«Як жыць – дык жыць для Беларусі»

Шумець будуць нівы над вольнай Дзвіною, Над Бугам, над Нёмнам: «Жыве Беларусь!»
----------------------------
Жыве Беларусь (Літва)!
Жыве - Вечна!

Скарб.
Божым намаганьнем
дадзена жыцьце мне…
Паляшук быў бацька -
ад яго шляхетнасьць.

Дадзена зямля адвеку
мне ў сталецьцях скарбам -
цуд, што толькі песьняю,
шэптам, мо адзначу.

Што квітнеюць дзвонка
тыя дрэвы ўвесну!
Сад, бы - рай нябескі
ў водары паветра!

Нарадзілася вольнай
дый жыла б, як трэба!
Ад дзядоўскіх вогнішчаў -
было ж запавечана!..

З даляў і аблоняў
і блакітаў ільняных,
ад палесскіх золкаў -
мая зграбнасьць стану…

З соснаў гонкіх, смольных,
сонейкам, што пахнуць,
з красак усіх польных -
тая пекнасьць твару..

Шляхтаю Каруны,
продкі былі польскія
ды пя’яць я буду
для свайго народа!

Мову даў мне Божа
найвялікшу ў сьвеце!
Дух вякоў літоўскі
ў сэрцы ня чэзьне!

Дэспотызм узяў усходні
маю ўроднасьць і фарбы…
Голад, страх, сухоты -
даў крывавы Сталін!..

А маем бацькам так -
чога адабрана?..
Кінулі іх каты
з волі - ў тое рабства!
........

Нялюцкім прыгонам -
шлях той таравалі,
сібірскімі марозамі-
твары таўравалі!..

Дыж майму народу
адабрана Мова -
ен, праз моўчнасьць, розум
зробіць сваей зброяй!

І праз еднасьць, у згодзе
тых сыноў ўспамяне,
Літвы абаронцаў,
у запамках скананых!..

Дыж імя' сапраўднага,
дадзенага Богам,
паспольства пазбаўлена
вялікалітоўскае!..

Але ж сонца ўстане,
конча, над Літвою
ды сумленьнем, праўдай
народ пераможа!

Шчодры, ты на рэдкасьць,
мой народзе, шчыры,
ў сваей шляхетнасьці
йдзеш па сьвеце з’ мірам!

Мой народ ашчадны
да ўсяго жывога -
будзеш моцным, шчасным,
аблашчаны Богам!

Дзе й жыла ў сьвеце -
тут мае бажаньне
вартасьцяў і хлеба –
тут душой адданая!

Арыгинальная публикацыя. Дзякуй вялики. Жыве Беларусь!