«Слава быў на дзве галавы мацнейшы за Карніленку»

Аляксандр Івулін пагаварыў з першым трэнерам футбаліста Валянцінам Дамашэвічам, каб зразумець, што перашкодзіла малодшаму Глебу рэалізаваць свой патэнцыял:

- Мне нават не прыйшлося хадзіць па школах або дварах, каб знайсці гэтага таленавітага хлопца. Неяк да мяне падышоў яго старэйшы брат, які ўжо займаўся ў школе «Дынама»: «Станіслававіч, а можна я вам свайго брата пакажу? Толькі ён на два гады маладзейшы».

Вядома, мне захацелася паглядзець на хлапчука, бо Саша ўжо ў тым узросце сур'ёзна вылучаўся на фоне аднагодкаў. Мы добра размаўлялі з яго бацькам, які вельмі любіў футбол. Ён казаў, што малодшы сын глядзіцца нават цікавей за Сашу. Слава меў больш моцны целасклад і вельмі высокую хуткасць. Як раз у той момант я набіраў групу 1983-га года нараджэння, так і стаў першым трэнерам Глеба-малодшага. Праўда, за яго выхаванне ў будучыні грошы атрымлівалі зусім іншыя людзі, якія аформілі патрэбныя паперы. Я ж нічога не ведаў пра гэтыя дакументы.

З хлопцамі гэтага ўзросту я папрацаваў тры гады. Цяпер таксама працую з дзецьмі. Калі яны толькі прыходзяць у школу, хлапчукоў шмат чаму трэба вучыць. Са Славай - зусім іншая сітуацыя. Ён умеў усё: абыходзіцца з мячом, адкрыцца, забіць. На жаль, у апошнія гады і Саша, і Слава разгубілі свае бамбардзірскія якасці. У дзіцячым узросце яны забівалі па-сапраўднаму шмат.

Бывала, у дзяцінстве Слаўка выходзіў адзін на адзін з брамнікам, абгульваў яго, але не адпраўляў мяч у сетку, а рабіў паўзу і зноўку накручваў абаронцаў. Хлапчук тварыў такія рэчы нават у больш-менш свядомым узросце. Ён здзекаваўся з спаборніка і хацеў усё зрабіць прыгожа. А як ён бег! Зрываўся з месца, быццам «Мэрсэдэс». Зноў жа, ён быў добра складзены фізічна і вылучаўся каардынацыяй. Дужы такі ваўчаня :).

Пазней я заняўся камандай «Дынама-Юні». Калі вывеў яе ў першую лігу, стаў прыцягваць туды маладых выхаванцаў клубнай школы. Калі Славе споўнілася 16 гадоў, узяў яго да сябе. Цяпер працую з хлопцамі 14-15 гадоў і нават не ўяўляю, каго з іх праз год-два можна аддаць у каманду першай лігі. А ў 1999 годзе Слава згуляў за «Юні» парадку 15 матчаў, у якіх забіў сем мячоў. Такой выніковасцю не мог пахваліцца нават Саша Глеб, які правёў за «Дынама-Юні» адзін круг і забіў адзін мяч. Праўда, потым Лёша Бага пераманіў свайго сябра ў БАТЭ. Ці жарт, у «Дынама-Юні» Саша Глеб атрымліваў 15 даляраў на месяц :).

Слава з самага дзяцінства адрозніваўся няпростым характарам. Просты прыклад: зімой падчас трэніровак у зале я дазваляў бацькам прысутнічаць на занятках. Нярэдка бацька Славы рабіў яму заўвагу, а той не лез за словам у кішэню і адказваў у вельмі жорсткай форме. У Глеба-малодшага зусім іншы характар у параўнанні з Сашам. Старэйшы Глеб - больш спакойны і рахманы, а Слава - вельмі яршысты.

Думаю, праз свой тэмпераменту ён і не змог рэалізаваць талент. Як бачым, ён ніколі не лез за словам у кішэню ў больш дарослым узросце, мог «напхаць» любому трэнеру. Як я знаходзіў да яго падыход? Гэта было зрабіць проста, бо ў дзяцінстве дзіця можа не слухаць бацькоў, а да трэнераў ставіцца з павагай.

Пачуццё гумару у Славы з'явілася з узростам. Падчас нашай працы ён асабліва не балакаў. Хоць раскажу адну гісторыю. Неяк «Дынама-Юні» гуляла ў Светлагорску. Пасля першага тайма вялі 2:0, але ў другой палове спаборнікі адыграліся і моцна прыціснулі нас да брамы. Настолькі, што іх брамнік выходзіў ледзь не да цэнтральнага кола. На шчасце, ён не вельмі добра гуляў нагамі.

У самым канцы мы выбіваем мяч у раён цэнтра, да яго ляціць брамнік і махае міма. Тады мяч падхоплівае Слаўка і на ўсёй хуткасці імчыць да пустой брамы. Стаў на лінію і ўжо збіраўся сесці на мяч, каб закаціць яго пятай кропкай. Як жа мы крычалі з лаўкі: «забівай проста так!» бо ў адваротным выпадку праз непавагу да спаборніка гэты гол маглі скасаваць. Слава пастаяў, падумаў і ўсё-такі адправіў мяч у браму нагой.

Слава так і не змог рэалізаваць свой патэнцыял. Пра гэта кажа і ён сам, і многія спецыялісты. Глеб-малодшы мог гуляць як мінімум на ўзроўні свайго брата. Якія клубы былі ў яго ў кар'еры? Пара каманд у Нямеччыне, Швейцарыя, Кітай, Грэцыя. Слава не пагуляў нават у чэмпіянаце Расеі. Вядома, гэта хвалюе. Ён не так фанатычна ставіўся да трэніровачнага працэсу.

Просты прыклад: у адзін час з Глебам у «Дынама-Юні» прывезлі яго аднагодка Сяргея Карніленку. Тады Слаўка быў на дзве галавы мацнейшы. Не ў крыўду, але Сярога быў папросту драўляным. Ён часта губляў мяч, але які ж у яго быў байцоўскі характар! Як Сярога шчыраваў на гульнях і трэніроўках! Паглядзіце, што ў выніку атрымалася: Карніленка пагуляў у кіеўскім «Дынама», «Дняпры», «Рубін», «Зеніце», «Блэкпуле», «Крылах Саветаў». На жаль, Слава не можа пахваліцца такой кар'ерай.