Настаўнікі: Кожны наш крок - гэта справаздача

Настаўнікі пра тое, ці стала ў іх менш папяровай працы.

У канцы снежня Мінадукацыі вызначыла спіс абавязковых дакументаў, якія цяпер павінен запаўняць педагог. Напрыклад, у настаўніка іх усяго чатыры, у класнага кіраўніка - пяць. Праз два тыдні пасля новаўвядзення tut.by пагаварыў з настаўнікамі і даведаўся, ці стала ў іх менш папяровай працы.

Іна - настаўніца ангельскай і нямецкай моў адной са школ Берасцейскай вобласці. Распавядае, што пра пастанову даведалася з інтэрнэту. Дырэктар з імі гэта не абмяркоўваў.

- Чвэрць толькі пачалася, магчыма, збяруць пазней, - мяркуе педагог. - Хоць папяровай працы ў мяне і раней было няшмат - тэматычнае і паўрочнае планаванне, часопіс і дзённікі. У нагрузку ішлі толькі электронныя дзённікі і часопісы, куды мы дублюем інфармацыю з папяровых аналагаў.

Алена (на просьбу педагога імя змененае), матэматык адной са школ Фрунзенскага раёна Менска, мяркуе: разбіраць пастанову з настаўнікамі іх дырэктар не будзе.

- Навошта казаць пра змены, якіх не здарылася? - задаецца пытаннем суразмоўца. - Фактычна гэтыя чатыры-пяць дакументаў і раней былі асноўнымі. Астатнія паперы - гэта, хутчэй, разавыя аналізы. Напрыклад, у канцы кожнай чвэрці я, як педагог-прадметнік, павінна палічыць, колькі дзяцей з якімі адзнакамі па матэматыцы вучыцца, павінна падвесці сярэдні бал і параўнаць з мінулай чвэрцю.

Акрамя таго, прадаўжае Алена, пасля кантрольных яна распісвае, колькі вучняў не зрабіла першае заданне, другое і г.д. Аналізуе, чаму так адбылося, і як яна будзе гэтую праблему развязваць. Усё гэта збірае ў справаздачу, якая ідзе на стол завучу.

- У канцы чвэрці я лічу, колькі ўрокаў матэматыкі ў кожным класе правяла, сумую гэта з урокамі ў папярэдніх чвэрцях і аналізую - паспею я выканаць праграму за год ці не, - далей пералічвае свае абавязкі Алена.

Інфармацыю пра гэта педагог таксама здае завучу.

- Вядома, мы разумеем: не завуч прыдумала гэты стос папер. Ёй трэба даць справаздачу вышэйшым органам, - расказвае Алена. - І сказаць, каб яна сама па кожным прадмеце і класе рабіла такія аналізы, - няправільна і нерэальна. Таму настаўнікі ўздыхаюць, абураюцца, але ідуць насустрач.

Сярод папяровай пісаніны, кажа суразмоўца, у іх школе ёсць і партфоліа, якое вядзе кожны настаўнік. Тут педагогі збіраюць усе свае заслугі.

- Тут знаходзіцца інфармацыя на маю самаадукацыі. Дапусцім, якую праблему я вывучаю, якую кнігу па прадмеце прачытала апошняй, - прыводзіць прыклад Алена. - Гэтая тэчка патрэбная толькі на выпадак праверкі, таму звычайна яна ляжыць-ляжыць, а калі прыходзіць час «Ч», хутка запаўняецца.

А яшчэ, не ўтойвае настаўніца, у іх школе любяць праводзіць агляд кабінетаў.

- Для гэтага я як «гаспадыня» кабінета павінна аформіць вялікую тэчку, дзе раз на год запісваю, колькі ў мяне камплектаў мэблі, складаю спіс з кніг, якія захоўваюцца тут, дыдактычных матэрыялаў і напрацовак. Пытанне толькі ў тым, каму гэта трэба?

«У нас жа мільён праверак. І на кожнае пытанне кантралёра ў нас ёсць дакумент-адказ»

Яўген працуе ў адной з менскіх гімназій.

- Я, як класны, вяду часопіс, складаю сацыяльна-педагагічную характарыстыку класа... - апісвае сваю працу суразмоўца. - Папер ад нас і раней патрабавалі няшмат. Адзінае, што выходзіць з абавязковага спісу, - кантроль за харчаваннем. Але, калі гэта «згрузілі» на завуча, яму давядзецца нялёгка. Мне нескладана дапамагчы і запоўніць інфармацыю аб сваіх дзецях.

Са слоў Яўгена, у іх навучальнай установе ёсць медыяцэнтр, спецыялісты якога і займаюцца аналітычнай працай.

- Наша ж задача як педагогаў - вучыць дзяцей, - кажа суразмоўца.

Васіль (на просьбу настаўніка імя змененае) выкладае ў адной са школ Ленінскага раёна Менска. Новаўвядзенне ў іх школе, распавядае, пакуль не абмяркоўвалі. Ці стануць яны ў трэцяй чвэрці працаваць па-новаму, настаўнік не ведае.

- Акрамя Міністэрства адукацыі ёсць яшчэ і мясцовая ўлада - управа адукацыі, у якой стае сваіх патрабаванняў, - кажа педагог. - Напрыклад, управа адукацыі Ленінскага раёна патрабуе шмат папер. Кожны наш крок - гэта справаздача.

Са слоў Васіля, настаўнікі, напрыклад, абавязаныя весці пратаколы класных сходаў. Тут прапісваюць мэты сустрэчы, якія тэмы абмяркоўвалі, што за пастановы прынялі.

- Але каму якая розніца, пра што мы з бацькамі гутарым? - абураны класны кіраўнік. - Акрамя таго, двойчы на год мне трэба наведаць кожную сям'ю класа, скласці справаздачы і перадаць іх сацыяльнаму педагогу. Я разумею, калі гэта ненадзейныя сем'і - пытанняў няма. Але навошта ісці да дзяцей у верасні складаць акты і паўтараць гэтую ж працу ў студзені?

Васіль кажа, раз на месяц іх школа ўдзельнічае ў розных рэйдах, напрыклад, «Дзеці ў бяспецы». Для гэтага настаўніку трэба наведаць мінімум тры сям'і і напісаць акты.

У канцы кожнай чвэрці, прадаўжае Васіль, ён здае аналіз выхаваўчай працы, якую правёў у класе. Напрыклад, ідэалагічнай, патрыятычнай, грамадзянскай.

- Усё гэта мы фіксуем у класным журнале - добра, але затым мы гэта перапісваем яшчэ і ў асобную справаздачу. Для чаго?! - не разумее суразмоўца.

Але самая дзіўная праца, з якой сутыкнуўся класны кіраўнік, - гэта справаздача занятасці дзяцей на вакацыях.

- Тут мы фіксуем звесткі бацькоў - імя па бацьку, месца працы, тэлефон. Хоць усё гэта ёсць у кожным класным журнале, - кажа Васіль. - Далей - больш. Мы павінны запісаць, чым усе вакацыі будуць займацца дзеці і хто за іх у гэты перыяд адказвае. Але мамы і таты і самі гэтага часта не ведаюць, адкуль мы, настаўнікі, будзем гэта ведаць?

Растлумачыць такі стос папер педагог можа толькі адным - управа, школа і настаўнікі так сябе страхуюць.

- У нас жа мільён праверак. І на кожнае пытанне кантралёра ў нас ёсць дакумент-адказ.