Высокая палітыка «гоп-стопа»

Яшчэ раз пра стасункі ЕЗ і Беларусі.

Калі я чую, што вось цяпер Захад я-я-к аб'яднаецца, ды я-я-к наўскідае Пуціну, ды я-я-к дапаможа Украіне, я гляджу на Беларусь і разумею: не-а, не наўскідае, і ўжо сапраўды не дапаможа. Выпрабавальны палігон Пуціна ў Беларусі спраўна працуе, а загадчык гэтай гаспадаркай, Лукашэнка, дык і зусім, відавочна, становіцца жаданым госцем на Захадзе і ветлівым гаспадаром для Захаду.

Складана растлумачыць радасць, з якой у Латвіі візіт дыктатара рыхтуе цэлая камісія, пра што настойліва нагадвае іх міністр замежных спраў Эдгарс Рынкевічс, відавочна падганяючы.

Мабыць, хочуць паспець раней аўстрыйцаў, якія таксама чакаюць не дачакаюцца Лукашэнку, нават прэзідэнта свайго Ван дэр Бэлена, які ў іх там за абаронцу правоў чалавека ўважаецца, на выведку адпраўлялі даведацца, прыедзе ці не.

Як жа інакш, калі цэлы еўракамісар Ёханэс Хан з уласцівай яму шчырасцю адсек, што Лукашэнка павінен ездзіць у Еўропу. Прычым заявіў ён гэта ў Менску, прыехаўшы і не заўважыўшы шалёнай кампаніі свайго пратэжэ Лукашэнкі супраць незалежнай прэсы, незалежных прафзвязаў, грамадскіх актывістаў, як раней, прыязджаючы, не заўважаў блакавання «Хартыі'97».

А яшчэ, Лукашэнка, нарэшце, запрасілі ў лістападзе ў Парыж, горад мары ягонай баявой сяброўкі Ярмошынай. Там будуць адзначаць 100-годдзе заканчэння Першай сусветнай вайны і меркаванне ўдзельніка ўсіх войнаў, вядома ж, будзе цікава кіраўнікам іншых дзяржаў.

А яшчэ ў канцы кастрычніка ў Менску пройдзе сустрэча асноўнай групы Мюнхенскай канферэнцыі аб бяспецы. Калі я ў пачатку года пачуў гэтую інфармацыю ад аднаго дыпламата, то ўспрыняў гэта як жарт. Высвятляецца - не жарт. Таварыш Вольфганг Ішынгер, старшыня гэтай канферэнцыі, у сваім твітэры радасна паведаміў нават, што ў ёй возьме ўдзел «ўражлівая колькасць кіраўнікоў дзяржаў і ўрадаў», гэта акрамя усялякіх міністраў замежных спраў. Яшчэ ён сказаў, што яны адмыслова едуць у Менск, а не ў які-небудзь там Брусэль, бо вельмі хочуць, «засяродзіцца на канкрэтных выкліках бяспекі ва усходняй і цэнтральнай Еўропе».

Ішынгер - гэта вам не Чапіга, ён хлусіць не стане. Ён шмат чаго пабачыў на сваім дыпламатычным веку і добра ведае, што пры ўсялякіх буйных канфліктах патрэбныя дробныя дзялкі. Развязанню канфліктаў гэта ніяк не дапамагае, затое дапамагае атрымліваць сваю маржу з продажу «булёну з пад яек».

Ідэя Мюнхена ў Менску, вядома, вельмі наватарская, асабліва калі ўлічыць, што толькі лянівы не кляне сёння Менскія перамовы аб Украіне. Чаму клянуць? Ды таму што зразумелі, нарэшце, што Менск – гэта вотчына Пуціна, і што прывозіць сюды ўсялякія абмеркаванні пытанняў бяспекі азначае падпарадкоўвацца сцэнару Крамля. Хоць таварыш Ішынгер не хавае свайго шчырага жадання дапамагчы Захаду наладзіць стасункі з Пуціным, за кошт інтарэсаў Украіны, вядома ж.

Для таго, каб дапамагчы Лукашэнку ў яго стасунках з Захадам, Крэмль час ад часу запускае па сваіх канальчыках порцыі абурэння з нагоды «хаўрусніка, які прадаўся Захаду», гэта значыць Лукашэнка. Абурэнне нейкае карыкатурнае, несапраўднае, але працуе, прынамсі дапамагае размаітым ашуканцам, у тым ліку і ў самой Беларусі, гэтак жа ўдавана абурацца і патрабаваць абараніць Лукашэнку ад расейскай агрэсіі.

Гісторыя гэтая з заляцаннямі да Лукашэнкі з усіх бакоў заканчваецца заўсёды аднолькава. У нейкі момант Лукашэнка надакучае выдаваць з сябе ліберала і ён з палёгкай вывальвае ўсё, пра што яны з гаспадаром дамовіліся. Вось і цяпер у Душанбэ ён усё распавёў: і пра злоснае NATO, і пра каварную Украіну. Рыга, Вена, Бэрлін, Парыж, Брусэль вядома ж «не заўважаць» чарговых кульбітаў свайго цяперашняга пратэжэ, не ўпершыню…

Усяму гэтаму абсурду не варта шукаць складаных тлумачэнняў. Тое, што спрабуюць выдаць за высокую палітыку, напраўду не складаней за «гоп-стоп». І Расеі, і Захаду выгадная кантрабандная «дзірка», якую з дапамогай Лукашэнкі арганізавалі ў Беларусі і праз якую «ў гэты няпросты час» можна зарабіць нядрэнныя грошы. Расеі патрэбны беларускі калідор у Еўропу, таму выгадны такі Лукашэнка, якога ўспрымаюць на Захадзе. Нарэшце, праз гэты калідор і танкі пройдуць у выпадку чаго. На той самы Захад.

Ёсць і іншыя тлумачэнні, такія ж простыя, але хто мы такія, каб пярэчыць дасведчаным стратэгам і палітычным мужам і паннам, які вызначаюць лёсы свету. Яны ж дасягнулі небывалага поспеху ў развязанні канфліктаў у Сірыі, Лібіі, Іраку, Емене, дапамаглі Украіне, Грузіі, Турцыі, Афганістану, М'янме. Яны паспяхова змагаюцца з пуцінскай прапагандай, пазбаўляючы дапамогі незалежныя СМІ ў Расеі і Беларусі. У іх жа ёсць больш за 1000 тлумачэнняў, чаму яны маюць рацыю, а мы не.

Таму проста для пратаколу:

Спадарства!

Запрашаючы Лукашэнку, вы абражаеце народы сваіх краін, бо запрашаеце злачынцу і дыктатара ў краіны, дзе народ змагаўся за свабоду і дэмакратыю, супраць тыраніі і перамог.

Прыязджаючы ў Беларусь у афіцыйнай якасці, вы прыязджаеце з адной толькі мэтай: забяспечыць прызнанне злачыннага рэжыму і апраўдаць злачынствы гэтага рэжыму.

З павагай!

Андрэй Саннікаў, каардынатар грамадзянскай кампаніі «Еўрапейская Беларусь», Фэйсбук