Піянткоўскі: Ёсць праблема, якую Пуціну не развязаць
4- 19.01.2018, 9:55
- 29,622
Падзеі ў РФ могуць пачаць развівацца паводле зусім іншага сцэнару.
Нягледзячы на тое, што «перамога» Уладзіміра Пуціна на чарговых прэзідэнцкіх «выбарах» у Расеі практычна прадвызначаная, што пацверджана і смяхотнай памылкай або абдрукам Вікіпедыі, застаецца «некалькі адсоткаў» імавернасці, што развіццё падзей пойдзе паводле іншага сцэнару. Для гэтага ёсць як мінімум два аб'ектыўныя чыннікі.
Пра гэта ў інтэрв'ю «Обозревателю» распавёў расейскі палітолаг, журналіст, палітычны дзеяч Андрэй Піянткоўскі.
- У Вікіпедыі з'явіўся смешная памылка або жарт. Гэты рэсурс пазначыў Уладзіміра Пуціна пераможцам выбараў 2018. Кожнаму разумнаму чалавеку зразумела, што так і будзе. Але ці ёсць хоць бы 1% імавернасці, што Уладзімір Пуцін не пераможа на гэтых выбарах? Калі так, з чым гэты 1% можа быць звязаны?
- Наконт Вікіпедыі я не згодны з вамі. Гэта не памылка па Фрэйду і не жарт. Гэта ж вельмі рэалістычная арганізацыя, ад зямлі - што бачыць, то і піша. Яны ж не пільнуюцца ніякіх правілаў палітычнай карэктнасці. Чаму? Яны выдатна разумеюць, што гэта не выбары, гэта імітацыя, махінацыя, перапрызначэнне.
Што да імавернасці - ніколі Пуцін не сыдзе ад улады. Як казаў таварыш Сталін, не важна, як яны галасуюць, важна, як мы лічым. А тут наогул галасаванне не адыгрывае ніякай ролі. Таму імавернасць - нуль.
Але ўсе гэтыя рэжымы рана ці позна сыходзяць са сцэны ў выніку нейкіх падзей, пераваротаў. Імавернасць таго, што гэта можа адбыцца да 18 сакавіка, вельмі маленькая, але не нулявая.
- Вы маеце на ўвазе новы санкцыйных спіс асоб з атачэння Пуціна?
- Так, але не толькі. Мы ведаем, што заўсёды спрацоўвае спалучэнне двух чыннікаў - вулічны пратэст і раскол элітаў.
З аднаго боку, Навальны абвясціў, па сутнасці, бестэрміновую кампанію грамадзянскага непадпарадкавання, якая прадугледжвае вялікія маршы, першы з якіх запланаваны на 28 студзеня. Можна шмат казаць пра Навальнага, шмат у чым я з ім не згодны, напрыклад, наконт ягонай украінскай пазіцыі, але ён - адзіны чалавек у Расеі, які здольны выводзіць дзясяткі тысяч людзей на акцыі пратэсту ў сотні гарадоў.
А другі чыннік - раскол элітаў. Чаму зазналі крах акцыі пратэсту 2011-2012 гадоў? Таму што эліты былі аб’яднаныя вакол Пуціна, яны бачылі ў ім гаранта бяспекі нарабаваных актываў.
Дык вось, цяпер у Расеі кардынальна змянілася сітуацыя. Я размаўляю з вамі з Вашынгтона - горад напоўнены прадстаўнікамі расейскіх алігархаў, буйных чыноўнікаў і іх юрыдычных кантор. Яны ходзяць і высвятляюць, як бы з кім бы можна было дамовіцца, каб іх не ўключылі ў санкцыйных спіс.
Гэта значыць Пуцін з гаранта бяспекі - і асабістага, і іх актываў - ператварыўся ў відавочную пагрозу, бо закон аб санкцыях відавочна кажа, што ў спіс будуць унесены тыя, хто набліжаны да Пуціна.
Таму сітуацыя даволі напружаная, асабліва калі дастаткова масавы пратэст будзе суправаджацца вельмі сур'ёзнымі ваганнямі элітаў, у тым ліку медыйнымі. Бо вельмі важна, як гэтыя падзеі будуць асвятляцца на тэлевізіі. Мао Цзэдун казаў, што вінтоўка спараджае ўладу, а ў наш час тэлевізія спараджае ўладу.
У доўгатэрміновым плане Пуціну не развязаць гэтую праблему. А што да таго, што адбудзецца за гэтыя 2-3 месяцы - некалькі адсоткаў на падзенне гэтага рэжыму я б пакінуў.