Як прадавец-кансультант з Баранавічаў стварыў цэнтр кампутарных паслуг

Віталь Міхалюк мяркуе, што будучыня ўсялякага бізнэсу ў інтэрнэце.

Уладальнік цэнтра кампутарных паслуг Віталь Міхалюк распавёў Intex-press, з чаго пачынаў сваю справу, чаму праз чатыры гады паспяховай працы сышоў з бізнэсу, што прымусіла яго вярнуцца, і ў што сёння варта ўкладваць грошы пачаткоўцам прадпрымальнікам.

- Мой шлях у бізнэс пачаўся блізу 15 гадоў таму. На думка пра ўласную справу наштурхнулі сталыя просьбы сяброў заправіць картрыдж для прынтара. Я ў той час працаваў прадаўцом-кансультантам у краме бытавых тавараў і нядрэнна разбіраўся ў кампутарах.

Калі кліентаў стала больш, мы з жонкай адкрылі цэнтр кампутарных паслуг. Дакладней – гэта быў пункт запраўкі картрыджаў, які размяшчаўся на вуліцы Маякоўскага. Акрамя запраўкі картрыджаў у нас можна было зрабіць ксеракопію ці раздрукаваць дакументы. Укладанняў у бізнэс шмат не спатрэбілася: абсталяванне было сваё, плацілі толькі за арэнду – цяпер ужо не памятаю нават колькі.

Кожны пераезд – удар па бізнэсу

Спачатку мы адчулі ўсе перавагі працы на сябе: незалежнасць і стабільны даход – купілі нядрэнны аўтамабіль, знялі трохпакаёвую кватэру (спачатку жылі ў аднапакаёвай). Але потым пачалася чарада няўдач, пачатак якім паклала нашая пастанова перамясціць пункт паслуг бліжэй да цэнтра горада. Пераехаўшы, мы пазбавіліся часткі кліентаў. Спатрэбілася блізу года, каб наша кліенцкая база зноў вырасла. І раптам новы ўдар – праз праблемы з арэндай давялося шукаць іншае памяшканне. Мы асталяваліся ў фае гатэля «Камсамольскі». Праз змену адрасу зноў страцілі кліентаў, і ўвесь шлях зноў давялося праходзіць спачатку. Але як толькі мы пачалі набіраць абароты, гатэль закрылі на рэканструкцыю.

Гэта было апошняй кропляй. У нас апусціліся рукі, і ў 2006 годзе мы закрыліся. Я ўладкаваўся на працу ў прыватную кампанію. І, шчыра кажучы, у той момант нават не думаў, што калі-небудзь зноў буду працаваць на сябе. Няўдачы адбілі ўсялякую ахвоту займацца сваёй справай.

Наважыцца пачаць усё зноўку было складана

Праз некаторы час у Баранавічах як грыбы пасля дажджу пачалі з'яўляцца дробныя пункты, дзе даслоўна за капейкі прапаноўвалі заправіць прынтар або раздрукаваць тэкст. І паралельна мой тэлефон стаў разрывацца ад званкоў. Тэлефанавалі нашы ранейшыя кліенты, якія сцвярджалі, што зноў хацелі б абслугоўвацца ў мяне.

Адкрываць сваю справу і пачынаць усё зноўку – значыла сысці з працы, адмовіцца ад хай і не занадта высокага, але стабільнага заробку, зноў шукаць кліентаў і напрацоўваць базу. Наважыцца на гэта было складана. Тым больш што на дварэ быў 2011 год, калі праз крызіс зачыняліся дзясяткі прыватных прадпрыемстваў.

Пасля доўгіх роздумаў я ўсё ж наважыўся. Падумаў: свой заробак $300 я ў кожным выпадку зараблю, затое ў якасці бонуса атрымаю незалежнасць і магчымасць больш часу надаваць сям'і. Увогуле, ранейшыя кліенты, можна сказаць, прымусілі мяне вярнуцца ў бізнэс.

Пачынаў, як і ў першы раз, з нуля. Усё, што ў мяне было, – досвед і кліенты. Якія прагнулі супрацоўніцтва. У бізнэс я вяртаўся павольна. Спачатку выязджаў да кліентаў на дом: запраўляў картрыджы; калі патрабавалася, ліквідаваў непаладкі ў кампутарах. Калі колькасць кліентаў стала расці, я пачаў прымаць у сябе дома. Паралельна браў на аблічбоўку старыя відэакасеты. Дарэчы, насуперак маім чаканням, гэтая паслуга да гэтага часу застаецца вельмі запатрабаванай.

Паступова зноў прыйшоў да таго, каб адкрыць свой цэнтр кампутарных паслуг, і арандаваў памяшканне ў кінатэатры «Кастрычнік».

Інтэрнэт – бязмежныя магчымасці

Цяпер я ўжо не думаю, што, працуючы на сябе, дастаткова зарабляць звычайны заробак. Калі гэта – мяжа мараў, то лепш працаваць на кагосьці: і адказнасці, і клопату з дакументамі значна менш.

Пакуль палова даходу сыходзіць на сям'ю, мы жывем ва ўласнай кватэры. Астатнія сродкі – на арэнду памяшкання (150 рублёў на месяц), на падаткі (90 рублёў), абслугоўванне касавага апарата і заробак прыёмшчыцы замоў. Сам я не сяджу ў офісе – шмат часу адымае праца з сайтамі, распрацоўкай і прасоўваннем якіх я займаюся паралельна.

Я зразумеў, што будучыня кожнага бізнэсу ў інтэрнэце. Нават без укладанняў і вядомай прадпрымальніцкай жылкі. Сёння, калі і трэба ў што-небудзь укладваць грошы на старце, дык гэта ў стварэнне добрага сайта і яго пісьменнае прасоўванне.

Сайт і яго прасоўванне цягам чатырох месяцаў каштуе прыкладна $1,5 тысячы. Даволі няшмат для інструмента, які «прымусіць» убачыць вашыя тавары ці паслугі значна большую колькасць людзей, чым звычайная крама. Гэта тое, на што цяпер сапраўды не варта шкадаваць грошай – ніколі ўжо бізнэс не вернецца ў офлайн, і добры сайт на першай старонцы пошукавых сістэм – проста неабходнасць удалага старту і развіцця сваёй кампаніі.

На першы погляд здаецца шмат, але гэта тое, на што сапраўды не варта шкадаваць грошай. Нядаўна я раздрукаваў вельмі шмат аб'яў з прапановай сваіх паслуг, расклеіў ва ўсім раёне: ніводнага званка. Зрабіў свой сайт, вывеў яго на першую пазіцыю – тэлефон разрываецца. І чым далей, тым роля інтэрнэту будзе расці. Тады мой заробак вырасце істотна.