Улады забіраюць у сям'і з шасці чалавек дом побач з Драздамі на «дзяржаўныя патрэбы»

Узамен участка з домам і агародам на беразе вадасховішча Дразды сям'і прапануюць двухпакаёўку ў Сухарава.

У сталічным судзе цяпер разглядаюць незвычайную справу: жыхары катэджнага пасёлка на беразе вадасховішча Дразды судзяцца з уладамі за права застацца жыць на тым жа месцы. Іх дом хочуць зруйнаваць, а зямлю забраць «для дзяржаўных патрэб», піша kp.by.

«Гэта дом яшчэ маіх бацькоў, не жадаем адсюль пераязджаць!»

Беларускай Рублёўкай называюць менчукі былую вёску Веснінку побач з вадасховішчам Дразды. Ад вёскі тут толькі назва: месца актыўна забудоўваюць катэджамі, сярод уладальнікаў - вядомыя спартоўцы, артысты, чыноўнікі.

Па суседстве жывуць тыя, хто памятае Веснінку яшчэ без элітнага жылля. Дом Аляксандра Плаксенкі пабудавалі ў 1936 годзе на беразе вадасховішча. Адну частку жылля займае Аляксандр Анатольевіч з двума дочкамі, зяцем і ўнучкамі, іншую - ягоная сястра з сям'ёй.

Абедзве сям'і цяпер змагаюцца за права застацца ў доме.

- Я тут жыву 60 гадоў, усё жыццё, а да гэтага мае бацькі жылі, - распавядае Аляксандр Анатольевіч. - Нас хочуць выселіць, маўляў, тэрыторыю вызваляюць для дзяржаўных патрэб, а таксама матывуюць тым, што дом стаіць у водаахоўнай зоне - за 30 метраў ад вады. Але мы не хочам адсюль пераязджаць!

Пра тое, што Веснінкі будуць руйнаваць, жыхары даведаліся яшчэ ў 1990-х. Планы ў горада былі розныя - то зрабіць парк, то жыллё пабудаваць... Праз будучыя змяненні спачатку скараціліся ўчасткі жыхароў.

- Раней наш ўчастак быў на 30 сотак, цяпер нас уціснулі да 13 сотак, - працягвае гаспадар дома. - Спачатку прыбралі агарод, потым гаспадарчыя пабудовы зруйнавалі. Бачыце ўдалечыні катэджы? Гэта былі нашы агароды, мы там бульбу садзілі.

«Мы хочам за свае грошы пабудаваць тут дом»

Паводле генплану 2010 года, дом сям'і Плаксенкаў падлягае зруйнаванню.

- Да 2015 года нас не чапалі, паведамлення мы не атрымлівалі, - распавядае цесць Аляксандра Андрэй Касцюк. - У 2015-м пачалі грамадскае абмеркаванне праекта забудовы раёна. Мы адвезлі ў адміністрацыю паперу, у якой папрасілі не руйнаваць нас, а забраць патрэбны ўчастак з водаахоўнай зоны. З нашага ўчастка прыкладна дзве соткі ўваходзяць у гэтую зону. Мы прапанавалі аддаць гэты ўчастак, а наўзамен выдзеліць нам тыя ж дзве соткі на прылеглым участку, які не забудаваны. За свой кошт мы гатовыя зруйнаваць стары дом і пабудаваць новы.

У адміністрацыі адказалі, што не супраць такога рашэння, і сям'я напісала заяву ў Менгарвыканкам.

- Нам сказалі, што ў 2016 годзе будзе новы план дэталёвага планавання - чакайце яго. Калі б мы ведалі, што нас так кінуць, ва ўсе дзверы б біліся! Але мы працягвалі чакаць, - успамінае Андрэй. - І тут прыйшло паведамленне, што нас зносяць, прыязджайце і выбірайце, куды перасяляцца. Зямлю забіраюць для дзяржаўных патрэб.

У лісце ад камітэта архітэктуры Менгарвыканкама, якое нам паказвае Андрэй, напісана: «дэталёвым планам прадугледжанае фармаванне новага зямельнага ўчастка для будаўніцтва індывідуальнага жылога дома для наступнага правядзення аўкцыёну».

- Гэта значыць тут запраектаваны новы катэдж? - здзіўляецца Андрэй. - А нам кажуць з'язджаць!

Цяпер жыхары і ўпраўленне капітальнага будаўніцтва (УКБ) Менгарвыканкама высвятляюць адносіны ў судзе.

14 верасня ў Менскім гарадскім судзе прайшло чарговае слуханне па справе.

- Яны падалі ў суд, каб нас выселіць. Мы падалі пазоў у адказ аб скасаванні пастановы аб зруйнаванні дома ў 2012 годзе. Апавяшчэнне пра будучае зруйнаванне мы атрымалі ў 2015 годзе. У УКБ кажуць, што яго даслалі раней, на імя ўжо памерлай маці майго цесця. Так ці інакш, рашэнне прынятае ў 2012 годзе. Паводле закона, на працягу двух гадоў яно павінна быць прыведзенае ў выкананне. Ужо пяць гадоў мінула. Мы не хочам пераязджаць, нават у пяціпакаёвую кватэру ў цэнтры. Нам не патрэбна кампенсацыя, мы хочам тут жыць і будаваць!

УКБ Менгарвыканкама:

«Пастанова аб канфіскацыі ўчастка была накіраваная яшчэ ў 2012 годзе»

Узамен дома, дзе жыве сям'я з шасці чалавек, улады прапануюць двухпакаёвую кватэру на вуліцы Акадэміка Карскага і грашовую кампенсацыю 147 тысяч рублёў.

Чаму такая маленькая кватэра? Справа ў тым, што жыллё выдаецца не на шасцярых, а на траіх чалавек - Аляксандра і ягоных двух дачок. У судзе прадстаўнік УКБ так патлумачыў гэтую пастанову:

- Суду пададзеныя дакументы, якія пацвярджаюць, што Андрэй Касцюк і дзве яго дачкі пастаянна не жывуць у доме, што падлягае зруйнаванню. І яны былі зарэгістраваныя пасля таго, як было прынятая пастанова аб зносе. Таму на іх жылое памяшканне не выдаецца. Уласніку было накіравана 25.06.2012 года выпіска з пастановы, і пасля гэтага ён прапісаў грамадзян. Паводле Палажэння аб рэалізацыі правоў грамадзян №58, яны павінны там пражываць, але было ўстаноўлена, што яны там не пражываюць.

Аляксандр і Андрэй сказалі, што не прызнаюць законным рашэнне аб зруйнаванні іх дому. І сцвярджаюць, што ў доме ўся сям'я жыве практычна ўвесь час.

- Так, мы на зіму пераязджалі ў кватэру дзеда на вуліцы Багдановіча, таму што былі праблемы з водазабеспячэннем і электрычнасцю, - сказаў нам Андрэй Касцюк. - Але дом у Веснінцы - наша пастаяннае месца жыхарства!

У выніку суд пакінуў рашэнне аб высяленні сям'і нязменным.

- Мы збіраемся абскарджваць гэтае рашэнне, будзем пісаць старшыні гарадскога суда, - кажа Андрэй.- Таксама я тэлефанаваў на прамыя лініі старшыні Менгарвыканкама Андрэю Шорцу і ў Міністэрства архітэктуры. Абяцалі разабрацца, чакаем адказу адтуль.