Крык душы гамяльчанкі: У мяне пачалася істэрыка ад крыўды за нашых беларусаў

Гісторыя жанчыны, якой патрэбна была дапамога.

Чытачку «Онлайнер» завуць Марына, яна жыве ў Гомелі. Нядаўна абставіны давялі яе да слёз проста ў гарадскім аўтобусе. Жанчына сутыкнулася з тым, што побач з табой парой дробязныя і чэрствыя людзі. Ёсць, зрэшты, і іншыя, дзякуючы ім усё скончылася добра. Варта ўлічваць, што гэты аповед вельмі эмацыйны і, магчыма, для жорсткіх высноваў недастаткова звестак.

Марына на шостым месяцы цяжарнасці, асабліва ўдакладняе: выглядае прыстойна, добра апранутая. Гэта значыць, для нейкага прадузятага стаўлення падстаў няма... Непрыемная сітуацыя здарылася ў аўтобусе.

«Забягаць, гляджу ў сумцы, не знаходжу там на праезд, - распавядае жанчына. - У мяне заўсёды шмат дробязі, а тут, відаць, усю аддала ў краме. Папрасіла кандуктара ўвайсці ў становішча, маўляў, муж сустрэне на прыпынку і заплаціць».

Але бяды не скончыліся: высветліліся, што мужу не патэлефанаваць - на тэлефоне скончыліся грошы. Усё адно да аднаго...

«Такая сітуацыя ў мяне ўпершыню. Я заўсёды аплачваю тэлефон праз інтэрнэт, а ў гэты раз была толькі гатоўка, - тлумачыць Марына. - Учора дрэнна сябе адчувала, не з'ездзіла ў банк заплаціць, хацела сёння...»

Але не бяда, вакол беларусы, яны заўсёды дапамогуць. Марына звярнулася да мужчыны, які сядзеў насупраць.

«Папрасіла скінуць майму мужу, каб ён ператэлефанаваў. Мужчына пацікавіўся, які там аператар, паведаміў, што іншы, і адмовіў. Я звярнулася да стаяўшай побач дзяўчыны - у яе таксама непрыдатны аператар. Усё ж яна неахвотна патэлефанавала на паказаны мной нумар. Муж ператэлефанаваў тут жа...

І ў гэты момант у мяне пачалася істэрыка. Ад крыўды за нашых беларусаў. Я проста не магла сябе супакоіць. Слёзы ліліся як з вядра. Здавалася б, дробязь, але крыўдна, што бываюць такія абставіны. Звярнулася ж па капеечную дапамогу...

Адзін хлопец убачыў, што адбываецца і заплаціў за праезд. Я не хацела, упіралася, але ён намагаў. Потым падышла тая дзяўчына. Відаць, ёй стала няёмка, што не моцна хацела тэлефанаваць. Спытала, чаго я адразу не папрасіла гэтыя 50 капеек. Я не ўмею жабраваць. Муж, вядома, сустрэў і хацеў заплаціць за праезд...

Я гэта да чаго. Беларусы не вельмі добрыя і добразычлівыя людзі. У мяне былі ў жыцці розныя сітуацыі. Нават на выпіўку давала чужым людзям. Але на сабе такое адчула ўпершыню».

Зразумела, беларусы - розныя. У кагосьці life :), у кагосьці velcom... І варта ўсё ж улічваць, што Марыне ў выніку дапамаглі.

Каб зразумець, якія мы насамрэч, неабходнае апытанне. Таксама самы час распавесці ў каментарах, як вы дапамаглі камусьці. Ці - як дапамаглі вам.