«Бацька вінаваты, чакаем суда»: Гісторыя сям'і кіроўцы, які ўчыніў наезд ля «Замка»

2 снежня кіроўца грузавіка ЗІЛ наехаў на людзей на пешаходным пераходзе.

«Бацька вінаваты, ён і сам гэтага не адмаўляе. Мы чакаем суда»

Аварыя адбылася ў суботу, 2 снежня, на пешаходным пераходзе на праспекце Пераможцаў, каля ГЦ «Замак». Грузавік ЗІЛ наехаў на пешаходаў, калі яны перасякалі праезную частку па пешаходным пераходзе на зялёны сігнал святлафора. Загінула 11-гадовая дзяўчынка, яшчэ чацвёра атрымалі траўмы. Грузавіком кіраваў 55-гадовы кіроўца, на момант аварыі ён быў цвярозы, піша tut.by.

Адна з версій, якую разглядае следства - у грузавіка адмовілі тармазы. Высветлілася, што апошні раз аўтамабіль праходзіў тэхагляд у 2015 годзе.

Да моманту трагедыі кіроўца, які ўчыніў ДТЗ каля ГЦ «Замак», жыў разам са сваёй жонкай у сціплым пяціпавярховіку ў прыгарадзе сталіцы. У пары ёсць трое дарослых сыноў, але жывуць яны асобна ад бацькоў, таму жонка кіроўцы Ірына Васільеўна дома знаходзіцца часцей за ўсё адна. Каб падтрымаць маці, сыны прыязджаюць да яе пасля працы і ў выходныя.

- Што ж тут скажаш пра тое, як жыву...Не сплю, не ем, усё думаю толькі пра гэта, нават на працы думкі да трагедыі вяртаюцца...- сказала жанчына, абціраючы слёзы.

Пазней да размовы далучыліся сярэдні і малодшы сыны Яўген і Дзяніс.

Яўген распавёў, што бацька пачаў займацца грузаперавозкамі з ягонай падачы тры гады таму. Мужчына таксама займаецца перавозкамі. Яўген аддаў бацьку старэнькі ЗІЛ. Бацька наважыў паспрабаваць і зарэгістраваўся індывідуальным прадпрымальнікам: пачаў развозіць тавары па крамах.

- Гэты ЗІЛ зарэгістраваны на мяне, але за яго тэхнічным станам глядзеў бацька. Але вось нешта, мабыць, не дагледзеў...

Хлопцы не лезлі ў справы бацькі і не ведалі, як ідуць справы з аўтамабілем і ці пройдзены тэхагляд - у кожнага былі свае справы, праца і сем'і.

- Нам не хочацца, каб гэтую гісторыю зноў абмяркоўвалі. Гэтага было дастаткова, калі толькі адбылася аварыя, - прызнаўся малодшы Дзяніс. - Ніякія артыкулы нам не дапамогуць. Бацька вінаваты, ён і сам гэтага не адмаўляе. Мы чакаем суда, які быццам бы павінен адбыцца ў канцы студзеня-лютага.

Хлопец згадвае, што адразу пасля ДТЗ бацька патэлефанаваў яму і Дзяніс панёсся на месца аварыі.

- Я бачыў, што адбывалася на месцы аварыі пасля наезду, якія людзі прыходзілі, як працавала міліцыя, медыкі. Але гэта здарэнне абрасло чуткамі і здагадкамі, якія потым з'явіліся ў СМІ.

Цяпер сямейнікі трымаюць сувязь са следчым, які вядзе гэтую справу, таму ведаюць многія нюансы, звязаныя з яе расследаваннем, але распаўсюджваць іх не маюць права.

- Нам цяпер вельмі цяжка, мама вельмі перажывае і плача. Ёй, напэўна, цяжэй, чым усім нам, яна нават у краму лішні раз выходзіць не хоча - усе суседзі ведаюць пра здарэнне.

«Не ведаю, як трэба пачаць размову з людзьмі, у якіх загінула дзіця...»

У сям'і цяпер вельмі шмат праблем, якія трэба развязваць. Неўзабаве трэба будзе размаўляць з пацярпелымі - бацькамі загінулай дзяўчынкі, калі, вядома, яны захочуць гутарыць.

- Не ўяўляю, як мы здолеем размаўляць з людзьмі, у якіх нядаўна не стала дзіцяці...Тут ніякіх слоў не падбярэш...Выказаць спачуванне? Прасіць прабачэння? А як пры гэтым загаварыць пра грашовую кампенсацыю? Бо ўсім зразумела, што ніякімі паперкамі-грашыма не заменіш свайго роднага каханага чалавека, а тым больш дзіця...Мы ўсе збіраем грошы, але ўсё адно гэта вельмі вялікая сума, якой у нас няма.

Хлопцы распавялі, што нядаўна іх бацька даслаў з СІЗА ліст. Паведамляе, што ў яго ўсё нармальна. У камеры ён знаходзіцца з такімі ж, як і ён сам, - кіроўцамі, якія трапілі за краты праз ДТЗ, або людзьмі, якія ўчынілі эканамічнае злачынства. Адпетых крымінальнікаў там няма.

- Вядома, тата ў лісце больш звяртаўся да мамы. Просіць яе трымацца...

Журналісты пагутарылі і з суседзямі гэтай сям'і. Усе яны ў шоку ад таго, што адбылося, і не разумеюць, як такое магло здарыцца з такім добрым чалавекам.

- Дваццаць гадоў мы жывем у адным доме. Вядома, у госці мы адзін да аднаго не хадзілі, віталіся па-суседску, маглі пагутарыць. Было бачна, што гэта добрая сям'я - не п'яніцы, не скандалісты, працавітыя і ветлівыя вельмі. Вядома, Ірына цяпер пазбягае лішні раз выходзіць на вуліцу, ёй цяпер вельмі цяжка. Але нам усім вельмі шкада, што такое здарылася. Але мы нікога не асуджаем, бо ў такую сітуацыю можа патрапіць кожны чалавек, ад гэтага ніхто не застрахаваны...

Кіроўцу грузавіка выстаўленае абвінавачванне паводле ч.2 арт.317 КК РБ (Парушэнне ПДР асобай, якая кіравала транспартным сродкам, што пацягнула па неасцярожнасці смерць чалавека). Ён узяты пад варту.