Foreign Policy: Пуцін - гэта Леанід Брэжнеў

Эканоміка Расеі асуджаная на сталае адставанне.

«Абсалютна два добра вядомыя ў свеце эксперыменты паставіла гісторыя - Усходняя Нямеччына і Заходняя Нямеччына, Паўночная Карэя і Паўднёвая Карэя. Ну, гэта ж відавочныя рэчы», - сказаў у 2012 годзе Уладзімір Пуцін, выступаючы ў Дзярждуме. Пазней Пуцін заявіў, што галоўная спадчына камуністычнага вучэння - у тым, што яно выракла Расею на сталае адставанне ад эканамічна развітых краін, нагадвае ў сваім артыкуле ў Foreign Policy Крыс Мілер, намеснік дырэктара Brady-Johnson Program in Grand Strategy (Ельскі ўніверсітэт, ЗША) (пераклад - inopressa.ru).

Мілер каментуе: «І ўсё ж сёння Расея стала адстае ад эканамічна развітых краін, а расейскі прэзідэнт нічога не распачынае ў гэтай сувязі. Нядаўна Пуцін перасягнуў Леаніда Брэжнева ў працягласці кіравання Расеяй за ўвесь перыяд з часоў Сталіна. Ягоны паслужны спіс у эканоміцы - спалучэнне стабільнасці са стагнацыяй - таксама ўсё больш паходзіць на паслужны спіс Брэжнева». На думку аўтара, апошнія чатыры гады давялі, што расейская эканоміка можа вытрымліваць моцныя шокавыя ўзрушэнні, але аднаўленне яе хуткага росту малаймавернае.

Аўтар аналізуе планы ажыўлення расейскай эканомікі. Экс-міністр фінансаў Аляксей Кудрын прапаноўвае лібералізаваць эканоміку і інвеставаць у расейскае насельніцтва. Прыхільнікі іншай плыні мяркуюць, што расейская дзяржава сама павінна інвеставаць больш. У якасці прыкладу аўтар прыводзіць ідэі Барыса Цітова: заклікі да дзяржавы значна знізіць працэнтныя стаўкі, субсідаваць пазыкі карпарацыям і наўпрост інвеставаць у прамысловасць. На думку аўтара, ні той, ні іншы праект не ажыццявяцца, бо яны супярэчаць аднаму з ключавых прынцыпаў пуціномікі, дзякуючы якой Пуцін трымаецца ва ўладзе амаль два дзесяцігоддзі.

Аўтар вылучае тры кірункі эканамічнай стратэгіі Пуціна:

1. «Захаванне макраэканамічнай стабільнасці ўсякім коштам, імкненне да нізкага дэфіцыту бюджэту, нізкага ўзроўню запазычанасці і нізкай інфляцыі нават коштам росту».

2. «Выкарыстанне сістэмы сацабароны для таго, каб атрымоўваць сабе падтрымку магутных у палітычным плане слаёў - найперш пенсіянераў - замест інвестыцый у будучыню».

3. «Трываць прыватны бізнэс толькі ў «нестратэгічных» сектарах, захоўваючы дзяржаўны кантроль над сферамі накшталт энэргетыкі ці СМІ, дзе перасякаюцца бізнэс і палітыка».

«Крэмль разумее, што пры захаванні яго цяперашняга курсу Расея застанецца стабільнай, але са стагнацыяй: з недафінансаваннем у людскія рэсурсы і ў прыватныя кампаніі, а таксама з празмернымі выдаткамі на марнатраўныя і карумпаваныя дзяржкампаніі. Эканамічны рост спыніцца на ўзроўні блізу 2% на год. У вачах Пуціна эканамічная стагнацыя - гэта памяркоўна. У яго ёсць інструменты, неабходныя яму, каб застацца ва ўладзе. Наадварот, значныя змены ў эканамічнай палітыцы могуць абурыць ключавыя «групы падтрымкі» і аслабіць кантроль Крамля над расейскай палітыкай», - гаворыцца ў артыкуле.

Пуцін стварыў сабе рэпутацыю гаранта стабільнасці, а ажыццяўленне планаў Цітова яе падарве, мяркуе аўтар.

Пуцін захоўвае энэргічную падтрымку з боку спецслужбаў, ВПК і дзяржкампаній. «Прапанова Кудрына перанакіраваць фінансаванне з узброеных сілаў і спецслужбаў на ахову здароўя і адукацыю прычыніць шкоду аднаму з цэнтральных кампанентаў палітычнай кааліцыі Пуціна», - рэзюмуе аўтар. Аўтар таксама мяркуе, што зразанне абароннага бюджэту стварае рызыку масавых звальненняў у прамысловасці і сацыяльнай незадаволенасці.

«Але нават калі абаронны бюджэт немагчыма зрэзаць, паляпшэнне бізнэс-клімату абыдзецца Крамлю бясплатна, праўда? Наўрад ці. Абмежаванне магутнасці манаполій, напрыклад, або забарона дзяржкампаніям на экспрапрыяцыю маёмасці канкурэнтаў з прыватнага сектара - пагроза для бізнэс-мадэлі многіх найбуйнейшых расейскіх кампаній, якія служаць ключавой базай падтрымкі для расейскай кіроўнай эліты», - гаворыцца ў артыкуле.

Аўтар прагназуе: «Пуцін напэўна паабяцае перад выбарамі нейкія кароткатэрміновыя захады для «падсалоджвання пілюлі». Пасля галасавання ў Расеі напэўна будуць балючыя эканамічныя перамены, але ў форме падвышэння падаткаў на фізічных асоб і бізнэс, а не рэформаў, якія падштурхнулі б эканамічны рост». «Эканоміка, якая мірыцца з неэфектыўнасцю і вітае аўтаркію, асуджаная, як выказаўся Пуцін, на сталае адставанне», - рэзюмуе ён.