Куды бегчы Лукашэнку?

Дыктатару далі слушную параду - сысці, пакуль не позна.

Але ці скарыстаецца ён гэтай парадай? Пра гэта ў інтэрв'ю Charter97.org разважае вядомы беларускі рэжысёр-кінадакументаліст, аўтар легендарнага фільма «Звычайны прэзідэнт» Юры Хашчавацкі.

- На гэтым тыдні беларускія ўлады аскандаліліся чарговым разам, паспрабаваўшы збіраць падаткі з гуманітарнай дапамогі грамадзянам Беларусі, якія перажылі вайну і Халакост. І хоць МПЗ заявіла, што рассыланне новых «лістоў шчасця» спыненая - як можна пракаментаваць сам гэты факт?

- Гэта ўсё вельмі лагічна ў рамках дзеянняў цяперашняй беларускай улады. Яшчэ можна зняць у людзей залатыя каронкі, як гэта рабілі ў канцэнтрацыйных лагерах падчас вайны. Можна валасы адрэзаць, каб выкарыстоўваць для чаго-небудзь.

Для гэтай улады не толькі ветэраны, не толькі тыя, хто перажыў Халакост, а наогул усе людзі з'яўляюцца сыравінай, з якой можна здабыць сабе грошы на нармальнае жыццё ў Драздах. Чалавек для нашай улады - гэта сыравіна, з дапамогай якой трэба здабываць сабе раскошны пражытак. Гэтым яны і займаюцца.

Ва ўсёй гэтай гісторыі хочацца пракаментаваць іншае: яшчэ некалькі гадоў таму наўрад ці б атрымалася адбіць у падатковай гэтых людзей і прымусіць уладу зрабіць крок назад. А зараз гэта атрымліваецца!

Хачу звярнуць увагу сваіх суграмадзян на тое, што калі стаяць на сваім цвёрда, калі казаць гэтай уладзе «не» - яна падціскае хвост і ціхенька адпаўзае.

І гэта «фу», «не», як для сабак, павінна гучаць у грамадстве ўсё гучней і гучней. Трэба сказаць гэтай хамскай, людаедскай уладзе галоўнае грамадскае слова: «фу»! І наогул пара ўжо пасадзіць саму ўладу на ланцуг, таму што занадта ўжо далёка і глыбока яна завяла ўсіх нас. І саму сябе, дарэчы, таксама. Таму, што грошай у яе зараз не стае ўжо ні на што.

А дзівіцца паборам з тых, якія перажылі вайну і Халакост, няма чаго: калі не будзем супраціўляцца, гэтыя спробы працягнуцца.

- Вы сказалі, што дыктатуру пара саджаць на ланцуг. Нядаўна падобную думка агучыў эск-дырэктар «Амкадора» Васіль Шлындзікаў, сказаўшы, што Лукашэнку лепш сысці самому, не чакаючы лёсу Чаўшэску. Вы згодныя з такім меркаваннем?

- Я добра ведаю Васіля Шлындзікава і добра ведаю, што гэты чалавек бязмерна гуманны. І гэта толькі пацвярджае маё добрае да яго стаўленне. Працоўныя канцэрна «Амкадор», напэўна, памятаюць, што Васіль Шлындзікаў, як быў дырэктарам, хваляваўся за ўсіх. Думаю, што цяпер ён па інэрцыі хвалюецца нават за такога чалавека, як Лукашэнка. Я менш перажываю за Лукашэнку, хаця і лічу, што Шлындзікаў даў яму вельмі слушную параду.

Я ж больш жорсткі чалавек і думаю, што Лукашэнка, на жаль, не скарыстаецца гэтай выдатнай парадай Шлындзікава і праграмай свайго выратавання.

Лукашэнка выдатна разумее, што сысці так проста ён не зможа. Таму што адразу ж паўстане велізарная колькасць пытанняў. І справа нават не ў тым, што ён вёў краіну ў няправільным кірунку. Справа ў тым, што яго спытаюць пра зніклых палітыкаў і журналістаў, аб парушэннях Канстытуцыі - а гэта вельмі сур'ёзныя злачынствы.

І хай пакуль не даказаная яго дачыненне да знікнення нашых палітыкаў, якіх усе ведалі і любілі - паверце, яна будзе даказаная.

Усе гэтыя пытанні - крымінальшчына, і яна нікуды ад Лукашэнкі не дзенецца, нягледзячы на ўсю гуманнасць Шлындзікава. А куды дыктатару бегчы - таксама пытанне. Да Мадура? Там цяпер наогул незразумела што дзеецца. І грошы трэба трымаць у банках. І не ў 3-хлітровых слоіках, а ў сапраўдных, швейцарскіх банках. А там знойдуць і разбяруцца, дзе скраў. Хавацца Лукашэнку няма куды і выйсця ў яго няма. Адзінае, што застаецца: выйсці на плошчу Каліноўскага, стаць на калені - можа і даруюць. Не ведаю.