Сірата з Менска дамаглася аднаўлення ў правах на сацыяльнае жыллё

Цэлы год Аксана Юр'ева бараніла ў судах свае правы.

Гісторыю Аксаны Юр'евай CМІ распавялі ў красавіку 2016 года. У 23 гады дзяўчына страціла статус сіраты, не атрымала сацыяльнага жылля і вось-вось павінна была стаць бамжом. Больш за год юрыст Ігар дапамагаў Аксане бараніць у судах яе права на сацыяльнае жыллё. На днях дзяўчына распавяла tut.by, што Аршанскі выканкам, згодна з пастановай суда, паставіў яе на ўлік тых, хто мае патрэбу.

Нагадаем, суд у аднаўленні правоў Аксаны Юр'евай на сацыяльнае жыллё праходзіў у Воршы, дзе яна атрымала статус сіраты. Пасяджэнні ў справе занялі больш за паўгода, але Аршанскі раённы суд адмовіў Аксане Юр'евай у задавальненні пазоўнай заявы.

Юрыст Ігар (прасіў не называць прозвішча і месца працы. - Заўвага.), які ўвесь гэты час бязвыплатна дапамагаў сіраце, палічыў пастанову суда некарэктнай: Аксана Юр'ева апынулася закладніцай сітуацыі, «калі яна не ведала сваіх правоў, а тыя, хто ведаў, нічога не распачалі». Выйшла так, што выканаўчыя камітэты не вывучылі дасканала сітуацыю Аксаны, не ўказалі, дзе яна павінна была станавіцца на чаргу на сацыяльнае жыллё. У выніку дзяўчына па дасягненні 23 гадоў страціла статус сіраты, а дзяржава так і не вырашыла яе жыллёвае пытанне.

Дамагчыся справядлівасці ўсё ж удалося. Аксана Юр'ева з дапамогай юрыста Ігара падала касацыйную скаргу ў Віцебскі абласны суд, які вынес станоўчую пастанову.

Судовая калегія прыйшла да высновы, што месцам першапачатковага набыцця статусу сіраты была Ворша (у Аршанскім выканкаме, нагадаем, настойвалі на Талачыне. - Заўвага.). Акрамя гэтага, была пастаўлена і кропка ў пытанні аб тым, чаму сірата не стала на чаргу на сацыяльнае жыллё да 23 гадоў - ніводная з устаноў адукацыі, дзе вучылася і знаходзілася на апецы Аксана, пра гэта не паклапацілася. За выключэннем Пастаўскай школы-інтэрната, якая ў 2002 годзе звярталася ў Талачынскі райвыканкам, але там адмовілі, спаслаўшыся на тое, што Аксана не ў іх атрымлівала статус сіраты. Далей ніякіх спробаў разабрацца не было.

Віцебскі абласны суд вынес пастанову, згодна з якой Аршанскі райвыканкам абавязаны паставіць Аксану Юр'еву на ўлік для паляпшэння жыллёвых умоў у горадзе Ворша па асобным спісе ўліку дзяцей-сірот і дзяцей, якія засталіся без апекі бацькоў.

Нядаўна Аксана атрымала афіцыйна пацверджанне.

- Аршанскі райвыканкам паставіў на ўлік маючых патрэбу (з 2002 года, калі Аксана скончыла Пастаўскую школу-інтэрнат. - Заўвага.), У спісе 111-я, - распавядае Аксана. - Калі тэлефанавала ў райвыканкам, мяне папярэдзілі пра тое, каб не разлічвала на хуткае развязання жыллёвага пытання - ні ў гэтым, ні ў наступным годзе. Але я і не разлічвала на гэта. Галоўнае, што мяне паставілі на чаргу - з'явілася надзея на тое, што калі-небудзь у мяне будзе сваё жыллё.

Тое, як скончылася гісторыя з Аксанай Юр'евай, шмат у чым залежала не толькі ад яе самой, але і ад прафесійнай дапамогі юрыста Ігара.

- Увесь працэс заняў цэлы год. Чаму я дапамагаў Аксане? Яе гісторыя - гэта як няштатная сітуацыя ў самалёце, калі выпадае кіслародная маска і ты павінен надзець яе спачатку сабе, а потым таму, хто побач. Лічыце, што я падзяліўся сваёй маскай, каб яна пачала дыхаць... Усё залежыць ад жадання дапамагчы, а не ад роду дзейнасці. Калі б у людзей, якія нясуць за гэта адказнасць, было жаданне пачуць Аксану, у яе ўжо было б жыллё.