолаг.

На ягоную думку, кіруючая эліта Расеі адмовілася толькі ад тае савецкай спадчыны, якая перашкаджала ёй узбагачацца, ствараць і перадаваць па спадчыне ўласныя бізнэс-імперыі.

«Многае ў савецкім досведзе аказалася ёй карысна для кантролю над насельніцтвам і фінансавымі плынямі. Перш за ўсё, гэта стаўленне да татальнай прапаганды, карнай сістэмы, накіраванай на падаўленне як палітычнай, так і эканамічнай несанкцыянаванай актыўнасці насельніцтва. Пуцін скарэктаваў гібрыдную сістэму, вярнуўшы ў яе многія, ужо здавалася б, мінулыя савецкія элементы. Пачалося ўсё з бяскрыўднага быццам бы вяртання новай версіі міхалкоўскага гімна. А потым Пуцін знішчыў усякую канкурэнцыю на выбарах, аднавіў палітычныя рэпрэсіі супраць іншадумцаў, пасадзіў дзяржаўную ўрапатрыятычную ідэалогію, узмацніў бюракратычны дыктат у эканоміцы», – працягнуў Эйдман.

Ён дадаў, што паралельна пры Пуціне рэзка ўзмацніліся і заганы «дзікага капіталізму»: карупцыя, няроўнасць, сацыяльнае і працоўнае бяспраўе і гэтак далей.

«Цяжка сказаць, колькі яшчэ пражыве пачварны гібрыд пуцінскай сістэмы. Аднак у доўгатэрміновай перспектыве ён асуджаны. Бо, як паказвае практыка, гібрыды не могуць даваць патомства, а гібрыдныя сістэмы — развівацца і адказваць на выклікі часу», – падсумаваў сацыёлаг.

Напісаць каментар 4

Таксама сачыце за акаўнтамі Charter97.org у сацыяльных сетках