Як «дармаедка» спрабавала ўладкавацца на грамадскія працы

Уладкавацца выявілася не так проста.

У канцы сакавіка ў беларускіх беспрацоўных нібыта з'явілася дадатковая магчымасць заробку: Камітэт працы і сацыяльнай абароны насельніцтва прапанаваў так званым дармаедам уладкоўвацца на грамадскія працы. Заробак абяцалі невялікі – да 10-12 BYN на дзень, але ў варунках беспрацоўя і гэтыя грошы маглі б стаць для многіх выратаваннем. Аднак, уладкавацца выявілася не так проста, піша журналістка «Белсату».

У Першамайскім цэнтры занятасці з раніцы атмасфера сапраўды як у дармаедаў. Каля кожнага кабінета спецыялістаў у прыёме грамадзян – чарга ў некалькі чалавек, але ўсё рухаецца вельмі павольна. Пасля шпацыру ў ранішнім працоўным настроі па Лагойскім тракце, дзе грукочуць трамваі, нясуцца аўтамабілі, і людзі маршыруюць у рытме «па справах», тут, здаецца, на ўваходзе ўключаецца запаволены запіс.

Усяго ў памяшканні цэнтра 20 чалавек. Сядзім у чэргах, хтосьці нерухома, гледзячы ў падлогу, хтосьці чытае кнігу, іншыя корпаюцца ў тэлефонах. Некалькі чалавек сядзяць за кампутарамі з банкам вакансій, але не больш за 15 хвілін, бо больш нельга – так пазначана на маніторах.

Людзі тут розныя, моладзі няшмат. Вось хлопец гадоў дваццаці, са стосам паперак, нецярпліва стукае абцасам па падлозе, відаць, спяшаецца, а тут усё так павольна. Вось сівы мужчына, які ўважліва і старанна ўглядаецца ў кампутар. У асноўным тут – мужчыны і жанчыны больш сталага ўзросту, выглядаюць акуратна, добра, стомлена.

Ёсць і іншы кантынгент – з прапітымі, памятымі тварамі, у вопратцы, апранутай абы як, бруднай і не па сезону. Яны збіраюцца адзін каля аднаго, аб нечым размаўляюць. Але іх няшмат.

Побач жанчыны абмяркоўваюць, што працу цяпер знайсці вельмі цяжка, прапаноў мала. А калі звяртацца да агенцтваў у пошуку працы, то гэта вельмі дорага.

«90 рублёў трэба заплаціць адразу і ніякіх гарантый» – «90 рублёў? Гэта 900 тысяч на ранейшыя?»

Павольным шырокім крокам у памяшканне заходзіць высокі мужчына гадоў 40, у скураной куртцы і джынсах. Ад мужчыны даносіцца музыка: «ой, ой, ты будзеш мой», – ці то плэер, ці тэлефон уключаны проста на гучную сувязь, без слухавак. Ён пастукаў у дзверы, каля якой нікога не было, штурхнуў яе плячом – не паддалася, пайшоў, «усё адно ты будзеш мой».

За дзве гадзіны, якія заставаліся да абеду, да спецыяліста патрапілі трое чалавек, у тым ліку і я.

- Добры дзень, я хачу ўладкавацца на грамадскія працы. Я чытала ў навінах, што цяпер гэта можна зрабіць без пастаноўкі на ўлік як беспрацоўны.

Спецыялістка для прыёму грамадзян стала ўзірацца ў мяне, быццам я не існую, а снюся ёй.

- Дзе гэта вы такое прачыталі? Ведаеце, у інтэрнэце шмат што пішуць. Як гэта вы хочаце ўладкавацца на грамадскія працы?

Тлумачу спецыялістцы для прыёму грамадзян, што Камітэт працы і сацыяльнай абароне паабяцаў усім дармаедам, што можна папрацаваць на грамадскіх працах паводле тэрміновых дамоваў у галінах сельскай гаспадаркі, добраўпарадкавання тэрыторый, будаўніцтва, сартавання смецця і іншых. Для гэтага дастаткова прыйсці ў свой цэнтр занятасці з пашпартам, дзе павінны выдаць накіраванне на працу – і можна ехаць. Загадзя станавіцца на ўлік у цэнтры занятасці неабавязкова. Прынамсі, так распавядала ў канцы сакавіка супрацоўніца Камітэта на гарачай лініі Менгарвыканкама + 375173698829.

- Пайду ўдакладню у калег, – кажа спецыялістка для прыёму грамадзян.

Праз некалькі хвілін яна вярнулася.

— Не, вы ведаеце, вось нашы спецыялісты таксама чыталі такое на сайце, але напраўду такога няма. Нават калі б было, усё адно гэта трэба рабіць праз рэгістрацыю.

З грамадскіх работ, якія прапануе Першамайскі цэнтр занятасці праз рэгістрацыю, ёсць толькі цяжкая фізічная праца – «Рамаўтадар», бяруць туды толькі мужчын, больш таго, толькі з кваліфікацыяй. Што тычыцца сельскагаспадарчых работ, то была набраная адна брыгада ў сакавіку – яны збіралі камяні, рыхтавалі поля да засеву. І тое, туды ўзялі людзей са спісаў беспрацоўных, якія стаяць на ўліку. Іншых кірункаў абяцаных грамадскіх работ тут не прапануецца.

Мой прыём, відаць, быў самым хуткім за ўвесь гэты павольны ранак: да абеду заставалася яшчэ хвілін дзесяць, і хлопец са стосам паперак безнадзейна глядзеў мне ўслед, калі я заходзіла ў кабінет, а тут спахапіўся і паспеў ускочыць туды да абеду. Усе астатнія засталіся чакаць.

Ніякіх аб'яў аб магчымасці заробку для дармаедаў на стэндах цэнтра занятасці. У «Рамаўтадар» мяне не возьмуць. На новы запыт на гарачай лініі Менгарвыканкама паўтарылі тую ж інфармацыю, што і месяц таму:

«Так, можна ўладкавацца на грамадскія працы, звяртайцеся ў аддзел працаўладкавання па месцы свайго жыхарства, вам дадуць накіраванне. Станавіцца на ўлік не трэба. Вас зарэгіструюць, калі вы звернецеся», – тлумачаць на гарачай лініі.

Пасля паведамлення, што ў цэнтры занятасці сказалі, нібыта гэта немагчыма, супрацоўніца Камітэта адказала:

«Я не магу сказаць вам па вашаму раёну, значыць, больш рабочая сіла не патрабуецца. Усё можа быць, бо банк вакансій фармуюць яны, і яны лепш ведаюць, ёсць месцы або няма. Пайшло шырокае інфармаванне, з гэтай прычыны пайшлі людзі, і няма месцаў».

Але зранку ў Першамайскім цэнтры занятасці мне прызналіся, што з такой просьбай да іх за ўвесь гэты час я звярнулася першая.