29 сакавiка 2024, Пятніца, 16:41
Падтрымайце
сайт
Сім сім,
Хартыя 97!
Рубрыкі

Сябры Лукашэнкі пакідаюць Беларусь без інвестараў

24
Сябры Лукашэнкі пакідаюць Беларусь без інвестараў
ФОТА: ONLINER.BY

Калі набліжаны мацнейшы за закон, краіна становіцца выгнанкай.

Закон ад 12.07.2013 № 53 - З «Аб інвестыцыях» (далей – Закон), які распрацоўваўся ў Беларусі з улікам найлепшых замежных практык і пры актыўнай кансультацыйнай дапамозе міжнародных экспэртаў, несумненна, з'яўляецца адным з самых прагрэсіўных у СНД, піша Валерый Фадзееў, заслужаны юрыст Рэспублікі Беларусь, у артыкуле для «Экономической газеты».

Але чаму тады інвестары не спяшаюцца ўкладваць сродкі ў нашу эканоміку?

У арт. 5 Закона прапісаны асноўныя прынцыпы ажыццяўлення інвестыцый.

Так, дзяржава, яе органы і службовыя асобы дзейнічаюць у адпаведнасці з заканадаўствам Беларусі; інвестарам гарантуецца абарона іх правоў і законных інтарэсаў у судзе; умяшанне ў прыватныя справы не дапускаецца (за выключэннем выпадкаў, калі яно ажыццяўляецца на падставе заканадаўчых актаў у інтарэсах нацыянальнай бяспекі, грамадскага парадку ды іншае). Ну, і, нарэшце, пры ажыццяўленні інвестыцый прызнаецца прыярытэт агульнапрызнаных прынцыпаў міжнароднага права.

Акрамя гэтага, гарантыям правоў інвестараў і абароне інвестыцый у Законе прысвечаны асобны раздзел.

Аднак многія інвестары і прадстаўнікі айчыннага бізнэсу могуць пацвердзіць, што Закон і правапрымяняльная практыка ў нашай краіне часта разыходзяцца. Часам наогул складваецца ўражанне, што прынцыпы, якія пазначаныя ў законах, застаюцца простай дэкларацыяй. Мабыць, толькі Канстытуцыйны Суд спасылаецца на іх у шэрагу сваіх пастаноў.

Нядаўна шырокі грамадскі рэзананс атрымала гісторыя, звязаная з магчымасцю руйнавання будынка KFC і Burger King у Каменнай Горцы.

Нагадаем, што зямельныя надзелы спадабаліся «сябрам Лукашэнкі», сербскім бізнэсоўцам Карычам.

Не занураючыся ў падрабязнасці, пачнём з галоўнага – ліст Менгарвыканкама, адрасаваны ўладальніку гэтых будынкаў ТДА «Рэві Тар Інвест», у якім, як бачыцца няўзброеным вокам відавочныя супярэчнасці. Падаем вытрымку з гэтага ліста:

"У працэсе выдачы зямельных надзелаў для будаўніцтва аб'ектаў парушаныя нормы п. 5 указа Лукашэнкі ад 27.12.2007 № 667 «Аб канфіскацыі і выдачы зямельных надзелаў» (далей – Указ) у частцы выдачы зямельных надзелаў без правядзення аўкцыёну, калі выдача зямельных надзелаў магчымая толькі праз аўкцыён».

Расшыфраваць такія фармулёўкі няпроста і юрыстам, і філолагам. Бо незразумела, што хацелі сказаць аўтары.

Магчыма, тэкст павінен быў выглядаць прыкладна так: «У парушэнне ўказа Лукашэнкі ад 27.12.2007 № 667 зямельныя надзелы для будаўніцтва аб'ектаў выдадзеныя без правядзення аўкцыёну, у той час як такая выдача магчыма толькі праз аўкцыён»".

Але ж пастанову аб выдачы зямельнага пляцу прымаў Менгарвыканкам - калегіяльны орган, які павінен ведаць і выконваць заканадаўства! Дык чаму ж за пралік канкрэтных чыноўнікаў павінен адказваць інвестар?

І яшчэ адна вытрымка:

«Акрамя таго, «Аб'ект грамадскага харчавання на станцыі метро «Каменная горка» на вуліцы Прытыцкага каля ўваходу №2 і будаўніцтва гандлёвага павільёна наўзамен забранага ў РУП «Белсаюздрук» праведзена будаўніцтва капітальнага будынка, які сваім функцыянальным прызначэннем не адпавядае мэтаваму прызначэнню зямельнага надзела, атрыманага праз аўкцыён».

Але чаму пры нашым строгім кантролі за будаўніцтвам, узгадненні праектнай дакументацыі, выдачы дазволаў на будаўніцтва і, нарэшце, прыёмцы аб'екта ў эксплуатацыю адпаведныя органы не ўбачылі парушэнняў, а спахапіліся потым, калі аб'екты пачалі працаваць і, дарэчы, прыносіць даходы ў бюджэт?

Як у такой сітуацыі апынулася магчымай дзяржаўная рэгістрацыя зямельных надзелаў, пры якой правяраецца ўсё: і падставы ўзнікнення правоў на гэтыя надзелы, і мэтавае прызначэнне (а яно паказана ў пастанове гарвыканкама) і іншыя абставіны? Пытанні з нагоды сітуацыі, якая ўзнікла, можна задаваць бясконца.

Адзначым, гэтая гісторыя каторы раз пацвярджае, што часам права і правапрымяненне ў нас існуюць асобна адзін ад аднаго, практычна не перасякаючыся. Дзяржаўныя органы, органы мясцовай улады часта прымаюць пастановы зыходзячы з рэвалюцыйнай мэтазгоднасці і трактоўкі нормаў законаў канкрэтнымі чыноўнікамі. Прынцыпы, названыя ў большасці законаў, вельмі рэдка выкарыстоўваюцца на практыцы, у тым ліку і судамі, і існуюць як «рэч у сабе».

Дамагчыся ж адказнасці, у тым ліку матэрыяльнай, ад дзяржаўных органаў і іх службоўцаў за тое, што яны сваімі дзеяннямі прычынілі шкоду, практычна немагчыма. Хоць фармальна заканадаўства гэта прадугледжвае (глядзі, напрыклад, раздзел 5 Грамадзянскага кодэкса «Удзел Рэспублікі Беларусь і адміністрацыйна-тэрытарыяльных адзінак у дачыненнях, якія рэгулююцца грамадзянскім заканадаўствам»).

У нашай жа сітуацыі інвестар, які пабудаваў за свае сродкі будынкі (прычым на падставе атрыманых ад уладаў дазволаў), скардзіцца, што з яго патрабуюць штраф у гарадскі бюджэт сумай рынкавага кошту аб'ектаў!

Беларусь мае патрэбу ў інвестыцыях. Пра гэта 5 кастрычніка ў сваім выступе перад дэпутатамі «палаты прадстаўнікоў» казаў і новы прэм'ер-міністр Сяргей Румас.

Але для стварэння належнага інвестклімату патрэбна, каб усе без выключэння выконвалі законы, і прыклад тут найперш павінна паказваць дзяржава.

Напісаць каментар 24

Таксама сачыце за акаўнтамі Charter97.org у сацыяльных сетках