«Назіраючы за тым, што адбываецца ў беларускім хакеі, валасы становяцца дыбам»

Беларускім спартоўцам надакучылі бесперапынныя прачуханкі з боку Лукашэнкі.

Журналіст «Чэмпіянат.ру» Зміцер Ерыкалаў падзяліўся меркаваннем аб працэсах, якія адбываюцца ў беларускім хакеі.

«Назіраючы за тым, што адбываецца ў беларускім хакеі, валасы ўстаюць дыбам. Уладзіміра Беражкова, ледзь не адзінага прафесійнага мэнэджэра ў гісторыі менскага «Дынама», у выніку ўнутраных інтрыг адпраўляюць за краты. Крэйга Вудкрафта, за якім «зубры» выдалі адзін з найлепшых сезонаў за ўвесь час выступаў у КХЛ, паступова выціскалі з клуба. Спачатку прыбралі ягоных памочнікаў, затым не прадоўжылі кантракты з лідарамі, а ў выніку і з самім канадцам развіталіся. Дадайце да гэтага бесперапынныя скокі з унутраным лімітам і атрымаеце грымучую сумесь, з якой нават самыя патрыятычна настроеныя хакеісты не хочуць мець нічога агульнага.

Рыба, як гэта звычайна і бывае, гніе з галавы. Да рэгулярнай змены хакейных уладаў прыводзяць эмацыйныя спічы правадыра краіны. Лукашэнка пасля кожнага бясслаўна турніру распякае гульцоў каманды Беларусі, прапаноўваючы іх калі не расстраляць, дык хаця б разагнаць. Спакойна працаваць у такіх варунках, зразумелая справа, немагчыма. Гэта тычыцца як мэнэджэраў, якія сядзяць на парахавой бочцы, так і саміх хакеістаў. Для Андрэя Стася, верай і праўдай служыў беларускаму хакею цэлае дзесяцігоддзе, федэрацыя не зрабіла роўным лікам нічога, толькі гуляючы на ягоным патрыятызме.

Саманадзейна нешта патрабаваць ад мясцовых гульцоў, калі каманду і яе базавы клуб запаўняюць натуралізаваныя канадцы і амерыканцы. І добра б яны пражылі ў Беларусі шмат гадоў, пранікліся пачуццямі да новай радзімы і біліся за каманду, незалежна ад клубнай прапіскі. Але не, не! Джэф Плат шчасна плюе на каманду, прызначаючы на тэрміны чэмпіянату свету вяселле. Шарль Лінгле хоць і прыехаў на апошняе сусветнае першынство, але як на духу прызнаўся, што не ведае, калі ў Беларусі святкуюць Дзень перамогі. Пры гэтым усе яны займаюць месцы беларускай моладзі. Не самай таленавітай, але ад гэтага яна толькі больш жыве ў нястачы варункаў для росту.

Процьма легіянераў, бесперапынная змена мэнэджэраў і трэнераў, нявыкананыя абяцанні і іншыя асаблівасці нацыянальнага хакея ў Беларусі падштурхнулі Стася да такой няпростай пастановы. Больш за тое, наколькі нам вядома, яшчэ некалькі ягоных суайчыннікаў гатовыя прыняць расейскае грамадзянства, тым самым закончыўшы свой выступ за каманду Беларусі. Востра рэагуючы на ўчынак свайго капітана, нашы суседзі вешаюць на ўчорашняга героя нацыі цэтлікі і шукаюць прычыны у чужым гародзе, тады як іх уласны даўно парос пустазеллем. Калі ў беларускай хакейнай гаспадарцы нічога не зменіцца, Стась можа стаць зусім не белай варонай, а першай ластаўкай. І «Авангард» са Скабелкам вінаватыя ў гэтым будуць у апошнюю чаргу», - напісаў Ерыкалаў.