Логіка страуса

Ці здольнае такое войска абараніць краіну?

Тэлеграм-канал «Баста» апублікаваў яшчэ адзін ліст чытача – пра праблемы беларускага войска:

– Пару дзён таму з вайсковай частцы пад Лепелем уцёк салдат-дапрысяжнік. Як заўсёды ў падобных выпадках, ні пра прычыны, ні пра наступствы «самаволкі» – ніякіх каментароў. Логіка страуса: закапаў галаву ў пясок, праблемы не відаць – яе нібы і няма.

Такая пазіцыя сведчыць пра тое, дзе знаходзіцца наша армія (спойлер: там сама, дзе і ўся краіна можа хутка апынуцца), гучней, чым афіцыйныя заявы Міністэрства абароны.

Дзедаўшчына не нараджаецца на пустым месцы. Практыка паказвае, што ў любых месцах, дзе людзі знаходзяцца ў той ці іншай ступені ізаляцыі і нясуць пры гэтым страты, фармуецца іерархія. У здаровым арганізме, які спраўна функцыянуе, яна – афіцыйная, пабудаваная на падставе логікі. У нездаровым – неафіцыйная, на падставе грубай фізічнай сілы, страху і знявагі.

Ні для каго не таямніца, што ў беларускім войску з дзедаўшчынай не толькі не змагаюцца на ўзроўні кіраўніцтва, але і заахвочваюць яе. Пры адсутнасці патрыятычнага выхавання гэта адзіны спосаб падтрымання бачнасці дысцыпліны і кантролю. Інакш у калектыве, дзе да кіраўніцтва ставяцца як да вертухаяў (а іншага стаўлення большасць і не заслугоўвае), нельга. Хто быў на зоне – зразумее. Паралелі відаць няўзброеным вокам.

Страх, пагрозы і знявагі – адзіны спосаб трымаць у падпарадкаванні тых, хто цябе не паважае. Гэтая сістэма фармуецца ў Беларусі на ўсіх узроўнях, проста войска праз падобныя выпадкі, якія становяцца вядомымі СМІ, найлепшы прыклад.

З вайсковай часткі ўцячы можна, з краіны таксама. А можна спрабаваць нешта мяняць.

Ці варта нешта мяняць у нашай арміі, ці магчыма гэта пры цяперашняй уладзе? Гэтае пытанне павінны задаваць сабе бацькі, якія выхоўваюць сыноў.

Ці здольнае такое войска абараніць краіну? Гэтае пытанне актуальнае ўжо для ўсіх нас.