Дзмітрый Арэшкін: «Саюзная дзяржава» развальваецца

Увядзенне РФ памежнай зоны стала апошнім ударам па асуджанаму на раскол «саюзу».

Расейскі палітолаг Дзмітрый Арэшкін назваў у інтэрвію «Свабодзе» ўвядзенне Расеяй памежнай зоны на мяжы з Беларуссю «непазбежнасцю, якая ў любым выпадку выявіцца ў развале «Саюзнай дзяржавы».

«На мой погляд, гэта непазбежна. Таму што Пуцін вымушаны выбудоўваць савецкую мадэль каштоўнасцяў, а яна можа існаваць толькі за «жалезнай заслонай». Гэта адбываецца з трох меркаванняў. Па-першае, вакол ворагі, таму трэба кансалідавацца. Па-другое, трэба абараняць рэжым і ўтрымліваць людзей, каб не з'язджалі. Таму ўвядзенне мяжы павінна было адбыцца ў той ці іншай форме. Па-трэцяе, такія рэжымы вядуць да эканамічнага тупіка, праз чаго падае міжнароднае ўплыў. Таму натуральна, што ад такога рэжыму, як пуцінскі, адыходзяць сатэліты».

Арэшкін адзначае, што ўвядзенне памежнай зоны паміж Расеяй і Беларуссю сведчыць аб тым, што «ўсе аб'яднальныя постсавецкія ўтварэнні руйнуюцца на вачах». Экспэрт таксама дапускае, што магчымае ўвядзенне кантролю на мяжы з Казахстанам:

«Тое, што адбылося 1 лютага - гэта падрыў, прамы ўдар па «саюзнай дзяржаве». Вядома, дзеля справядлівасці трэба сказаць, што «саюзная дзяржава» Расеі і Беларусі была асуджана на раскол. Лукашэнка, не атрымліваючы фінансавай падтрымкі ад Пуціна, пайшоў за грашыма на Захад. І гэта зразумела - няма сэнсу аб'ядноўвацца з такім жа самым бедным расейскім рэжымам. Калі ў савецкія часы такое аб'яднанне яшчэ можна было б растлумачыць неабходнасцю абараняцца ад замежнага ворага, то цяпер ясна, што ніякіх замежных ворагаў няма, а ёсць праблема грошай».

Палітолаг кажа, што памежная зона створыць цяжкасці для расейцаў, якія ездзяць у Беларусь:

«Губляючы кантроль над Беларуссю, Пуцін хоча помсціць. І помсціць усім - і сваім грамадзянам, і беларусам. Гэта сур'ёзная праблема, сур'ёзная складанасць. У тым ліку для грамадзян Расеі, якія ездзяць у Калінінградскую вобласць, у Беларусь. На самай справе гэта паказвае прыярытэты Пуціна, а яны савецкія: для яго важней дзяржава, а не людзі».