Плакаты беларусаў, прысвечаныя цэнзуры, перамаглі на міжнародным конкурсе
- 13.09.2018, 12:35
- 12,715
Беларусы сталі найлепшымі сярод 394 мастакоў з 38 краін.
7 верасня ў Асвенціме адкрылася VII Міжнародная біенале сацыяльна-палітычнага плаката, піша the-village.me.
У гэтым годзе 394 мастакі з 38 краін, ад Афганістана да ЗША і Зімбабвэ, даслалі 758 плакатаў. З іх да выставы былі дапушчаныя толькі 73 работы.
Біенале прысвечана пытанням і праблемам грамадзянскай супольнасці. На думку арганізатараў, плакат - «найбольш красамоўная форма паказу каментара мастака, якая дасягае самай шырокай аўдыторыі».
Журы ўручыла тры ўзнагароды, а таксама ўзнагародзіла восем мастакоў у спецыяльных катэгорыях.
Першая ўзнагарода (1st Prize) дасталася беларусу - Юрыю Тарэеву за плакат «Цэнзура». Таксама беларускі мастак і дызайнер Уладзімір Цэслер атрымаў за плакат «Міністэрства культуры» ўзнагароду рэктара Акадэміі прыгожых мастацтваў у Кракаве.
Журналісты ўзялі каментар у Юрыя Тарэева з нагоды ягонай працы:
«Гэта праблемы не толькі Беларусі - яны агульначалавечыя»
- Плакат Уладзіміра Цэслера называецца «Міністэрства культуры». Ёсць такі вядомы выраз - «Стрыгчы ўсіх пад адзін грэбень», гэта значыць, рабіць усіх аднолькавымі.
Мастацтва і Міністэрства культуры - розныя рэчы. Напэўна, Уладзімір ставіў пытанне: ці трэба мастаку міністэрства? Не ўсе могуць быць аднолькавымі, роўнымі, як быццам прычэсанымі. Думаю, гэты сэнс ён укладаў у сваю працу.
Мой плакат - з гузікам, называецца «Цэнзура». У ім я выкарыстоўваю сімвал гузіка, які выкарыстоўваюць, каб зашпіліць, схаваць, зрабіць роўным. Дзве маленькія дзірачкі, якія ёсць у гузіку, гэта маленькія вочкі. Гэта значыць, чалавечак сядзіць за гэтым гузікам - ён адцэнзураваны і можа толькі глядзець праз гэтыя маленькія дзірачкі. Закрытасць, а не адкрытасць.
Плакаты нельга апісваць, яны самі за сябе кажуць. Яны і з'яўляюцца тым візуальным выказваннем, якое адрозніваецца ад маўленчага.
У тым, што беларусы перамаглі з працамі на тэму цэнзуры і «ўраўнілаўкі», я не бачу іроніі. Думаю, зусім не мае значэння, з якой краіны плакат. На біенале была даслана велізарная колькасць плакатаў, больш за семсот, а абрана ў дзесяць разоў менш. Гэта значыць, адбор быў неверагодна вялікі. І на гэтай выставе, у каталогу, людзі кажуць пра самыя актуальныя сусветныя праблемы. Гэта праблемы не толькі Беларусі - яны агульначалавечыя і знаходзяць водгук у журы і гледача. Я не думаю, што прыналежнасць да пэўнай краіны з'яўляецца крытэрам адбору. Гэта зусім не так.
Журы выбірала тыя плакаты і выказванні, якія не глядзяць у мінулае, а накіраваны ў сучаснасць і будучыню. Таму я не думаю, што гэта тычыцца толькі Беларусі.
Была цырымонія ўзнагарод, і пераможцаў выклікалі на сцэну, уручалі ўзнагароды. Пра кожны плакат маглі казаць нешта. Напрыклад, рэктар Акадэміі прыгожых мастацтваў у Кракаве сказаў некалькі слоў пра працу Уладзіміра Цэслера - гэта значыць, было вельмі ўважлівае стаўленне.
Паколькі ўзнагароджанне прайшло зусім нядаўна, мы паспелі толькі размясціць інфармацыю пра яго ў Facebook, і нас павіншавалі людзі, якія гэта прачыталі. Але ўзнагарода на такім міжнародным конкурсе - вельмі ганарова і радасна. Рэдкі выпадак, калі мастакоў адзначаюць на такіх сусветных форумах. Удзел у такіх конкурсах дае прафесійную ўпэўненасць у сусветным кантэксце.
Працы, якія атрымалі другую і трэцюю ўзнагароду на біенале.