Навукоўцы зафіксавалі загадкавы гул на дне акіяна

Гук назіраюцца нават пры поўнай адсутнасці сейсмічнай актыўнасці.

Геафізікі ўпершыню змаглі вымераць з дапамогай сэйсмометра дна свабодныя перыядычныя ваганні акіянскага дна. Такія ваганні назіраюцца нават пры поўнай адсутнасці сейсмічнай актыўнасці, пішуць навукоўцы ў Geophysical Research Letters. Коратка аб даследаванні паведамляе N+1.

Свабодныя ваганні зямной кары прыводзяць да ўзнікнення акустычных анамалій – нізкачастотнага гуду (англ. Earth's hum), які можна зарэгістраваць з дапамогай наземных сэйсмометраў. Упершыню гэтыя анамаліі былі выяўленыя яшчэ ў 1998 годзе і пасля гэтага не аднойчы рэгістраваліся ў перыяды поўнай адсутнасці сейсмічнай актыўнасці. Мяркуецца, што яны могуць узнікаць у выніку акустычнага рэзанансу паміж атмасферай і цвёрдай паверхняй або праз узаемадзеяння цвёрдай паверхні з доўгімі акіянскімі хвалямі, аднак дакладна прычына гэтых ваганняў дагэтуль не ведомая.

Для таго каб ацаніць, ці можна такія ваганні зарэгістраваць у адсутнасць землятрусаў на дне акіяна, група геафізікаў з Францыі і Нямеччны пад кіраўніцтвам Марта Дын (Martha Deen) з Парыжскага інстытута фізікі Зямлі ўпершыню вывучыла свабодныя ваганні акіянскага дна з дапамогай сэйсмометраў дна. Вымярэнні праводзіліся цягам года ў двух кропках Індыйскага акіяна на ўсход ад Мадагаскара на глыбіні 4540 і 4260 метраў. Каб з атрыманага сігналу вылучыць той складнік, які належыць менавіта да свабодных ваганняў паверхні, геафізікі ўлічылі ўплыў інфрагравітацыйных хваляў - акіянскіх паверхневых хваляў з перыядам ад адной да пяці хвілін - і прыдонных плыняў, якія перашкаджаюць зафіксаваць ваганні патрэбнай даўжыні хвалі.

Высветлілася, што звесткі двух прыбораў, атрыманыя пры поўнай адсутнасці сейсмічнай актыўнасці, добра стасуюцца паміж сабой і сведчаць аб наяўнасці сталых свабодных нізкачастотных ваганняў паверхні дна частатой ад 2,9 да 4,5 мілігерца. Гэта прыкладна ў 10 тысяч разоў менш, чым ніжні парог чутнасці чалавечага вуха. Частата і амплітуда гэтых ваганняў трохі змяняецца з цягам часу, тым не менш ніякай сезоннай залежнасці, якую меркавалі навукоўцы раней, выяўлена не было. Акрамя таго, атрыманыя звесткі навукоўцы параўналі з сігналам, атрыманым адным з сэйсмометраў, размешчаным на сушы, і высветлілася, што звесткі адпавядаюць як паводле частаты адзін адному, так і паводле амплітуды сігналу.

Аўтары працы сцвярджаюць, што з дапамогай атрыманых звестак яны змогуць дакладней ацаніць прычыны ўзнікнення нізкачастотных гукавых анамалій на Зямлі, а таксама больш дэталёва апісаць працэсы, якія адбываюцца ў больш глыбокіх пластах зямной кары і мантыі.