Беларускі блогер выкрыў чарговы міф пра Сталіна

У СССР рэчаіснасць моцна адрознівалася ад прапагандысцкай хлусні.

Сегодня будет интересный пост, разоблачающий ещё один из сталинистских мифов — о том, что товарищ Сталин якобы был каким-то там "другом детей" и вообще очень их любил, пишет известный белорусский блогер Максим Мирович в своем ЖЖ.

Позже, с развенчанием культа личности "великого вождя" такие же истории начали рассказывать про Ленина, что тоже было полной пропагандистской ложью. Реальное положение вещей было совсем иным. Сталин не только не любил детей, но и с легкостью подписал такие законы, по которым детей могли сажать и расстреливать наравне со взрослыми.

Итак, в сегодняшнем посте — разбираем миф о "Сталине — большом друге детей».

Образ «Великого Отца и Учителя».

Думаю, те, кто учился во времена СССР в школах, хорошо запомнили "ленинские цитаты", которые висели практически в любой советской школе шестидесятых-восьмидесятых годов. Одной из таких цитат была знаменитая фраза "Учиться, учиться и учиться — такова наша главнейшая задача", приписываемая Ленину в рамках его культа. Часто эта фраза висела на большом плакате в вестибюле школы либо в ленинской комнате, а под ней стоял бюст Вождя и 1-2 красных знамени.

Что интересно — в годы культа личности Сталина детям рассказывали, что эту фразу сказал Сталин. На картинке выше — кадр из малоизвестного советского фильма "Частная жизнь Петра Виноградова", снятого в 1934 году. В кадре можно увидеть плакат с цитатой Сталина — "Учиться, учиться и учится упорнейшим образом — такова задача". Как видим, в сталинские годы детей обрабатывали аналогичным образом, правда на роли "высшего авторитета, отца и учителя" вместо Ленина был Сталин с ровно теми же цитатами.

Вообще образ Сталина как "заботливого отца и учителя" прививался детям уже с самого раннего возраста. В тридцатые годы широко расхожим был стишок, который учили ещё дошкольники:

Я сижу на вишенке,

Не могу накушаться

Деда Сталин говорит —

"Надо маму слушаться".

Широкое распространение пропаганда Сталина как "отца всех детей" получила и в советской литературе тех лет. Думаю, все вы читали повесть "Витя Малеев в школе и дома" — она широко издаётся и сейчас. Современные критики недоумевают — "Как это Носов получил Сталинскую премию за эту книгу?". Всё дело в том, что они просматривали уже поздние, отцензурированные издания Вити Малеева. А в тех изданиях, что издавались до 1956-го года Сталин вполне себе присутствовал в виде "титулованного друга утят":

Можно также вспомнить "Первоклассницу" Евгения Шварца, по которой снят одноимённый фильм — там полно упоминаний Сталина, даже школа, куда пошла девочка Маруся, была в Сталинском районе, а в тексте оригинального изданий встречалось что-то вроде "И сам товарищ Сталин спрашивает первого сентября — а сколько девочек пошло в этом году в школы? А хорошо ли у нас учиться первоклассницам?". Кстати, в более поздних переизданиях книги имя Сталина оттуда убрали, в том числе и из репринтного издания оригинальной книги 1949 года, слева на фото репринт, а справа оригинальная книга:

В общем, как видите, уже с самого раннего детства детям внушали образ Сталина как "заботливого отца, учителя и друга детей", но всё это сильно отличалось от реальной картины.

«Убери эту вшивую!»

Как же Сталин на самом деле относился к детям? Существует вот такой снимок Сталина с девочкой на руках и с цветами, который очень любят все сталинисты, показывая на это фото и рассказывая о любви Сталина к детям. Как можно увидеть с фотоснимка выше — фотоснимок был чрезвычайно популярен в сталинские годы и часто использовался в наглядной агитации и пропаганде. На снимке Сталин запечатлён с бурятской девочкой Гелей Маркизовой, а сам снимок сделан в Кремле.

Судьба семьи девочки сложилась трагически — уже через год после снимка её отце был арестован, объявлен "японским шпионом" и расстрелян, а мать была сослана в Казахстан и там погибла. Геля прошла через советские детдома и спецприёмники, где никто не верил, что она и есть та самая "любимица Сталина" с фотографии — после ареста отца её имя тщательно вымарывали отовсюду, а про фото начли врать, что на нём изображена Мамлакат — таджикская ударница и сборщица хлопка.

Жизнь у Гели сложилась более-менее удачно — она смогла выстоять, отучиться и позже уехать за границу. Ещё в детстве она запомнила слова, которые тихонько по-грузински сказал Сталин стоявшему рядом Берии, улыбаясь через усы — "момашоре ег тилиани". Уже став взрослой, Геля узнала значение этой фразы — по-грузински эти слова означают "убери эту вшивую".

Расстрелы детей в сталинском СССР.

Сёння будзе цікавы допіс, які выкрывае яшчэ адзін са сталінісцкіх міфаў - пра тое, што таварыш Сталін нібыта быў нейкім там "сябрам дзяцей" і наогул вельмі іх любіў, піша вядомы беларускі блогер Максім Міровіч у сваім LJ.

Пазней, з разбурэннем культу асобы "вялікага правадыра" такія ж гісторыі пачалі распавядаць пра Леніна, што таксама было поўнай прапагандысцкай хлуснёй. Рэальнае становішча рэчаў было зусім іншым. Сталін не толькі не любіў дзяцей, але і з лёгкасцю падпісаў такія законы, паводле якіх дзяцей маглі саджаць і расстрэльваць нароўні з дарослымі.

Такім чынам, у сённяшнім допісе — разглядаем міф пра «Сталіна — вялікага сябра дзяцей».

Вобраз «Вялікага Бацькі і Настаўніка».

Думаю, тыя, хто вучыўся ў часы СССР у школах, добра запомнілі "ленінскія цытаты", якія віселі практычна ў кожнай савецкай школе шасцідзясятых-васьмідзясятых гадоў. Адной з такіх цытат была знакамітая фраза "вучыцца, вучыцца і вучыцца — такая наша найгалоўная задача", якая прыпісваецца Леніну ў рамках ягонага культу. Часта гэтая фраза вісела на вялікім плакаце ў вестыбюлі школы альбо ў ленінскім пакоі, а пад ёй стаяў бюст правадыра і 1-2 чырвоныя сцягі.

Што цікава - у гады культу асобы Сталіна дзецям распавядалі, што гэтую фразу сказаў Сталін. На малюнку вышэй - кадр з малавядомага савецкага фільма "Прыватнае жыццё Пятра Вінаградава", знятага ў 1934 годзе. У кадры можна ўбачыць плакат з цытатай Сталіна - "Вучыцца, вучыцца і вучыцца самым упартым чынам - такая задача". Як бачым, у сталінскія гады дзяцей апрацоўвалі аналагічным чынам, праўда на ролі "вышэйшага аўтарытэту, бацькі і настаўнікі" замест Леніна быў Сталін з роўна тымі ж цытатамі.

Наогул вобраз Сталіна як "клапатлівага бацькі і настаўніка" прышчапляўся дзецям ужо з самага ранняга веку. У трыццатыя гады шырока распаўсюджаным быў вершык, які вучылі яшчэ дашкольнікі:

Я сижу на вишенке,

Не могу накушаться

Деда Сталин говорит —

"Надо маму слушаться".

Шырокае распаўсюджванне прапаганда Сталіна як "бацькі ўсіх дзяцей" атрымала і ў савецкай літаратуры тых гадоў. Думаю, усе вы чыталі аповесць "Віця Малееў у школе і дома — яна шырока выдаецца і цяпер. Сучасныя крытыкі здзіўляюцца- "Як гэта Носаў атрымаў Сталінскую прэмію за гэтую кнігу?". Уся рэч у тым, што яны праглядалі ўжо пазнейшыя, адцэнзураваныя выданні Віці Малеева. А ў тых выданнях, што выдаваліся да 1956-га года Сталін быў у выглядзе "тытулаванага сябра качанят":

Можна таксама ўспомніць "Першакласніцу" Яўгенія Шварца, паводле якой зняты аднайменны фільм - там поўна згадак Сталіна, нават школа, куды пайшла дзяўчынка Маруся, была ў Сталінскім раёне, а ў тэксце арыгінальнага выданняў сустракалася нешта накшталт "і сам таварыш Сталін пытаецца першага верасня - а колькі дзяўчатак пайшло сёлета ў школы? А ці добра ў нас вучыцца першакласніцам?". Дарэчы, у пазнейшых перавыданнях кнігі імя Сталіна адтуль прыбралі, у тым ліку і з рэпрынтнага выдання арыгінальнай кнігі 1949 года, злева на фота рэпрынт, а справа арыгінальная кніга:

Увогуле, як бачыце, ужо з самага ранняга дзяцінства дзецям убівалі вобраз Сталіна як "клапатлівага бацькі, настаўнікі і сябра дзяцей", але ўсё гэта моцна адрознівалася ад рэальнай сітуацыі.

"Прыбяры гэтую вашывую!»

Як жа Сталін напраўду ставіўся да дзяцей? Існуе вось такі здымак Сталіна з дзяўчынкай на руках і з кветкамі, які вельмі любяць усе сталіністы, паказваючы на гэта фота і апавядаючы пра любоў Сталіна да дзяцей. Як можна ўбачыць з фотаздымка вышэй -ён быў надзвычай папулярны ў сталінскія гады і часта выкарыстоўваўся ў навочнай агітацыі і прапагандзе. На здымку Сталін зняты з бурацкай дзяўчынкай Геляй Маркізавай, а сам здымак зроблены ў Крамлі.

Лёс сям'і дзяўчынкі склаўся трагічна - ужо праз год пасля здымка ейны бацька быў арыштаваны, абвешчаны "японскім шпегам" і расстраляны, а маці была высланая ў Казахстан і там загінула. Геля прайшла праз савецкія дзіцячыя дамы і спецыяльныя прыймальнікі, дзе ніхто не верыў, што яна і ёсць тая самая "ўлюбёнка Сталіна" з фатаграфіі - пасля арышту бацькі яе імя старанна выкасоўвалі адусюль, а пра фота пачалі хлусіць, што на ім выяўленая Мамлакат - таджыцкая актывістка і зборшчыца бавоўны.

Геліна жыццё склалася больш-менш удала - яна здолела выстаяць, адвучыцца і пазней з'ехаць за мяжу. Яшчэ ў дзяцінстве яна запомніла словы, якія ціхенька па-грузінску сказаў Сталін Берыю, што стаяў побач, усміхаючыся праз вусы - "мамашорэ ег тыліяні". Ужо стаўшы дарослай, Геля даведалася значэнне гэтай фразы — па-грузінску гэтыя словы азначаюць "прыбяры гэтую вашывую".

Расстрэлы дзяцей у сталінскім СССР.

Ды і ў цэлым - рэальная сітуацыя стаўлення да дзяцей у сталінскім СССР была далёкай ад той, пра якую апавядалі дзецям у сталінскіх школах. У СССР існаваў закон, паводле якога да дзяцей, пачынаючы з 12-гадовага веку, магло ўжывацца смяротнае пакаранне, і дзяцей сапраўды каралі смерцю. Думаю-у тым ліку, і паводле сумна вядомага "ўказу сем-восем", які таксама называюць "закон аб каласках". Гэты закон Сталін падпісваў і прымаў асабіста.

Такія справы. Увогуле, як бачыце, ніякім "сябрам дзяцей" Сталін напраўду не быў - усё гэта толькі чарговыя выдумкі сталіністаў.

Напішыце ў каментарах, што вы пра ўсё гэта думаеце, цікава.