29 сакавiка 2024, Пятніца, 0:07
Падтрымайце
сайт
Сім сім,
Хартыя 97!
Рубрыкі

Захрыбетнікі

37
Захрыбетнікі
ІРЫНА ХАЛІП

Вы ўяўляеце, які натоўп дармаедаў цягне на сваім горбе кожны з нас?

Аповед былога сахраўца мяне шакаваў, як усякага нармальнага чалавека. Усё роўна, што шмат чаго – сабранае крупінкамі аператыўнікамі, журналістамі, праваабаронцамі, палітыкамі – мы ўжо ведалі. Гэта першае сведчанне суўдзельніка забойства і чарговы, вельмі важны, том крымінальнай справы, абвінавачанымі паводле якой стануць усе яны – ад галоўнага заказніка да апошняга выканаўцы.

Але ведаеце, пра што яшчэ я задумалася, прачытаўшы інтэрв'ю з былым сахраўцам Гараўскім? Пасля забойства Віктара Ганчара і Анатоля Красоўскага Дзмітрый Паўлічэнка праз некалькі дзён раздаў кожнаму забойцу тысячу даляраў прэміі. А мог бы і не раздаць. Таму што ўвогуле ж хлопцы працавалі за дзяржаўны заробак. Яны ж бюджэтнікі. Мне раней здавалася, што гэта павінна выглядаць прыблізна так: выклікае Шэйман Паўлічэнку і дае яму чамадан даляраў разам з загадам. І гэты чамадан дзеліцца на ўсіх, хай з захаваннем разнастайных прапорцый, але дзеліцца загадзя: «Ты, Вася, пойдзеш забіваць Ганчара? Твая дзель складзе столькі». А ніхто нічога не дзяліў і нават не прапаноўваў. Таму што тым дзеткам плацілі заробак. Гэта значыць, яны нават забіваюць за нашы грошы. Мы, высвятляецца, сваімі падаткамі аплачваем не толькі фальсіфікацыю выбараў, не толькі разгоны акцый, але яшчэ і забойствы.

Дарэчы, з нагоды разгону акцый. Учора, у чарговую гадавіну 19 снежня, мы ўсе ўспаміналі нашу Плошчу. Некаторыя сілавікі, якія пазней перайшлі на бок народа, потым казалі, што для ўціску пратэстаў у цэнтр Менска тым вечарам завезлі восем тысячаў «штыкоў». І ўсё гэтыя восем тысячаў – тыя, хто збіваў бяззбройных людзей, – таксама ў нас на ўтрыманні. А потым былі разнастайныя вертухаі ў СІЗА, следчыя, пракуроры, суддзі, канвойныя – і таксама на нашым утрыманні. Чальцы выбарчых камісій, якія рапартавалі пра 80 адсоткаў галасоў. Прапагандысты, якія апавядалі, як усе мы рыхтавалі дзяржаўны пераварот на грошы Дзярждэпа. Турэмныя цэнзары, брахлівыя чыноўнікі дэпартамента выканання пакаранняў, «рэжымнікі» калоній. АМАП, спецназ, унутраныя войскі, што разганялі наступныя акцыі. Дэканы і прарэктары, якія адлічвалі студэнтаў «за палітыку». Ідэолагі, якія будуць сачыць за непадаўжэннем кантрактаў тым, хто не маўчыць. Здаецца, гэты спіс можна доўжыць бясконца – спіс нашых агульных захрыбетнікаў, нахлебнікаў, дармаедаў. Вы ўяўляеце, які натоўп нахлебнікаў цягне на сваім горбе кожны з нас? І, вядома, на вяршыні гэтага натоўпу – сямейка з майбахамі і залатымі пісталетамі, з ятроўкамі, уведзенымі ў рады дырэктараў, з палюбоўніцамі-акцыянеркамі, хто не ведаў, колькі каштуе хлеб.

Менавіта пра хлеб мы нядаўна гаварылі з сябрамі. Сяброўка жахнулася, што бохан «Нарачанскага» каштуе амаль тры рублі. Яна згадала ранейшыя грошы: «Ты можаш сабе ўявіць некалькі гадоў таму, каб хлеб каштаваў 30 тысячаў “старымі”?» Не, вядома. І гэта яшчэ адзін хітрык захрыбетнікаў. Гэты год, між іншым, юбілейны. Рэч не толькі ў трагічных датах накшталт дваццацігоддзя выкраданняў і забойстваў і не толькі ў падпісанні бессэнсоўнай саюзнай дамовы. Роўна дзесяць гадоў таму былі аддрукаваныя і адчаканеныя нашы цяперашнія грошы. А потым яны сем гадоў бессэнсоўна гнілі і ржавелі дзесьці ў падвалах Нацбанка, пакуль хітрыя захрыбетнікі меркавалі, як бы ямчэй адабраць у людзей іхнія рэальныя грошы, ды так, каб тыя і не заўважылі. А людзі ўсё роўна заўважылі. І не даравалі.

Зрэшты, ёсць і добрыя навіны. Магчыма, пасля краху цяперашняй улады пераходны перыяд апынецца зусім не такім балючым. Вядома, разам з уладай абрынецца ілюзія нашай капейкавай стабільнасці, садзьмецца бурбалка, спыніцца кулямёт друкарскага станка, і ніхто больш не будзе камлаць «папіццот!». Будзе цяжка, як заўсёды бывае ў пераходны перыяд, калі ніхто не прамывае мазгі, затое на людзей няўмольна абвальваецца рэальнасць. Дык вось, будзе, вядома, нялёгка. Але, з іншага боку, уявіце, як скароцяцца нашы выдаткі, калі мы скінем з уласных спінаў усіх гэтых нахлебнікаў. Калі мы перастанем фінансаваць орды кадэбэшнікаў, прапагандыстаў, ідэолагаў, катаў. Калі яны перастануць чапляцца за нашы рукавы з верадам «ну дай на новы “мерс”! ну набудзь мне дом у Францыі! ну хоць хабар дай! а адкацік? ну чаго ты, жмот!».

А мы і не жмоты. Пагуляйце, так і быць, напрыканцы. Афіцыянт, скрыню шампанскага ў Дразды!

Ірына Халіп, спецыяльна для Charter97.org

Напісаць каментар 37

Таксама сачыце за акаўнтамі Charter97.org у сацыяльных сетках