Старшы лейтэнант з Печаў: У сярэднім забіраў па рублю

У судзе над камандзірамі роты ў Печах дапытваюць Паўла Сукавенку.

4 кастрычніка Менскі абласны суд працягвае разглядаць справу старшага лейтэнанта Паўла Сукавенкі і прапаршчыка Артура Вірбалы. Першы камандаваў ротай, у якой служыў пінчук Аляксандр Коржыч, які загінуў восенню 2017 года, другі быў у гэтай роце старшыной, паведамляе "Еўрарадыё".

Вайскоўцам выстаўленыя абвінавачванні паводле частак 1 і 2 артыкула 455 Крымінальнага кодэкса: злоўжыванне службовымі паўнамоцтвамі, бяздзейнасць улады і перавышэнне ўлады з выкарыстаннем гвалту. Першапачаткова крымінальныя справы супраць іх зладзілі паводле іншых артыкулаў, аднак пазней Следчы камітэт прыйшоў да высновы, што дзеянні Сукавенкі і Вірбалы, хоць і былі злачыннымі, але не сталі прычынай самагубства Коржыча. Справа камандзіраў роты выдзеленая ў асобную справу і вядзецца асобна ад "справы Коржыча", у разглядзе якой цяпер абвешчаны перапынак. Больш за тое, на першым пасяджэнні, якое адбылося 1 кастрычніка, высветлілася, што Святлана Коржыч, маці загінулага шарагоўца, не праходзіць паводле справы Сукавенкі і Вірбалы пацярпелай.

3-га кастрычніка ў судзе даў сведчанні абвінавачаны прапаршчык Артур Вірбал.

Пацярпелымі па гэтай справе прызнаныя сямёра вайскоўцаў тэрміновай службы. Гэта сяржанты, абвінавачаныя паводле "справе Коржыча” — Бараноўскі, Вяжэвіч і Скуратовіч - а таксама Брыцікаў, Берднік, Субоцкі і Шулякоўскі.

З раніцы 4 кастрычніка ў судзе чытаюць астатнія пратаколы сведчанняў абвінавачанага Вірбалы. Пасля гэтага плануецца прыступіць да допыту старшага лейтэнанта Паўла Сукавенкі.

Суд пераходзіць да допыту старшага лейтэнанта. Павел Сукавенка быў забраны на вайсковую службу 1 жніўня 2011 года. Да 27 ліпеня 2015 года праходзіў яе ў якасці курсанта Вайсковай акадэміі. Пасля быў размеркаваны ў частку №43064 на пасаду камандзіра 1-га навучальнага ўзвода. З 10 жніўня 2016 года праходзіў службу на пасадзе камандзіра 3-яй вучэбнай танкавай роты.

13 кастрычніка быў звольнены ў запас у рангу старэйшага лейтэнанта. На момант затрымання не з'яўляўся вайскоўцам.

Сукавенка пачынае каментаваць эпізоды абвінавачвання. Вось так ён тлумачыць тое, што не выдаваў сяржантам месячны заробак цалкам:

- Сапраўды такое было, я гэтага не адмаўляю. У сярэднім забіраў па 1 рублю, а часам — капейкі, бо не было рэшты. Грашовае забеспячэнне не заўсёды выдаваў цалкам. Сродкі сыходзілі на патрэбы роты, увесь сяржанцкі склад пра гэта ведаў. Чаму яны кажуць, што не ведалі пра гэта, - я не ведаю. Можа быць, ім сказалі так казаць. Гэты факт я прызнаю цалкам і гатовы кампенсаваць шкоду цалкам.

Павел Сукавенка прызнае сябе вінаватым паводле гэтых фактаў і раскайваецца.

- Што да куплі мне прадуктаў і цыгарэт сяржантамі, так, такія выпадкі былі, я гэтага не адмаўляю таксама. Але я ніколі ад іх гэтага не патрабаваў. Што да колькасці — дакладнай колькасці я не памятаю. Калі пацярпелы сцвярджае, што было такое, то, значыць, было такое, — тлумачыць абвінавачаны.

Павел Сукавенка прызнае сябе вінаватым у гэтых фактах і раскайваецца, "бо згодна са статутам, не меў права гэтага рабіць".

Канец абвінавачвання, дзе старшыні ставіцца тое, што ён не кантраляваў парадак і бяздзейнічаў, ён каментуе так:

- Я ўмеў і мог навесці парадак у сваім падраздзяленні. Але не ва ўсіх Узброеных сілах, а толькі ў падначальнай мне маленькай роце. Ну, і хацелася б у канцы дадаць, што ўсе мае супрацьпраўныя дзеянні сяржанцкі склад цалкам мог абскардзіць у адпаведнасці са Статутам.

У зробленых мной злачынствах я раскайваюся. Яшчэ раз паўтаруся, што, на меркаванне суда, або калі сяржанцкі склад захоча, я магу кампенсаваць шкоду. Выстаўце рахунак, мае сваякі аплацяць. Я раскайваюся і гатовы панесці пакарання.

Пракурор Вадзім Лалуа пытаецца ў абвінавачанага:

- Павел Паўлавіч, я яшчэ магу зразумець, калі вы з 16 рублёў забіраеце рубель нібыта на патрэбы роты. Але калі з 37 рублёў вы выдаяце толькі 15, то ў таварыша Скуратовіча відавочна павінны былі ўзнікнуць пытанні. Як вы гэта патлумачыце?

- Ён нічога не пытаўся. Сяржанцкі склад ведаў, што калі трэба - значыць трэба.

З нагоды сведчанняў Бараноўскага аб тым, што ён сотню разоў купляў каву "3 у 1":

- 100 разоў - гэта, вядома, гучна сказана — - каментуе Сукавенка.

Сукавенка не адмаўляе, што прасіў дзяжурных роты купляць сабе каву. Ён нават кажа, што часам прыходзіў у роту, а кава ўжо стаяў на ягоным стале ў канцылярыі.

- Ага, гэта значыць і прасіць не трэба было часам... - кажа пракурор.

Допыт доўжыцца.