У БелАМА адмовіліся перавесці цяжарную на лёгкую працу

Былая работніца БелАМА распавяла пра тое, як судзіцца з арганізацыяй ужо чацвёрты год.

Гендырэктар БелАМА Вячаслаў Бурскі затрыманы. Следчы камітэт і КДБ пакуль не каментуюць затрыманне. Былая работніца прадпрыемства Іна Сінкевіч, сябра прафзвязу РЭП з 2018 года, у сувязі з затрыманнем дырэктара БелАМА распавяла для praca-by.info сваю гісторыю чатырохгадовай судовай цяжбы з былым наймальнікам. Яна мяркуе, што яе правы груба парушылі.

Як распавяла Іна Сінкевіч, праз складаную цяжарнасць ёй патрэбна была лёгкая праца ці скарочаны працоўны дзень, але наймальнік ёй пагрэбаваў:

- Калі на прадпрыемстве абвясцілі прастоі, я не змагла перавесціся на больш лёгкую працу або скарочаную працягласць працоўнага дня праз цяжарнасць, якую спецыялісты прагназавалі як складаную. Спачатку я звярнулася ў аддзел аховы працы, але Бялько В. Ф, прыстойна зацягнуўшы тэрмін выдачы патрэбных для такога пераводу дакументаў, адмовіў мне. Працоўны кодэкс абавязвае наймальніка прадстаўляць работніку інфармацыю аб умовах і ахове працы на сваім працоўным месцы, таму ў дзеяннях Бялько я ўгледзела парушэнне. Але яно не перашкаджала прысудзіць яму трэцяе месца ў гарадскім конкурсе за найлепшую арганізацыю аховы працы.

Пасля размовы з аддзелам аховы працы Іна Сінкевіч звярнулася ў аддзел кадраў, даслаўшы зварот заказным лістом - але нават не атрымала адказу:

- Пра жаданне сысці з заводу я пачала задумвацца, калі мой зварот у аддзел аховы працы больш за месяц быў безвыніковым, - успамінае Іна. - Гэта было ў сярэдзіне 2015 года, і з каляндарнай дакладнасцю складала роўна 183 дні. Шмат хто памятае, што гэта за лічба. Але я тады не разумела ўсёй яе сутнасці, а таксама наступстваў сваёй пастановы застацца на працы і паспрабаваць запатрабаваць дакументы яшчэ раз.

Іна Сінкевіч патлумачыла, што азначала для яе 183 дні :

- Выявілася, што выбар быў паміж працай у наймальніка, які парушае Працоўны кодэкс, і дармаедскімі «лістамі шчасця» з тарыфам 360 рублёў за кожныя 183 дні без працы. Жанчынам з дзецьмі, вядома, яго аплачваць не належала, але мы памятаем, што яны ўсё ж атрымлівалі такія лісты і сядзелі ля дзвярэй «на прыём да чыноўніка» са сваімі груднымі дзецьмі, каб пазбегнуць выплаты. Прычым дагэтуль дэкрэт не скасаваны, а толькі абрастае новымі пастановамі, містыфікацыямі з падвышэннем тарыфаў на ЖКГ і «камісіямі ў садзейнічанні занятасці», сэнс працы якіх таксама выклікае пытанні.

Іна Сінкевіч сваімі зваротамі не здолела дамагчыся ні пераводу на лёгкую працу, ні нават ініцыяваць праверку законнасці дзеянняў наймальніка:

- Ні праваахоўнікі, ні органы, якія ажыццяўляюць нагляд за выкананнем працоўнага заканадаўства, не жадаюць займацца праверкамі. Яны проста кажуць, што гэта не ўваходзіць у іх кампетэнцыю, спасылаюцца на суды, у якіх я прайграла, - успамінае Іна.

- Мне быў важны гэты перавод на лёгкую працу, бо я хацела мець дзіця, а не чакала нейкую паперку, каб атрымаць крэдыт або афармленне візы. Мне неабходна было своечасова атрымаць патрэбную ў працадаўцы інфармацыю, а ён, у сваю чаргу, быў абавязаны яе даць. У мяне таксама сям'я, але мне абсалютна не знаёмае такое акуратнае стаўленне да маёй справы з боку пракуратуры, - спасылаецца Іна на словы генпракурора Аляксандра Канюка, якімі той пракаментаваў затрыманне яе былога начальніка: «Але гэта чалавек, там сям'я, трэба разабрацца».

Цяпер жанчына атрымлівае прававую дапамогу ў незалежным прафзвязе РЭП; яе справай займаецца прававы інспектар працы Юрый Белякоў.