«Што зрабіў ты, чыноўнік?»

Стаўленне ўладаў да пустых дамоў у сельскай мясцовасці шакіруе.

Сланімчанін Мікалай Барысік мяркуе, што закопваць дамы ў зямлю - не выйсце са становішча. Мікалай Мікалаевіч даслаў у рэдакцыю «Газеты Слонімскай» ліст, у якім прыводзіць шэраг станоўчых прыкладаў таго, як па-гаспадарску можна распарадзіцца тым, што маем.

Між іншым, ён піша: СМІ ўзнялі пытанне пра стаўленне ўладаў да пустых дамоў у сельскай мясцовасці. Я думаю, гэтую і падобныя тэмы трэба разглядаць з дзяржаўнага (гаспадарчага) пункту больш шырока.

Міжволі ўспамінаецца, як італьянцы апавясцілі ўвесь свет праз друк, што вежу, якая пахілілася, ў горадзе Пізе трэба ратаваць. Яе вышыня з 12-павярховы дом. І галоўнае, улады горада Пізы не спяшаліся яе развальваць. Яны прынялі ўсе найлепшыя прапановы, каб яе выпрастаць, выратаваць.

Чаго не скажаш пра слонімскія ўлады. Развальваецца шмат чаго за апошні дзясятак гадоў, што і не хочацца ўсё пералічваць. Галоўнае, усё ціха і моўчкі робіцца, не так, як на «загнілым» Захадзе. Перш чым ламаць, далі б магчымасць выказацца грамадзянам іншых краін, не кажучы пра сваіх людзей. Закапаць вёску, дамы - прасцей простага. А пытаецца, што зрабіў ты, чыноўнік, каб даць вёсцы другое дыханне?

За сваё працоўнае жыццё я прапрацаваў у шахтах блізу 14 гадоў у розных рэгіёнах былога Саюза, і ўсюды пры жаданні дзе-небудзь штосьці можна добрае павучальнае пераняць. Напрыклад, я жыў ва Украіне, працаваў на шахтах у Новавалынску. Там вельмі шмат хто з жыхароў у хатніх умовах разводзілі андатраў і нутрый.

У Бураціі многія мае калегі-шахцёры займаліся развядзеннем пясцоў, норак, кожны знаходзіў сваё хобі.

У Кобрыне маецца гаспадарка па гадоўлі страусаў. Экзотыка, ці не праўда?

Пра ўсё гэта трэба інфармаваць нашых грамадзян, размяшчаючы інфармацыю ў СМІ. І варушыцца, не сядзець у кабінетах, як гэта робяць нашы чыноўнікі. Бо хтосьці за штосьці павінен несці адказнасць.

Да прыкладу, ва Усходняй Сібіры і на Далёкім Усходзе для японскіх турыстаў ёсць выгляд занятасці - папрацаваць у гародах, на градках у сібіракоў, бо ў іх амаль няма садоў. Японцы гэтаму сібіраку з задавальненнем у агародзе праполку зробяць, ды яшчэ і дадуць грошай гаспадару агарода за такое задавальненне.

У бэльгійскай сталіцы становіцца папулярным здаваць у арэнду градкі на дахах. Кожны можа ўзяць у арэнду градку. Уявіце, што ягады і гародніну вырошчваюць на даху дома, дзе 250 градак і ў кожнай свой гаспадар. За 39 еўраў на месяц градкі здаюць у арэнду, кожная па тры квадратныя метры. На ёй цэлы год вырошчваюць клубніцы, агуркі, памідоры, брокалі і інш. Даглядаць за градкамі не трэба, гэта робяць навучаныя людзі - тры садоўнікі і аграном. Яны паліваюць, угнойваюць, выполваюць пустазелле і г.д. Арганізаваў сад на даху фермер, які кажа, што ў Брусэлі месца для градак не знайсці, а свабодных дахаў шмат. Фермер засеяў ужо тры дахі ў Парыжы. Вось бы гэтаму фермеру Жан-Патрыку прапанаваць пустыя беларускія вёскі!

Таму, перш чым закопваць у вёсцы дамы ў зямлю, трэба абдумваць, і калі ўжо зусім безгаспадарны дом, то я б яго аддаў якой-небудзь турыстычнай фірме, вядома, папярэдне зрабіўшы там рамонт, захаваўшы печы і г.д. І можна прапаноўваць на летні сезон пажыць турыстам, тым жа японцаў, кітайцаў або еўрапейцам. Не трэба секчы з пляча, усё, што створана намі і прыродай, трэба захоўваць і памнажаць, але не знішчаць.

Слонімшчына гістарычна ўнікальная, трэба ўсё закінутае, забытае аднавіць, не сядзець склаўшы рукі. Выдзяляць матэрыяльныя сродкі для ўладкавання нашага краю», - падзяліўся сваім меркаваннем неабыякавы сламнічанін.

А і праўда, як тут не пагадзіцца з меркаваннем Мікалая Барысіка. Сядзець склаўшы рукі ці закопваць пустыя хаты ў зямлю прасцей простага, а вось знайсці спосаб, каб захаваць усё гэта, неабходныя пэўныя намаганні, на якія пакуль няма ні грошай, ні ахвочых.