28 сакавiка 2024, Чацвер, 16:20
Падтрымайце
сайт
Сім сім,
Хартыя 97!
Рубрыкі

«Бязвіз» - гэта не зусім без віз

27
«Бязвіз» - гэта не зусім без віз
ФОТА: virtualbrest.by

Пакуты замежнікаў на падыходах да Беларусі.

«Акно» для Еўропы Беларусь прыадчыніла ў выглядзе прапановы для замежных турыстаў «Берасця, Гародні, Менска і Пушчы» без віз яшчэ зімой.

Менавіта акно, а не дзверы, бо наіўныя, даверлівыя замежнікі прынялі гэта за чыстую манету і вось цяпер, напярэдадні вакацый, невялікай, але плынню рушылі ў бок таямнічай, на іхнюю думку, плямы на карце Еўропы. Але ўвайсці праз акно значна складаней, чым у адчыненыя дзверы, піша Ірына Шапялевіч virtualbrest.by.

- А 5-й раніцы мяне разбудзіў тэлефонны званок. І на незразумелай для мяне тарабарскай мове, хтосьці ў панічнай форме тлумачыў, якія ў нас усе гады, што ўся гэтая медыяінфармацыя пра «бязвіз» фікцыя. Пакуль я ўключыла дзённы рэжым і пачала разумець, што адбываецца, прайшло нямала часу.

Высвятляецца, дружная сям'я вельмі інтэлігентных людзей з Харватыі, надумала прыехаць да сваякоў у госці сюрпрызам, без папярэджання.

Узялі на працы выходныя, селі ў аўто, заправіліся бензінам і падарункамі, адматалі 1500 км і ўперліся ў затор на памежным пераходзе ў Тэрэспалі.

Ад мінулай паездкі (маецца на ўвазе чарга), госці адыходзілі цягам 7 гадоў, як яны кажуць - залізвалі раны, атрыманыя ад пакут 8 гадзіннага праходжання мяжы. І вось тая ж сітуацыя.

Гэтым разам, маючы імунітэт, назапасіліся цярпеннем, і да 3-х гадзін ночы стаялі спакойна ў агульнай чарзе, а на скрыжаванні запаветнай бел-чырвонай лініі на мосце, даведаліся, што «бязвіз» - гэта не зусім без віз, гэта проста такая назва, і атрымліваць дазвол на ўезд у краіну трэба, як і ў выпадку з візай, платна і загадзя.

Гасцей, натуральна развярнулі і адправілі назад на Еўрапрасторы.

Засмучаныя і знясіленыя, яны і адшукалі мой тэлефон, атрыманы калісьці, калі яны дапамагалі маёй групе ў пошуках горнага харвацкага Брэста. Я разумела іх стан і выслухоўвала крыўду, за тое, што ўсе матэрыялы і плакаты ў сеціве абвяшчалі «віз больш няма». Вось людзям з еўрапейскім мысленнем і не прыйшло ў галаву праверыць, што ды як, тым больш, хацелі зрабіць далёкім крэўным з Берасцейскага раёна поўны сюрпрыз, каб не напружваць сваякоў з гатаваннем і клопатамі сустрэчы.

Мы дачакаліся працоўнага часу і звярнуліся ў турыстычную фірму, якая мае ліцэнзію на выдачу так званага ваўчара з пакетам паслуг для замежнікаў. Дакумента, які дае права на ўезд. Работнікі фірмы на палову зададзеных мной пытанняў, адказаць так і не змаглі, але паведамілі, што дашлюць усю інфармацыю пазней. Высветліць атрымалася, што, калі купіць мінімальны пакет паслуг, трэба заплаціць 12 «еўраў» на дзень знаходжання. Так, што калі замежнікі збіраліся ў нас прабыць тыдзень, то сума набягала больш, чым кошт візы.

Кіраўнік сямейства прыняў пастанову адправіцца ў консульства РБ у Бяла-Падлясцы, і пакорліва заплаціць 60 еўраў за кожнага сямейніка. Вылічылі адрас і час працы і, не спаўшы за дзень ні адной хвіліны, выехалі ў Бяла-Падляску. Гледзячы на вялізную чаргу каля консульства, было зразумела, што ахвотных шмат, і візу так проста не атрымаць. Працэдура афармлення дакументаў таксама займала шмат часу. Далей высветлілася, што нават калі зробяць візу цягам двух дзён, аплата павінна быць у падвойнай суме, бо гэта «экспрэс віза». Альбо жывіце ў Бяла-Падлясцы тыдзень і чакайце гатоўнасці.

Размясціліся на пару гадзін у гатэлі, каб выспацца. Атрымалі запаветныя «экспрэсаўкі» і зноў падаліся на памежны пераход. Яшчэ трохі пакут па нашым баку, затрымкі з Beltoll, традыцыйна замарожаныя фізіяноміі службістаў ва ўсіх акенцах (са слоў гасцей).

І вось яны на запаветнай зямлі беларускай.

Мы б пакінулі гэты выпадак без увагі, калі б ён быў адзінкавы. Колькі такіх людзей становяцца ахвярамі няведання тонкасцяў «бязвізу» штодня, у памежнікаў высветліць не ўдалося.

Правадніцы цягніка 125 Берасце-Тэраспаль-Берасце былі больш згаворлівымі і распавялі, што ў Тэрэспалі на вакзале людзей папярэджваюць, што простага пашпарта недастаткова. Многія не вераць, паказваючы ў інтэрнэце маляўнічыя плакаты на некалькіх мовах «Цяпер у Беларусь без віз!». Некаторыя трапляюць у пастку, не ведаючы мовы.

Французскі горад-пабрацім, які прымаў нас год таму «Ад Брэста да Берасця» ў гэтым годзе таксама накіраваў свае погляды на нас. Французскія брэстчукі радасна напісалі ў сацсетках, што яны запланавалі ўжо ўсе дні, і якой датай яны будуць на мяжы. «Стоп!», - а дакумент у вас ёсць? Той, што замяняе візу?» - настойліва высвятлялі мы. «Не трэба ніякіх дакументаў!», - даводзілі нам суразмоўцы. «Дзейсныя пашпарты ў нас ёсць».

Не ведаю, ці ўдалося пераканаць партнёраў з пабраціма, але, напрыклад, сям'я бэльгійскіх фатографаў, што падарожнічае па свеце, таксама абрала наша кірунак, купіўшыся на таннасць і таямнічую невядомасць нашай краіны. Яны яшчэ ўчора даказвалі нам, што мы не ў курсе і што яны 100% прыедуць да нас роварамі!!! Без віз у чэрвені.

Крыху прасцей з палякамі, - тут працуе сарафаннае радыё. Палякі не вельмі-то кідаюцца на гэты дэвіз, у большай ступені бурчаць, з нагоды таго, што калі ўжо і купілі турпрадукт, то чаму нельга, напрыклад, з Берасця ў Гародню. Так нядаўна рэдактар аднаго з буйных часопісаў абураўся «бяздумнасці» нашых чыноўнікаў.

Абурэнні мы не раз выслухоўвалі і ад таго, якім чынам «бяруць» турыстаў у вокнах рэгістрацыі на месцы жыхарства прымальнай стараны.

«Толькі, што не гаўкаюць» - з усмешкай апісваў сваю сітуацыю госць, які надумаў падарожнічаць па краіне большую, чым можна прабыць без рэгістрацыі колькасць дзён.

З чым госці з'язджаюць? Што добрага застаецца ў іх у сэрцах ад знаходжання на беларускай зямлі? Гэта радасць камунікацыі з людзьмі. Адкрытыя, славянскія душы, гатовыя ў кожную хвіліну дапамагчы, падказаць.

Гэта ўсё радуе.

Хацелі б прыехаць у краіну яшчэ раз? Большасць апытаных адказваюць «не». Чыста, спакойна, усё новае, але даведаліся раз, парэкамендуем сябрам і блізкім, самі другім разам не паедзем – звыклі да камфорту і шкада марнаваць нервы і сілы на вашых межах і месцах выдачы дазволаў/аплат дарог. Гэта не распаўсюджваецца на бліжэйшых суседзяў.

Польскія турысты, загартаваныя ўжо на межах, і маюць багаж ведаў, як з намі сябраваць, вяртаюцца да нас зноў і зноў. Камусьці вельмі падабаюцца глазураваныя сыркі і «сантаўская» прадукцыя, хтосьці прыязджае сюды адкрываць для сябе ўсё новыя і новыя вытокі польскасці. Моладзь перасякае мяжу з мэтай пабываць на дыскатэцы. Потым міжнародныя вяселлі. Сваім парадкам складваюцца стасункі суседзяў у бізнэсе. Вялікая колькасць турыстаў прыбывае ў рамках культурна-спартыўнага абмену.

Будзем спадзявацца, што механізм, які тычыцца наведвання нашай краіны, будзе неўзабаве выпраўлены і адшліфаваныя шурпатасці, якія чыняць людзям столькі «падводных камянёў». А Міністэрства замежных спраў, прапагандуючы за мяжой інфармацыю аб гасціннасці нашых шырот, вялікімі літарамі будзе паказваць на тое, што аднаго пашпарта і страхоўкі для прыезду ў Берасце і Гародню пакуль не дастаткова.

Напісаць каментар 27

Таксама сачыце за акаўнтамі Charter97.org у сацыяльных сетках