Стала вядома, дзе жывуць самыя шчодрыя людзі

Найбольш прагныя - у Расеі ды Кітаі.

«Маштабнае даследаванне прыйшло да нечаканых высноў пра гатоўнасць людзей у розных краінах ахвяраваць сродкі або дапамагчы іншым. Пры гэтым больш дзіўным выявілася тое, у якіх краінах людзі не думаюць пра астатніх, чым тое, якія краіны занялі першыя шэрагі сусветнага рэйтынгу», - паведамляе нямецкае выданне Die Welt (пераклад - inopressa.ru).

Маштабны аналіз быў праведзены дабрачынным фондам Charities Aid Foundation (CAF). «Цягам дзесяці гадоў даследчыкі апыталі блізу 1,3 млн чалавек у 126 краінах на прадмет таго, колькі сродкаў яны марнуюць на дабрачынныя мэты, як часта дапамагаюць незнаёмцам, якія патрапілі ў бяду, і наколькі яны ўцягнутыя ў працу на грамадскіх пачатках», - паведамляе журналіст Франк Штокер.

На першым месцы выявіліся амерыканцы, «якія нязменна дэманструюць высокую гатоўнасць ахвяраваць грошы, надаваць падтрымку людзям, якія выявіліся ў цяжкай сітуацыі, і працаваць на грамадскіх пачатках. Аднак адразу за імі, на другім месцы, нечаканым чынам выявілася М'янма. Таксама дзявятае і дзясятае месца рэйтынгу занялі краіны, якія хутчэй належаць да бедных: Шры-Ланка і Інданэзія».

«CAF тлумачыць шчодрасць людзей у гэтых краінах рэлігійнымі традыцыямі. «Як у М'янме, так і ў Шры-Ланцы значную частку насельніцтва складаюць паслядоўнікі будызму Тхеравады», - гаворыцца ў аналізе. Сярод прыхільнікаў гэтай рэлігіі прынята рэгулярна дапамагаць манахам ахвяраваннямі ў выглядзе ежы ці грошай. У Інданэзіі ў сваю чаргу ўплывае ісламская традыцыя закята, якая прадпісвае ахвяраванні бедным».

«Такі склад лідаруючай групы краін здзіўляе амаль гэтак жа, як і група, якая выявілася ў канцы спісу. Яго замыкае Кітай. Народная рэспубліка стала адзінай краінай, якая ва ўсіх трох вывучаным пунктах выявілася ў ліку дзесяці краін з найгоршымі паказчыкамі. (...) І гэта пры тым, што амаль ніводная нейкая іншая краіна за апошнія 20 гадоў перажыла такі імклівы рост дабрабыту, як Кітай. Сёння даход на душу насельніцтва перавышае там даход у М'янме амаль утрая», - паказвае выданне.

На такую неадпаведнасць звярнула ўвагу даследаванне Праграмы развіцця ААН яшчэ ў 2016 годзе: тады ў якасці прычын былі названыя розныя фармальныя і прававыя аспекты, напрыклад, адсутнасць падатковага стымулу для ахвяраванняў або забарона збору ахвяраванняў прыватнымі арганізацыямі. Аднак з тых часоў гэтыя законы па большай частцы былі рэфармаваныя, што, зрэшты, не змяніла сітуацыі. Згодна з новым даследаваннем CAF, прычынай адсутнасці шчодрасці ў кітайцаў з'яўляецца таксама канфуцыянская традыцыя. «Яна прадугледжвае дапамогу іншым - аднак толькі ў выпадку, калі яны належаць да ўласнага роду. Насамрэч у Кітаі па гэты дзень адбываюцца выпадкі, калі чалавек атрымаў сур'ёзную траўму, але дзясяткі мінакоў будуць проста ісці побач і не дапамогуць. Гэтая абыякавасць да лёсу іншых настолькі глыбока ўвайшла ў вобраз мыслення, што ў Кітаі ўжо былі выпадкі, калі ахвяры падавалі ў суд на тых, хто надаваў ім дапамогу», - гаворыцца ў артыкуле.

Такое становішча рэчаў цалкам супярэчыць практыцы афрыканскіх краін. У пункце аб дапамозе незнаёмцам яны занялі ў рэйтынгу CAF першыя месцы: Ліберыя на першым месцы, С’ера-Леонэ - на другім. У дзясятку першых краін у гэтым пытанні ўвайшлі таксама Кенія, Замбія, Уганда, Нігерыя і Малаві. «CAF тлумачыць гэта філасофіяй убунту, якую практыкуюць у значнай частцы Афрыкі і якая грунтуецца на спагадзе і ўзаемнай дапамозе, неабходных для стварэння гарманічнага грамадства».

Што тычыцца Кітая, то, на думку даследчыкаў, абыякавасць у дачыненні да іншых ўмацавалася тут у камуністычны перыяд, бо прынамсі ў першыя дзесяцігоддзі рэжыму ўважалася, што прызнанне патрэбнасці ў дабрачыннасці раўназначнае правалу дзяржавы.

«У спісе краін, дзе людзі менш за ўсё гатовыя дапамагаць іншым, пераважаюць дзяржавы, якія некалі знаходзіліся пад камуністычным праўленнем», - канстатуе даследаванне CAF. Расея ў агульным рэйтынгу выявілася толькі на некалькі радкоў вышэй за Кітай». Кітай заняў у рэйтынгу 126 месца, у той час як Расея апынулася на 117 месцы, паведамляе Die Welt.