Ваўчкоў: У найбліжэйшыя гады ў беларускім тэнісе адбудуцца вялікія перамены

Капітан нацыянальнай каманды Беларусі падзяліўся меркаваннем аб развіцці сучаснага тэніса.

Уладзімір Ваўчкоў у інтэрв'ю «Трибуне» распавёў пра перспектывы беларускага тэніса.

- Вы ў 23 гады былі 25-й ракеткай свету. Лідары цяперашняй мужчынскай нацыянальнай каманды Ілля Івашка (22 гады) і Ягор Герасімаў (24 гады) па-за першай сотняй тэнісістаў ATP. Аднак у сусветным топ-50 цяпер усяго 6 гульцоў, малодшых за 24 гады і шмат ветэранаў. Гэта апраўдвае наш мужчынскі тэніс?

- Вельмі правільнае пытанне. З разраду - калі расце культура разумення вялікага спорту ў краіне. Добра, чаму адбыўся зрух на карысць узроставых тэнісістаў? Першае - людзі, якія выйшлі на пік 10 гадоў таму, былі вельмі таленавітыя. Нават у варунках, калі расце ўплыў фізічных якасцяў у спорце, іх узровень дазваляе пасля 30 гадоў перамагаць на турнірах серыі «Вялікага шлема». Уяўляеце, як яны гулялі ў маладосці? Потым у тэнісе адбылася тэхналагічная рэвалюцыя і, як следства, запаволенне гульні з наданнем ёй больш высокага тэмпу. З'явіліся лёгкія ракеткі, хуткія струны, павольны корт. А красоўкі ж не зрабілі, каб гульцы-гіганты з падачай пад 220 км/г і гульнёй злёту (як правіла, у іх «выляталі» плечы і локці)...Яны ў выніку практычна зніклі як клас. На змену прыйшлі «ідэальныя машыны». Людзі пэўнай антрапаметрыі з добрымі суадносінамі цягліц да вагі касцяной тканіны. Яны выбуховыя, лёгкія, вынослівыя, добра каардынаваныя і з высокай рэакцыяй. Гэты адборны матэрыял настолькі падыходзіць сучаснаму тэнісе, што гэта прывяло да росту сярэдняга ўзросту гульца з топ-100.

- Усё гэта не на нашу карысць з прычыны 15-гадовага правалу, праўда?

- Менавіта так. Кажуць, не кідай камяні ў мінулае, бо потым сам па галаве атрымаеш. Але, прынамсі, і Мірны, і Ваўчкоў выраслі яшчэ ў савецкай сістэме, дзе нам заклалі тэхніку і такія паняцці, як стаўленне да справы, павага да трэнераў. І мы яшчэ своечасова адсюль з'ехалі, калі ўсё развалілася... Намі, якія выраслі ў іншым свеце, прыкрываліся вельмі доўга. Нешта, мабыць, ёсць. Людзі вешалі медалі на грудзі Барабаншчыкаву і Звераву, Мірнаму і Ваўчкову. Ды нічога не было! Ці куды ўсё падзелася, калі сышоў са сцэны Ваўчкоў, а Мірны сышоў у пару?

Сёння ў камандзе ёсць ўсведамленне існых у нас і ў свеце працэсаў, і мы канцэнтруемся на якасці таго, што робім. Дык гэта толькі за тры з паловай гады! Будуем сваю школу на аснове найлепшых традыцый савецкага спорту ў рэаліях сучаснага жыцця і на аснове асабістага досведу.

Я не проста так сказаў, што нам патрэбен біяхімічны аналізатар. Нам патрэбен трэнажор, якога не стала з ад'ездам з акадэміі Сілаха. Павінны ісці ў нагу з часам, дамагчыся спартыўнага даўгалецця для нашых тэнісістаў. Няхай яны не ў 18 гадоў, а ў 24 праб'юцца ў сотню. Як толькі перастануць валтузіцца дзесьці на падыходзе ў эліце, магчымасці беларускага тэніса істотна пашырацца. Навошта даваць грошы няўдачніку і злодзею? Адзін разбазарыць, іншы ўкрадзе. Я сваю каманду сам наладжваю на вынік. Пачнём даваць - можна падаць просьбу на большую дапамогу. Гэта справядліва і па-спартоваму. Давядзі прафесійную заможнасць, але не словамі, вешаючы локшыну на вушы бацькам маленькіх дзяцей, калі ты трэнер, а справай. Краіна чакае. Можаш? Значыць, ёсць давер і рэсурс можна павялічыць.

Вядома, мы павінны зазіраць у будучыню ў спробах адгадаць, куды павернецца тэніс. Мой прагноз - у найбліжэйшыя 5 гадоў у ім адбудуцца вялікія перамены. Мазгі пайшлі ў наш тып спорту. Топавыя гульцы прыцягваюць усё больш і больш моцных трэнераў у АФП і лекараў, - сказаў Ваўчкоў.