Газавы капкан Расеі: чарговы стратны праект Крамля

Нават блакітнае золата пачынае злосна жартаваць з РФ.

Расея з'яўляецца самай багатай краінай у свеце паводле аб'ёмаў прыроднага газу ў яе нетрах, і не дзіўна, што менавіта гэты рэсурс, гэтак як і нафта, з'яўляецца адным з галоўных допінгаў тэхналагічна і культурна адсталай краіны. Але, як паказвае час, нават блакітнае золата пачынае злосна жартаваць з Расеі, піша блогер Злы адэсіт для inforesist.org.

Як вядома, на гэтым тыдні пачаліся першыя пастаўкі звадкаванага газу ў Калінінградскую вобласць у абыход магістральнага газаправода Менск-Вільня-Коўна-Каралявец. У гэты час такія пастаўкі ажыццяўляюцца на той выпадак, калі Літва наважыць адмовіцца ад транзіту газу ў Калінінградскую вобласць, альбо, у перспектыве, поўнай адмовы ад паслуг гэтай балтыйскай краіны.

Вядома, з пазіцыі ура-патрыятычных настрояў і з улікам наратываў крамлёўскай прапаганды гэта нішто іншае, як дэманстрацыя энэргетычнай незалежнасці РФ. З пазіцыі ж эканомікі - гэта 27 млрд рублёў страт штогод і клопат у выглядзе газаправода, які трэба будзе абслугоўваць нават пры яго невыкарыстанні. Груба кажучы, 30 млрд рублёў штогод будзе ісці менавіта на гэтую "энэрганезалежнасць" у рэжыме незваротных выдаткаў.

У прынцыпе, нічога дзіўнага ў тым, што чарговы газавы праект Крамля стратны - не. У цэлым, як вядома, агульная сума крэдытаў і пазык ва ўсіх праектах "Газпрома" на сённяшні дзень ужо перасягае $ 100 млрд і гэта пры тым, што акупнасць галоўных выдаткаў манаполіі, яго надзей і спадзяванняў - "Паўночнага струменю - 2", "Моцы Сібіры" і "Турэцкага струменю" надыдзе толькі праз 50 гадоў!

Вынікам такога неразумнага размеркавання сродкаў стала тое, што ў самой РФ газатранспартная сетка прыходзіць у непрыдатнасць і заняпад. Да прыкладу, калі ў 2017 годзе рамонтныя работы на ГТС РФ праводзіліся на 2,8 тыс км, то ў 2018-м яны з цяжкасцю ахапілі 750 км. Пры гэтым колькасць аварый узрасла ў 2 разы, а 88% з іх адбылося праз спрацаванасць, карозію і дэфэкты ГТС.

Газіфікацыя жа краіны па-ранейшаму жадае лепшага, і толькі 68% населеных пунктаў і гарадоў маюць прылучэнне да ГТС.

Фактычна, Расея, імкнучыся пазіцыянаваць сябе як глабальнага гульца на газавым рынку, у варунках, калі разгарнулася небывалая экспансія ЗПГ ЗША, вымушаная балансаваць паміж рэпутацыйнымі праектамі і фактычнымі стратамі ад іх, дабівалі да абуха наяўную ГТС і эканоміку краіны.

І, упэўнены, неўзабаве мы пачуем у рамках крамлёўскай прапаганды пра рост вытворчасці і паставак СПГ Расейскай Федэрацыяй, якая, маніпулюючы лічбамі, уключыць у справаздачы і пастаўкі ў Калінінградскую вобласць.

Аднак гэта будзе кропля ў моры ў параўнанні са імклівай манапалізацыяй рынка ЗША, якія у 2019 годзе, паводле прагнозаў, перавысяць адзнаку экспарту СПГ у 80 млрд кубамэтраў на год (больш за 55 млн тон на год). Пры гэтым без найменшых страт для сваёй эканомікі і сваёй краіны ў цэлым.

Перагулялі?